Don't be shy {Draco x reader}

{15} - With a bit from Draco's POV💚

Μειναμε και οι τέσσερις στην σιωπη. Κανενας μας δεν ηξερε τι να κανει ή τι να πει, ωσπου ο Ντρακο αφησε μια βαθιά ανασα και χαμηλωσε το κεφαλι του. Αμεσως πλησιασε την Πανσυ με αργα βηματα.

-Παμε. Να σου εξηγησω

Ειπε και πιανοντας την απαλα απο το χερι εφυγαν. Και η αληθεια ειναι θα ηθελα πολυ να ειμαι στην θεση της. Αν εξαιρεσουμε οτι την χρησιμοποιησε..θα περασε τοσο καλα μαζι του. Σε ολους τους τομείς. Τοτε μειναμε μονοι. Εγω και ο Ρον. Αφησα μια βαθια ανασα και κοιταξα χαμηλα τα χέρια μου καθως επαιζα νευρικα με τα δάχτυλα μου.

-Τι ηταν ολα αυτα

Ακουσα τον Ρον να λεει. Δεν σηκωσα το βλεμμα μου να τον κοιταξω. Ακομα και απο την φωνη του φαινοταν οτι τα παρατησε. Οτι τον απογοητευσα. Αν εβλεπα και πως με κοιτουσε θα ηταν ακομα χειροτερο. Με τα πολλα και με τα λιγα του εξηγησα την ολη κατασταση. Περιττό να πω οτι εφυγε χωρις να μου δωσει καμια απαντηση. Περιττο να πω οτι η σιωπη του μου εδειξε οτι τον εχασα. Αν οχι για παντα για πολυ πολυ καιρό. Εμεινα εκει. Να κοιταω το κενο. Να σκεφτομαι ποσο χαλια τα εχω κανει. Αναρωτιεμαι ομως, δεν γίνεται να το αποφυγω, τι λενε η Πανσυ με τον Ντρακο.

-Draco's POV-
Μολις βγηκαμε απο το αναρρωτήριο και εξηγησα στην Πανσυ την ολη ιστορια πηγαίνοντας προς τον κοιτωνα μας, εκεινη με σταματησε καθως μπηκε μπροστα μου και μου εδωσε ενα δυνατο χαστούκι.

-Πως μπορεσες!

Μου ειπε εντονα. Εγω γυρισα και την κοιταξα με το χερι μου στο μαγουλο που χτυπησε το οποιο ενιωθα να καιει. Δεν απαντησα οποτε εκεινη καταλαβε οτι μπορουσε να συνεχισει την κατσαδα της.

-Σε αγαπησα μαλακα! Σε αγαπησα και αυτο ηταν το ευχαριστω σου? Το ανταλαγμα?

Κοιταξε αλλου νευριασμενα καθως χτυπησε το χερι της στο ποδι της απο τα νευρα πριν το βαλει στην μεση της.

-Δεν σε πιστευω αληθεια! Ολες οι αλλες κοπελες με τις οποιες ειχες σχέση μου ειχαν πει ποσο μεγαλο αρχιδι εισαι. Κριμα που δεν τις ακουσα.

Κουνησε το κεφαλι της καθως εγω αφησα μια βαθια ανασα και κοιταξα χαμηλα. Τωρα δεν φερομαι σαν αρχιδι Πανσυ. Τωρα οχι δεν ειμαι αυτός ο μαλακας. Ειμαι ερωτευμένος. Και δεν μου ειχε συμβει ξανα. Δεν περιμενα να μου συμβει ποτε. Οποτε δεν ηξερα πως να το διαχειριστω. Νομιζα οτι εκανα το καλυτερο. Αλλα αποδειχθηκε να ειναι το μεγαλύτερο λαθος της ζωης μου. Και τωρα θελω να φτιαξω τα πράγματα. Αλλα τα εχω κανει τοσο χαλια που δεν φτιαχνονται με τιποτα. Ενα καλο πραγμα συνεβει σε αυτα τα 13 χρονια που ζω και δεν καταφερα καν να το κρατησω διπλα μου. Ποσο μαλλον να το κανω δικο μου. Και δεν μπορουσα να το αφησω στην ησυχια του, επρεπε να το καταστρέψω. Μπραβο μου λοιπον. Μπραβο σου Μαλφοι. Τα σκατωσες ολα για αλλη μια φορα. Πως τα λεω ομως ολα αυτα στην Πανσυ?