Not perfect at All© (Aan het verbeteren)

Hoofdstuk 20- Grote, harige spin!

"Zo had ik me niet de eerste dag voorgesteld!", siste ik naar Emilie die een doos vol met lichtjes naar het strand sleurde. Emilie zuchtte en knikte instemmend. Ze stopte even met sleuren en rekte haar rug, waardoor haar rug krakte. Ik trok een pijnlijk gezicht en liet de doos met drank op het zachte Spaanse zand vallen.

"Oeps", ik keek Emilie onschuldig aan,"die mogen ze niet meteen openen."

Verward? Wel ik zal je vertellen wat hiervoor gebeurde.

-4 uur geleden-

"Kaithlyn doe je parfum weg, ik stik hier nog!"

"James stop met te neuriën, je klinkt als een kat."

"Emilie, waar heb je mijn tijdschriften gelegt?"

Ik rolde met mijn ogen en legde mijn hoofd op Max' schouder. Meteen gaf Max me een kus op mijn voorhoofd, waardoor ik lichtjes moest blozen. Is het raar dat ik die kussen het liefst vind? Het is gewoon zo'n liefkozend gebaar. "Het is hier een gekkenhuis", fluisterde hij. Ik grinnikte zachtjes en liet mijn ogen gaan over het slagveld hier. Iedereen zat door elkaar te praten of te roepen.

Vele meisjes en jongens liepen gewoon door het gangpad en vielen de stewardesse lastig. De stewardesse zelf probeerde kalm te blijven, maar elke keer dat een jongen een sekstische opmerking naar haar riep of 'perongelijk' haar kont aanraakte zag ik de schaamte en woede in haar ogen. Ik heb echt medelijden met haar. Ze kan natuurlijk niet tegen één van haar passagiers snauwen, want dan zou ze de bons krijgen. Zeker omdat het vliegtuig was afgehuurd door Lucy's ouders (Serieus, hoeveel geld kun je hebben?).

Gelukkig zouden we elk moment kunnen landen. Ik denk niet dat ik het hier nog langer zou hebben uitgehouden. Een kleine twee uur is wel genoeg.

********

Ik hapte een grote teug verse lucht in en meteen voelde ik me al beter. Het misselijk gevoel ebde een beetje weg en de druk in mijn oren verminderde. Laat ik je één ding zeggen, ik blij liever op de grond dan in de lucht. Als reïncarnatie echt bestaat wil ik geen vogel worden! Heel veel mensen willen een vogel zijn, want dan 'kunnen ze vliegen'! Yay!

Ik wil hun nog eens horen praten als ze 100 meter boven de grond hangen...

Emilie sloeg lachend een arm over mijn schouder.

"Ben ik nu de enigste of sta ik toch liever met mijn twee voeten op de grond?"

Ik knikte instemmend en lachtte.

"Niet de enigste, Emilie, ik stem in!", grinnikte ik," Kom laten we onze koffer gaan halen. Maar eerst, waar is onze jarige?"

Alsof Lucy me gehoord had, stapte ze wankelend op ons af en liet zich op haar knieën voor ons vallen. "Shit", vloekte ik voordat ik me naast haar liet neerzakken", Lucy! Alles oké?" Lucy's rossige haren zaten vastgebonden in een slordige dot en haar gezicht was net zo wit als een laken, waardoor haar sproeten meer uitkwamen.

Lucy knikte en ze fluisterde ook iets, alleen kon ik haar niet verstaan omdat ze zo zacht praatte.

"Sorry? Ik heb je niet verstaan, herhaal het nog eens.", zei ik bezorgd. Emilie was ook al aan de andere kant van Lucy neergezakt en wierp me een bezorgde blik toe. Ik trok mijn schouders op en zond haar een wanhopige blik.

Ik hoorde Lucy diep ademhalen en meteen waren mijn ogen terug op haar gericht. Ondertussen waren de anderen er ook al bij komen staan en ik hoorde Kaithlyn geïrriteerd zuchten voordat ze iets 'fluisterde' naar één van haar Chihuahua's (Ik heb besloten om Kaithlyn's vriendinnen Chihuahua's te noemen aangezien ze allebei op eerst heel schattig en lief lijken, maar het zijn irritante en kwaadaardige beestjes.)

"Wat een aanstelster!"

Ik perste mijn lippen hard op elkaar en sprong op. Met enkele grote passen was ik bij Kaithlyn. Ik zag dat Nathan en Max al een paar stappen in mijn richting doen, maar ik stopte hun. "Het is tijd dat ze eens op haar plaats gezet wordt.", fluisterde ik naar hun, zodat alleen zij twee het konden horen. Nathan grijnsde, waardoor ik hem een fonkelende glimlach gaf. Max integendeel leek het niet zo'n goed idee te vinden, er was bezorgdheid over heel zijn gezicht geschreven.

Ik gaf hem een kleine kus op zijn wang voordat ik verder naar Kaithlyn beende.

"Luister, bitch, jij bent hier uitgenodigd! En een gast hoort zich niet zo te gedragen. Wees dankbaar en toon respect, in plaats van hier de plaatselijke hoer uit te hangen." Ik zag Kaithlyn naar adem happen en er verscheen heel even een gekwetste uitdrukking op haar gezicht, voordat haar gebruikelijke kwaadaardige gezicht terug kwam.

"Ohja, wat ga je daaraan doen dan?", grijnsde ze. Ik hief mijn kin hoog in de lucht op terwijl mijn ogen door de hal scanden waar we in stonden.

"Ik ga.. terug sturen! Ja, dat is het! Ik stuur je terug sturen, want toevallig is mijn nonkel de piloot van het vliegtuig en die vliegt je zo terug!"

Oké, dat was een leugen. Maar ik moet toch iets zeggen om haar op haar plaats te zetten? Juist op hetzelfde moment zag ik een piloot in de gang stappen. Mijn ogen werden groot en ik hoopte dat Kaithlyn hem niet zou zien, want anders zou ik in diepe problemen zitten.

Wel, spijtig genoeg heeft Kaithlyn haviksogen en spotte de piloot meteen. Ik zag de herkenning in Kaithlyn's ogen toen ze de stem van de piloot door zijn telefoon hoorde praten. Er verscheen een duivelachtige grijns op Kaithlyn en ik beet zenuwachtig op mijn lip.

Ik vloekte zachtjes toen Kaithlyn zich met een ruk omdraaide en op de piloot afstapte. Ik moet snel iets verzinnen..

"Kaithlyn, een grote harige spin op je schouder!", riep ik in een opwelling naar haar. Meteen begon ze te gillen en draaide steeds rondjes rond haar eigen as, zoekend naar de spin. Ze leek net een hond die zijn eigen staart achterna jaagd. De piloot stopte met praten in zijn piloot en keek in onze richting. Toen hij Kaitlyn zag schudde hij zachtjes met zijn hoofd en liep dan de hoek om. Ik zuchtte opgelucht.

"HAAL HEM ER AF! HAAL HEM ERAF!", gilde Kaithlyn. Ik rende naar haar toe en gaf een pets tegen haar schouder, wat moest voorstellen dat ik de spin eraf sloeg. Snel stompte ik nog eens op de grond. Ik zag Kaithlyn opgelucht naar adem happen voordat ze haar aandacht terug op mij vestigde.

Ik had verwacht dat ik een hele Kaithlyn-tirade over me heen zou krijgen, dus toen ze iets anders deed was ik op verbaasd en dat is nog zacht uitgedrukt.

"Dank je", fluisterde ze en ze gaf me een dankbare glimlach. Even zag ik Kaithlyn niet meer voor me, maar een gewoon meisje. Een meisje zie zich achter een personage verschuilde, om niet gekwetst te worden. Ik gaf haar een kleine glimlach.

"Graag gedaan.", fluisterde ik zacht terug. Het schuldgevoel dat zich in mijn buik nestelde voelde als een rots in mijn maag.

-Eigen tijd-

Dat was wat er zowat gebeurde, daarna is Kaithlyn weer als zichzelf beginnen dragen en niet veel later kwam de mama van Lucy, die Lucy onder haar hoede nam. Ze zei tegen ons dat Lucy last heeft van vliegangst en ze zich daarom daarna zich niet goed voelde. Daarna zei ze tegen ons dat we het strand alvast moesten klaarmaken voor deze avond.

En nu op dit moment maken we het strand klaar. Wat inhoud, dozen sleuren, dozen sleuren, dozen sleuren en oh nog eens dozen sleuren!

Wel, dit is een fantastische eerste dag in het bloedhete Spanje. Het zweet staat op mijn voorhoofd, het zand is veel te heet onder mijn voeten en het eerst kalmerend geluid van de golven, irriteerde me nu nog meer dan ooit. Ik had het gevoel dat ik elk moment in een woede uitbarsting kon uitbarsten.

"Emilie, ik ben geen bediende. Lucy's ouders zijn toch zo rijk, waarom huren ze niet iemand in ofzoiets?" Emilie keek me afkeurend aan. "Je klinkt net als Kaithlyn", zei ze streng. Ik zuchtte, maar besefte wel dat ik nogal bitchy klonk dus liet ik het erbij. Ik ben er zeker van dat het wel een knal feest wordt.

⭐-⭐-⭐-⭐-⭐
Snelle update :D Laat weten wat je ervan vond :) Alexander wordt gespeeld door Jack Harries :) Het volgende hoofdstuk komt Nathan ;)

XOXO, LoveStoryMaker- ❤