Don't be shy {Draco x reader}

{13} - With a part from Draco's POV💚

-Μερικές ώρες αργότερα-
Ο τραυματισμός δεν φάνηκε σοβαρός, όπως μου είπε η κυρια Πομφρι και αφότου με εξέτασε και έκανε οτι καλυτερο μπορούσε για να το θεραπεύσει, τα παιδιά ήρθαν να δουν πως είμαι.

-Πως είσαι μωρό μου? Πονάς?

Με ρωτησε ο Ρον καθώς με πλησίασε βιαστικά. Χαμογελασα γλυκα.

-Μια χαρά είμαι μην ανησυχεις.

Είπα απαλά καθώς τους κοίταξα να αφήνουν ο καθένας απο εναν ήχο ανακούφισης.

-Τρομαξαμε πολυ όπως και Ολοι οι υπόλοιποι.

Είπε ο Χαρι και η Ερμιόνη κούνησε θετικά το κεφαλι της.

-Ακόμα και κάποια παιδιά του Σλιδεριν.

Παγωσα σε αυτό. Ελπίζω να μην εννοούσε τον Ντράκο. Αλλα όταν με κοιταξε με αυτό το χαρακτηριστικο βλέμμα κατάλαβα οτι έκανα λάθος. Μετα απο λίγο διωξαμε τα αγόρια και μειναμε οι δυο μας. Εκείνη κάθησε στην άκρη του κρεβατιού.

-Τον Μαλφοι εννοουσες. Ετσι?

Την ρωτησα αφήνοντας μια βαθιά ανασα και κοιτωντας αλλου. Εκείνη κούνησε θετικά το κεφαλι της. Ανασηκωθηκα ελαφρως κανοντας εναν απαλό μορφασμο πόνου.

-Μόλις ο Χάγκριντ και εσυ ξεκινησατε να φεύγετε εκείνος σας μιμήθηκε και Εφυγε φουργιοζος χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Ουτε καν τα τσιράκια του και η Πάρκινσον το πήραν χαμπαρι τόσο γρήγορα και σιγανα που Εφυγε.

Εμεινα για λίγο να σκεφτώ.

-Draco's POV-

-Τι διάολο μπορεί να επαθε?

Την Ακουσα να ρωτάει την Γκρέιντζερ. Που να 'ξερες γλυκιά μου. Καθόμουν εξω απο την πόρτα του νοσοκομείου της κύριας Πομφρι. Είχα έρθει να δω την y/n. Δεν ξέρω γιατί. Απλα το συναίσθημα που ένιωθα μέσα μου οτι άξιζε έστω και αυτό ηταν τόσο έντονο που δεν μπορουσα να το αγνοησω. Αλλα ποιον κοροιδευω. Οτι συναίσθημα εχω για εκείνη είναι εξίσου έντονο και εξίσου δύσκολο να το αγνοησω. Αλλα προσπαθώ. Προσπαθώ και δεν καταφερνω τίποτα. Δεν της αξιζω όμως. Για αυτό μένω μακρια της. Και εκτος αυτου τα Εχω κανει σαν τα μούτρα μου. Γιατί έπρεπε να πάω με την Πανσυ? Οχι μονο ξενερωσα την κοπελα που αγαπάω, στα σίγουρα, αλλα αν χωρισω την τρελή, θα κάνει τα πάντα για να μου πάρει εκδίκηση. Και αν καταλάβει τον λογο που την χρησιμοποίησα θα κανει τα χειρότερα. Και, δεν περίμενα ποτε μου να το πω αυτό, αλλα θα χτυπήσει την αδυναμια μου. Την y/n. Και αν πάθει Κάτι ακόμα κακό εξαιτιας μου δεν θα με συγχωρεσω ποτε. Οταν ο Πότερ με τον Ουέσλι έφυγαν και άφησαν τα δυο κορίτσια μόνα τους ήξερα τι συζήτηση θα ακολουθήσει. Και έπεσα μέσα. Ηθελα να ακούσω τι θα πουν για μένα.