Not perfect at All© (Aan het verbeteren)

Hoofdstuk 4- Toedeloe, eikel.

(VERBETERD)

Met een luide zucht liett ik mezelf op mijn eikenhouten bed vallen. Met één hand tast ik blind mijn bed af om mijn witte telefoon te vinden. Aha, hier is hij. Ik draaide mezelf om zodat ik niet meer met mijn gezicht in de zeeblauwe lakens lag. Ik ontgrendelde mijn gsm en zag meteen op mijn achtergond de familiefoto van mam, pap en mij.

Ja, ik weet het. Welke normale tiener heeft nu een familiefoto op zijn achtergrond staan? Wel ik dus, het meisje dat geen sociaal leven voor vandaag had. Een beetje zielig? Ja, ik weet het.

Met een zucht legde ik mijn telefoon terug op het bedsprei en stond op om mijn pyjama aan te trekken, die bestond uit een roos shortje en een zwart topje met "Love sleep" op. Cliché? Ja. Maar wie ben ik? Ik hou gewoon van clichés. Ik lees constant boeken erover, de populaire jongen valt voor de kneus van een meisje, een badboy valt op een braaf meisje, enzoverder.

Het is gewoon romantisch, wie wilt dit nu niet? Ware liefde. Ik durf ervoor te wedden dat iedereen, misschien, van clichés houdt. Genoeg over clichés. En al zeker over liefdesclichés, want ik, Charlotte De Ridder, ben een super kneus op het gebied van liefde. Nog nooit had ik een jongen gezoend, behalve mijn vader op zijn wang maar hij telt niet mee, handje vastgehouden en nog nooit, nóóit had een jongen me mee uit gevraagd.

Misschien kwam het wel door mijn ouders die me nooit buitenlieten. Dus wie ben ik om over liefde te praten? Ja, inderdaad, ik niet dus. Met die gedachtes kroop ik onder de dekens en al snel viel ik in slaap.

***

Met een zucht drukte ik mijn wekker uit. Nieuwe dag school. Woepie. Hoe kan het nou dat ik zo heb kunnen zeuren voor dit? Vroeg opstaan, huiswerk, mensen die tegen je op beuken in de gang en bovenal blunders.

Kom op Charlotte, sprak ik mezelf streng toe, positief blijven.

Ik zwierde mijn benen over de bedrand en stapte in mijn grote, roze pluchen sloffen. Groot? Roze? Pluchen? Ja hoor, wie heeft die nou niet thuis? Ik slofte naar mijn kast en trok die open, haalde mijn uniform eruit en slofte dan verder naar de badkamer. Chagrijnig deed ik mijn uniform aan en keek dan naar mijn spiegelbeeld. Woah, dit is niet goed, écht niet goed.

Mijn haar was ontploft, ik had donkere wallen onder mijn ogen en mijn ogen stonden dof. Super, gewoon super. Snel pakte ik mijn kam en begon mijn haar te doorkammen. Auw. Auw. Auw. Met een pijnlijk gezicht legde ik mijn kam terug weg en deed een beetje oog make-up zodat je mijn wallen niet zou zien. Dan poetste ik mijn tanden nog, spoot wat deodorant op en liep dan naar beneden.

"Hoi, lieverd!" riep mij moeder enthousiast uit toen ik de keuken binnenkwam. Hoe kunnen mensen op dit uur zo enthousiast zijn? Ze zitten dan daar met een brede glimlach en waarschijnlijk met de gedachte 'de wereld is zo mooi, laten we op eenhoorns rijden'. Ugh.

Ja, mensen, voor als je het nog niet door had, ik heb vreselijke last van ochtendhumeuren. Ik bromde wat terug naar mijn moeder dat leek op 'fuck of', maar gelukkig kon ze dat niet verstaan. Anders zou ik de klos zijn.

Ze glimlachte breed naar me en schoof een bord naar me, met donker brood op. Jakkes, donker brood. Heeft ze nu nog altijd niet door dat ik dat walgelijk vindt? Elke keer dat ik er een opmerking op geef is het van 'Dit is veel gezonder en het stimuleert je darmsysteem', alleen al door het laatste vind ik het walgelijk. Ik bedoel, wie wilt er nu brood eten met die reden. Nee, geef mij maar wit brood.

Snel propte ik de boterham in mijn mond en stond dan op. Ik slikte de resten van het brood door en liep om de tafel heen om haar een kus te geven. Ochtendroutine, vraag me er niet naar. Ik gaf mijn moeder een kus op haar kaak en net toen ik me omdraaide voelde ik haar hand rond mijn pols. Met een zucht draaide ik me terug om en keek naar mijn moeder, die me bezorgt aankeek. "Wees voorzichtig," zei ze zacht. Het liefst had ik zin om diep te zuchten, met mijn ogen te draaien en zeggen dat ze niet zo over beschermend moest zijn, maar natuurlijk deed ik dat niet.