3.kişinin anlatımından;
1 hafta sonra sonra;
Killua banyodan duvarlara tutuna tutuna odasından gelmiş,kendini yatağa atmıştı.
Sadece yorgunluk ve bitkinlik akan gözler ile,Tavanı izliyordu.
Bugün benim de doğum günüm..
Umursamadı.
Onu düşünmeden duramıyordu.
Bunları haketmemiştiler.
Hatta belki şuan olaylar buraya kadar gelmeseydi birlikte bir sürü macera yaşayacaktılar.
Bileklerini havaya kaldırdı ve onları incelemeye başladı.
Zayıflamıştı.
Hem de fazlasıyla.
Çalışanların ona yemesi için getirdikleri yemekleri yemiyor,
Doğal olarak da vitaminsiz kalıyordu.
Bunların son günleri olabileceğini ihtimalini düşünerek sadece şarkı dinliyor,
Camdan dışarıyı izliyordu.
"Acaba Gon şimdi ne yapıyordu?"
Diye düşündü.
Son günlerde kustuğu çiçeklerin boyutu ilk başladığında ki orana göre büyümüştü
Gittikçe nefes alması zorlaşıyordu.
Ama yine de pes etmiyordu.
Her ne kadar Gon'un gelmemesi gerektiğini düşünse bile
Gelmesini istiyordu.
Son defa sarılmak,öpmek istiyordu.
Sevgisinin karşılıksız olduğunu düşünse bile.
Odasının pencerisinin perdesi açıktı.
Ve eğer banyonun kapısı kapatılmazsa rahatlıkla dışarıdan lavabo gözüküyordu.
Killua yine kusacağını anladı ve yataktan fırladı.
Başı dönmüştü.
aynı zamanda çok da bitkin düşmüştü.
Perdeyi çekmeye veya banyonun kapısını kapayacak vakti olmadığını anladığında ise
"Herhalde bir sorun çıkmaz"
Diye düşünmüştü.
Sonunda artık bacakları onu taşıyamayacak kadar bitkin düştüğünde kendini yere bıraktı.
Gün geçtikçe çiçekler büyüdüğü için onları kusmak daha da zorlaşıyordu.
Kafasını duvara yasladı ve öylece elleri,yüzü kan ve çiçek içinde yerde oturmaya devam etti.
Fakat henüz farkında olmadığı bir şey vardı.
Diğer Zoldyck'lerin izin vermesiyle dağa sızmış,ve killua'nın Fotoğraflarını çeken biri vardı.
....
"Gon,artık kabullenmen lazım.Killua gitti.Kendini üzmeye devam edersen iyice çökeceksin.Arkadaşların senin için endişeleniyor.
