Don't be shy {Draco x reader}

{18} - With a part from Draco's POV💚

-Draco's POV-
Εφυγα απο τις τουαλετες αποτομα. Δεν μπορω να πιστεψω οτι καταλαβε. Δεν μπορω να πιστεψω οτι κατι ξερει. Μικρο, αλλα κατι ειναι και αυτο. Ομως..ενα κομματι μου την θελει να ξερει. Ενα κομματι μου θελει να ξερει τα παντα. Οτι γινεται με τον πατέρα μου. Ποσο πιεστικος ειναι. Ενα κομματι μου θελει να ξερει τα συναισθηματα που εχω για εκεινη. Και ποσο τα φοβαμαι. Ποσο φοβαμαι γιατι ειναι νεα συναισθηματα, πρωτογνωρα. Που δεν ειχα νιωσει ποτε ξανα. Και με τρομαζουν. Δεν ξερω πως να τα διαχειριστω. Δεν ξερω τι να κανω. Για αυτο και το αλλο μου κομματι θελει να μεινουν τα πραγματα οπως ειναι. Να μην μαθει ποτε τιποτα. Να πιστευει οτι την μισω. Ετσι κι αλλιως δεν πρόκειται να εχει αισθηματα για μενα. Αν δεν ειχε ομως δεν θα την πειραζε οταν της ελεγα οτι δεν ειναι κατι σημαντικο ή ιδιαιτερο. Ψεματα μεγαλα. Αν δεν ενιωθε δεν θα ανταπεδιδε στο φιλι. Τοτε θα ειχε αντιδράσει πολυ διαφορετικα. Και το ειχα αγχος. Πως θα αντιδρασει. Ειχα στο μυαλο μου οτι μπορει να μου εδινε χαστουκι. Να με εσπρωχνε και να με χαστουκιζε. Τοτε θα καταλαβαινα αν ειχε αισθηματα ή οχι. Και εδειξε οτι εχει. Εγω φταιω. Εγω φταιω που ειμαστε ετσι. Εγω την αντιπετωπιζω ασχημα. Φταιει ο φοβος για αυτο. Τα καινουργια συναισθηματα που δεν μπορω να πιστεψω οτι εχω. Φταιει οτι οταν ειμαστε στον ιδιο χωρο η καρδια μου χτυπαει δυνατα και γρήγορα, νιωθω οτι θα σπασει. Οταν είμαστε στον ιδιο χωρο νιωθω τα συναισθηματα μου να δυναμωνουν ολο και περισσοτερο. Να μεγαλωνουν. Κοντευουν να με πνιξουν. Αλλα δεν μπορω να της μιλήσω για αυτα. Γιατι και να προσπαθήσω θα καταληξω να της φωναζω, να της μιλαω αποτομα λες και τα αισθηματα, η αγαπη, να μην υπαρχει. Γιατι δεν προκειται να νιωθει ετσι κι εκεινη. Οσο για το μπόγκαρτ. Ειχε μεγαλο δίκιο. Τον φοβαμαι τον Λουσιους. Τον φοβαμαι γιατι ποτε δεν τον ειχα κανει περήφανο και δεν προκειται να τον κανω ποτε. Και θα υπαρχουν και συνεπειες για αυτο οποτε προσπαθω να κανω τα παντα για να μην τον απογοητευσω αλλο. Θελω να της μιλησω τοσο πολυ για αυτο. Για ολα. Αλλα δεν μπορω. Δεν γινεται. Οχι ακομα. Μπορει και ποτε. Οσο κι αν την θέλω να μαθει δεν θα την αναγκασω σε κατι τετοιο. Να ειναι μαζι μου. Οχι. Οχι δεν θα την βαλω σε αυτη την θεση. Και εγω θα τα καταφερω. Μονος μου ναι θα τα καταφερω. Καπως..

- Y/n's POV-
Μερικα λεπτα απο οταν έφυγε γυρισα και εγω στα παιδια. Η Ερμιόνη με κοιταξε ολο απορια.

-Που ειναι τα πράγματα που ηθελες να παρεις?

Παγωσα. Ξεροκαταπια.