Aiyoo's P.O.V.
Narinig kong bumukas ang pinto, naramdaman kong may lumalapit sa akin at humiga sa gilid ng kama. I can feel her hand running down trough my face, I don't know why but my heart is pounding and its beating so fast and I'm afraid that she might hear it, I open my eyes and she look so shock and I hold her hand.
"What do you think your doing?" Tanong ko sa kanya at ngumiti ng nakakaloko.
"N...nothing!"
"Pinag nanasaan mo ba ako?"
"No!" Mabilis nyang tanggi and I giggle.
"Why are you giggling?" Nakangusong tanong nya sa akin habang naka cross arms. Para syang bata.
"Wala!" Sagot ko at pinikit uli ang mga mata ko.
"Wag ka muna matulog!" Sabi nya at napahawak sa braso ko.
"Why?"
"Di ka pa umiinom ng gamot!" Sabi nya, akala ko kung ano na. Inalalayan nya akong bumangon, at pina inum ng gamot at hinawakan ang noo ko.
"Hindi pa rin bumababa ang lagnat mo!" Nag aalala nyang sabi sa akin.
"Don't even think, taking me to the hospital!" Sagot ko sa kanya at tumango nalang sya.
"Sige! Pupunta lang ako sa c.r." Mahinahon nyang sagot. Hindi naman ako takot sa hospital, ayaw ko lang pumunta duon dahil kahit dalhin ako duon ay hindi naman ako aasikasuhin ng mga magulang ko kahit dumalaw man lang, dahil lagi silang busy sa trabaho. Pag labas nya sa c.r. ay may dala syang bimpo at isang maliit na batsang may maligamgam na tubig.
"Anong gagawin mo dyan?" Tanong ko sa kanya habang papalapit sa akin.
"Ipupunas ko sayo, baka sakaling bumaba ang lagnat mo!" Sabi nya sa akin.
Ewan, sumasaya ang pakiramdam ko, ganto pala ang pakiramdam na inaalagaan ka. Hindi ko pa nararanasan alagaan pag may sakit, dahil hindi naman ako umiimik pag may sakit ako.Dinampi nya sa pisngi ko ang basang bimpo, ang sarap sa pakiramdam.
"Aiyoo can I ask you something?"
"What is it?"
"Takot ka ba sa hospital?"
"No."
"Then, bakit ayaw mong dalhin kita sa hospital?" Tanong nya sa akin habang pinupunasan ang braso ko ng basang bimpo.
"Dahil kahit ma hospital ako hindi nila ako aalagaan o dadalawin man lang, babayaran lang nila ang hospital bills ko, but they will never be there for me when I need them."
Nathaniel's P.O.V
"Dahil kahit ma hospital ako hindi nila ako aalagaan o dadalawin man lang, babayaran lang nila ang hospital bills ko, but they will never there for me when I need them." Sabi nya, kawawa naman sya kaya siguro ganyan ang ugali nya... Ugali ng isang monster.
"Galit ka ba sa kanila?"
"No, why should I? Alam ko naman na mahal nila ako kahit wala sila sa tabi ko. Tsaka nag tatrabaho sila para sa ika bubuti namin ni Pau, kaya wala akong karapatan para magalit sa kanila!" Sabi nya, kahit monster pala ito mabait naman pala.
"Why are you smiling?"
"Nothing!" I said and give him a sweet smile.
"Don't smile like that you look like a psycho!" He said, aba heto nanaman po sya mang iinis naman maiistress nanaman ang beauty ko sa pang iinis sa nya.
YOU ARE READING
My Secret Admirer
Fanfiction"HIS MY SECRET ADMIRER?" tanong ko sa sarili ko. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi sa nalaman ko. Hindi ko akalain na sya ang mag bibigay sa akin ng mga love letters na natatanggap ko. Bakit? dahil kahit kailan hindi ko naisip na...
