Don't be shy {Draco x reader}

{20}- With a part from Draco's POV💚

Είμαι πολύ περήφανη για αυτό το κεφάλαιο μιας και μου βγήκε οπως το ήθελα. Οι ημερομηνίες που θα ανεβαίνουν τα κεφάλαια επέστρεψαν ξανα στις συνηθισμένες (Τριτη και Παρασκευή) και αν κάποια στιγμή αργήσει κάποιο, θα είναι για λόγους υποχρεώσεων κλπ κλπ. Enjoy ♥

Το επόμενο πρωί ξύπνησα απο εντονο ταρακουνημα. Ανοιξα σιγά σιγα τα μάτια μου μονο για να με χτυπήσει το φως απο το παράθυρο δίπλα. Και για να δω την Ερμιόνη. Αμέσως πετάχτηκα πάνω. Ο Ρον με τον Χάρι με κοιτούσαν με γουρλωμενα ματια και ενα mix απο συναισθήματα στο βλέμμα τους. Η Ερμιόνη με το δικο της βλεμμα, μου είπε τι έγινε. Με είδαν να κοιμάμαι με τον Μαλφοι. Αφησα μια βαθιά ανάσα καθώς τους κοίταξα ξανα.

-Θα σας εξηγήσω.

Είπα απαλά. Ο Ρον μάλλον το περιμενε, μιας και το είχε ξαναζήσει, καθώς έκανε μια κίνηση με το χερι του και μου γύρισε την πλάτη πηγαίνοντας στην καρέκλα δίπλα απο το κρεβάτι του Χάρι. Εκείνος δεν ήξερε τίποτα οποτε ηταν πιο σοκαρισμένος. Τοτε μόνο κατάλαβα ότι ο Ντράκο δεν ήταν δίπλα μου. Αφησα μια βαθιά ανασα καθώς έβαλα για λίγο το χερι μου εκεί. Υστερα κοιταξα ξανα τον Χάρι.

-Θα σας τα εξηγήσω όλα.

Είπα με σιγουριά. Οση περισσότερη σιγουριά μπορουσα δηλαδή. Θα τους χάσω και το ξέρω.

-Draco's POV-
Μόλις ξημέρωσε αποφάσισα να σηκωθω, μιας και η κυρια Πομφρι όταν είχα παει μου είπε οτι πρεπει να μείνω μονο εκείνη την ημερα. Οχι για κανέναν άλλο λογο. Αλλά ευτυχώς ξυπνησα πριν τον Πότερ. Δεν ήθελα να τα χαλάσουν με τη y/n επειδή την είδε να κοιμάται με εμένα. Στην θύμηση αυτού χαμογελασα γλυκά. Το βράδυ είχα γυρίσει ξανα προς το μέρος της και είχα χωθεί στην αγκαλιά της. Χωρίς να το καταλάβω. Και ηταν ενα υπέροχο συναίσθημα. Που δεν ειχα νιώσει ξανα. Ομως το χαμόγελο μετά απο λίγο έφυγε απο το πρόσωπο μου. Δεν μπορω να το ζω οποτε θέλω ολο αυτό. Δεν είναι δικιά μου. Και δεν θα γίνει ποτέ. Αφησα μια βαθιά ανασα καθώς κατευθύνθηκα προς το πρωτο μάθημα για σήμερα. Βαθιά μέσα μου δεν μπορουσα να περιμενω την y/n να ερθει. Μιας και είχα αργήσει σκέφτηκα οτι θα είναι ηδη εκεί. Αλλά μόλις ανοιξα την πόρτα ήταν όλοι οι υπόλοιποι μαθητές μέσα. Εκτος από εκείνη. Μάλλον θα κάθησε για τον Χάρι ακόμα στο ιατρείο. Αφησα μια βαθιά ανασα καθώς πήγα σε μια θέση στο πίσω μέρος της αίθουσας. Ενα κύμα ζήλιας πλημμύρισε την καρδιά μου. Μαζί μου έπρεπε να είναι. Οχι με εκείνον. Οχι και αυτή με εκείνον. Τα έχει πάρει όλα. Οχι και εκείνη.