Don't be shy {Draco x reader}

{30} - With a part from Draco's POV 💚

-Draco's POV-

Μόλις έφυγα από το common room είδα τον πανικό που επικρατούσε στους διαδρόμους. Παντού μαθητές έτρεχαν να πουν στους φίλους και τους γνωστούς τους το γεγονός και κουκουβάγιες πετούσαν σε ομάδες φέρνοντας και παραδίδοντας γράμματα, από τους μαθητές στους γονείς και από τους γονείς στους μαθητές. Η ανάσα μου έγινε κοφτή καθώς τα βήματα μου έγιναν γρηγορότερα. Χαλάρωσα ελαφρώς την γραβάτα μου όσο σκεφτόμουν που μπορεί να είχε πάει η y/n μέχρι εγώ να μάθω τα νέα. Θα είναι τόσο φοβισμένη όσο εγώ αλλά εγώ έχω και το δικαίωμα να είμαι και εκνευρισμένος. Πώς μπόρεσε να παρακούσει τον Βόλντεμορτ ενώ ήξερε τις επιπτώσεις? Όχι μόνο δεν σκέφτηκε ότι μπορεί να της στοιχίσει την ζωή. Όχι μόνο δεν σκέφτηκε τον εαυτό της αλλά δεν σκέφτηκε ούτε εμένα.τι θα κάνω εγώ αν εκείνη πάθει κάτι? Με βοήθησε να βρω τον αληθινό μου εαυτό και ξέρω πολύ καλά ότι αν την χάσω θα χάσω και εμένα ξανά. Και δεν το θέλω αυτό καθόλου. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω όπου ήμουν πριν την γνωρίσω και πριν δει κάθε πιθανή κρυφή πτυχή του εαυτού μου. Δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου καθώς τότε μου ήρθε ένα μέρος στο μυαλό που ήταν πολύ πιθανό να βρίσκεται.

-Y/n's POV-

Καθόμουν στην ακτή της λίμνης που φαίνεται από το common room του slytherin. Είχα αγκαλιάσει τα γόνατα μου κλαίγοντας και είχα μείνει να κοιτάω το σκούρο νερό της λίμνης να ταράζεται που και που από πλάσματα που πλησίαζαν την επιφάνεια. Τι πήγα και έκανα. Αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερά μου λάθη αν όχι το μεγαλύτερο. Άφησα ένα πονεμένο γελάκι γεμάτο ειρωνεία και άγχος για το τι θα ακολουθήσει. Μάλλον η ασυγχώρητη κατάρα σε συνδυασμό με τον θυμό του Άρχοντα του Σκότους. Αν ήταν μόνο προς εμένα όλα θα ήταν καλά. Αλλά είμαι μαζί με τον Ντράκο σε αυτό. Και αν κάποιος πρέπει να σκοτωθεί για να ηρεμήσει η οργή του Βόλντεμορτ δεν θα είμαι μόνο εγώ. Θα είναι και οι δυο μας. Άφησα μια βαθιά ανάσα σε αυτό. Πως τα έκανα έτσι. Και πως ξέρω ότι δεν είναι εδώ ήδη αυτό το τέρας? Ότι δεν έχει πιάσει ακόμα τον ντράκο και δεν τον έχει τελειώσει με δυο λέξεις, στην κυριολεξία? Δυο λέξεις που θα τελειώσουν και εμένα σε οποιαδήποτε στιγμή. Εκεί που δεν το περιμένω. Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου για να μπορέσω να βάλω τις σκέψεις σου σε μια σειρά. Ίσως υπάρχει τρόπος να το αποφύγουμε. Κανένας ποτέ δεν έφυγε από του Χάρου τα δόντια αλλά γιατί να μην είμαστε οι πρώτοι? Ξέρουμε και οι δυο να διακτινιζόμαστε οπότε γιατί να μην το κάνουμε λίγο πριν η κατάρα μας χτυπήσει? Όσο σκεφτόμουν έχασα την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Ξέχασα που βρίσκομαι και σε τι φάση του πολέμου που αργά ή γρήγορα θα ξεκινούσε. Όταν ένα χέρι με έπιασε με δύναμη από τον σβέρκο σηκώνοντας με απότομα από το δάπεδο ξαφνιάστηκα αφήνοντας έναν απαλό ήχο φόβου. Ναι. Ήρθε λοιπόν. Ήρθε η ώρα μου. Είναι εδώ. Όταν όμως άνοιξα τα μάτια μου και το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο γκριζογάλανο αλλά γεμάτο πόνο και φόβο βλέμμα του ντράκο ηρέμησα κάπως. Έχω λίγο χρόνο ακόμα. Έχουμε λίγο χρόνο ακόμα, αλλά πόσο? Όταν τα βλέμματα μας συναντήθηκαν το δικό του γέμισε θυμό.