"ကိုယ္ က်န့္ကိုေပးစရာရွိလို့"
ယခုေလးတင္ လုပ္ျပီးသည့္ ခ်ည္ဆြဲျကိုးကို ဝမ္ရိေပၚ ေရွာင္းက်န့္လက္ထဲထည့္လိုက္သည္။
"ဒါဘာလဲ ဆြဲျကိုးလား"
ေရွာင္းက်န့္က ဆြဲျကိုးကိုေသခ်ာကိုင္ျကည့္ကာေျပာလာသည္။
ဝမ္ရိေပၚ ရွက္ျပံုးျပံုးျပီးေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။
"ကိုယ္ ဒါမ်ိုးကိုအခုမွလုပ္ဖူးတာမို့လို့နည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းေနလိမ့္မယ္
ဒါေပမယ့္ ဆြဲလို့ေတာ့ရပါတယ္"
ေရွာင္းက်န့္၏နွုတ္ခမ္းပါးေလးကမသိမသာေကာ့တက္သြားသည္။
ဝမ္ရိေပၚ ေရွာင္းက်န့္လက္ထဲမွဆြဲျကိုးကိုျပန္ယူျပီး ေက်ာ့ရွင္းေနေသာ လည္တိုင္ေပၚဆြဲေပးလိုက္သည္။
"ဒါကို မျငင္းပါနဲ့
ကိုယ္ ဘာပဲေပးေပး က်န့္မယူမွာသိတယ္
ဒါေပမယ့္ ဒါကိုေတာ့မျငင္းပါနဲ့
က်န့္ဆီမွာ ကိုယ္နဲ့သက္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခုခုေတာ့ရွိေစခ်င္တယ္
ကိုယ့္အတြက္ေရာ ျပီးေတာ့
ကေလးအတြက္ေရာ"
"..."
"ကေလးေလးေမြးလာရင္ ကေလးကိုလည္းဒါမ်ိုးေလးတစ္ခုလုပ္ေပးမယ္
က်န့္နဲ့ဆင္တူေပါ့"
ဝမ္ရိေပၚ ေရွာင္းက်န့္၏လည္တိုင္ကိုအသာကိုင္လိုက္သည္။
"ဒီျကိုးအနီေလးက က်န့္ကိုကိုယ္စားျပုတယ္
ျပီးေတာ့ ဒီေက်ာက္စိမ္းက ကိုယ့္ကို.."
"အင္း"
"က်န့္ လက္ခံေပးမယ္မလား"
"... "
"ဟင္"
"အင္း"
ေရွာင္းက်န့္ ေခါင္းျငိမ့္လိုက္ျပီးတစ္ဖက္သို့လွည့္သြားသည္။
ထို့ေနာက္ ရနံ့သင္းသင္းတို့ပ်ံ့လာရာ ေရကန္ထဲက ျကာပန္းမ်ားကိုေငးျကည့္သည္။
ေရျပင္ကိုျဖတ္၍တိုက္ခတ္လာသည့္ ေလနုေအးေအးေျကာင့္ ခႏၶာကတစ္ခ်က္တုန္တက္သြားေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲဝမ္ရိေပၚ၏ေထြးေပြ့ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။
ေရွာင္းက်န့္ မည္သူမ်ွမျကားနိုင္ေသာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာခ်လိုက္သည္။
"ကိုယ့္ကိုအရမ္းမမုန္းပါနဲ့ေနာ္"
"..."
"ဆိုင္မလားေတာ့မသိေပမယ့္ က်န့္ကကိုယ့္ကိုအရမ္းမုန္းေနေတာ့ ကေလးေလးကပါကိုယ့္ကိုမုန္းလိမ့္မယ္လို့ေတြးမိလာလို့
ကေလးကပါ ကိုယ့္ကိုမုန္းေနရင္ေတာ့ ကိုယ္တကယ္ခံနိုင္ရည္ရွိမယ္မထင္ဘူး"
