Don't be shy {Draco x reader}

{7}-With a part from Draco's POV💚

-μερικούς μηνες μετα-
Απο εκείνο το περιστατικό με τον Ντράκο προσπαθώ να τον αποφεύγω οσο περισσότερο γίνεται. Οταν τον βλέπω στους διαδρόμους αλλαζω φορά. Και φαίνεται να μην του αρέσει αυτό. Αλλα δεν μπορω να καταλάβω τον λογο. Υποτίθεται δεν ήμουν κάτι το ιδιαίτερο και με μισεί. Τοτε γιατί με κοιτάει συνέχεια όταν βρίσκει την ευκαιρία?

-Draco's POV-
Απο εκείνον τον τσακωμό μας με την y/n δεν μπορω να σταματήσω να την σκέφτομαι. Οπως εκανα έτσι κι αλλιως δηλαδή. Απο όταν την είδα την πρωτη μας μέρα, κάτι μου έκανε κλικ. Και ο τροπος που μου πηγαινε κόντρα• με κάνει να θέλω να την πλησιασω. Να της πάω κόντρα και εγώ. Με προκαλει. Αλλα οχι όπως με προκαλούν οι Αλλοι. Είναι κάτι το ξεχωριστό. Και τα λογια που της είπα εκείνη την ημερα• ηταν τόσο δύσκολο να βγουν απο μέσα μου. Είπα ψέματα. Και είναι η μονη που δεν θέλω να της λέω ψεματα. Είναι διαφορετική απο τους αλλους. Είναι η πρωτη και η μονη που με έκανε να πιστέψω οτι δεν είμαι αυτό το δημιούργημα του πατέρα μου. Αλλα είχε δίκιο. Οταν με είπε ακαρδο και ψυχρό. Για να το βλέπει και αυτή, σημαίνει οτι είναι η αλήθεια. Οτι αυτο είμαι εγώ. Οταν..ειχαμε εκείνη την στιγμή μας στην τιμωρία..ενιωσα ενα συναίσθημα που δεν είχα νιώσει ξανά και πίστευα οτι είμαι ανίκανος να νιωσω. Και όταν το συνηδειτοποιησα..και με τρόμαξε..Αρχισα να γίνομαι παλι απότομος απέναντι της. Αλλα χωρίς να το θέλω.καλυτερα για εκείνη ομως. Δεν της αξίζει ενα τέρας σαν και εμένα. Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι δεν με πονάει που με αποφεύγει πλεον. Θα την ήθελα δίπλα μου. Και οχι δίπλα στον Πότερ και τον Ουέσλι. Που φαίνεται να εχουν ερθει πολύ κοντά.

-Y/n's POV-
Η αλήθεια είναι οτι τις τελευταίες μέρες που δεν απασχολεί ο Μαλφόι το μυαλό μου, εχω επικεντρωθεί στους φιλους μου. Εχουμε μιλήσει με τα παιδιά πολυ για τον κίνδυνο που διατρέχουμε λογο του αιχμαλώτου που απεδρασε απο το Αζκαμπάν, του Σιριους Μπλακ. Ο Χάρρυ όμως φαίνεται να είναι αυτός που πρεπει να προσέχει πιο πολυ, καθώς εκείνον ψάχνει. Σήμερα μάθαμε ότι ο Σιριους λοιπόν ηταν κοντά. Και δεν γινόταν να μην νιώθουμε αγχωμενοι. Καθομασταν στην Μεγάλη Αίθουσα και τρωγαμε βραδινό. Σηκωσα το βλέμμα μου απο το πιάτο μου καθώς τοτε μπήκαν με φορά μέσα ο Χαρρυ, ο Ρον και η Ερμιόνη.Οι μόνοι που έλειπαν. Πάνω που Αρχισα να ανησυχω. Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Ντράκο να τους κοιτάει επίσης πριν ρίξει το βλέμμα του επίμονα σε μένα. Κουνησα κυκλικά τα ματια μου

-Y/n!

Ακουσα τον Χάρρυ να φωνάζει καθώς καθησαν μπροστά μου.