Not perfect at All© (Aan het verbeteren)

Hoofdstuk 18- Chocoladesaus en een gepland strandfeest

"Ik moet wat doen?", vroeg Max verbaast.

"Je moet zorgen dat Arthur met Emilie praat", zeg ik serieus.

Max schoot in de lach. Hij bleef maar lachen. Wat een idioot, ik heb toch niet veel gevraagd? Ik heb gewoon gevraagd of hij eens bij Arthur wou polsen om te kijken of hij ook iets in Emilie ziet. Dat is toch niet veel gevraagd? Toen Max eindelijk stopte met lachen keek hij me aan alsof ik gek was. Zijn gezicht was heel dicht bij de mijne. We zaten in een kleine bezemkast gepropt, aangezien dat de enigste plek was waar Emilie ons zeker niet kon vinden en al zeker niet kon horen.

"Ik moet bij Arthur gaan polsen om te zien of hij iets voor Emilie voelt?", vroeg hij lachend. "Ja, douchebag, inderdaad.", zei ik een beetje geïrriteerd.Hij schoot weer in een schaterlach. Het leek wel alsof hij net de beste mop van heel de wereld had gehoord. Jezus. Hij pakte mijn beide handen en gaf op elke een kus. Dat gebaar alleen al liet mijn hart smelten. Oké, hij kan op deze jongen boos blijven?

"Sorry, Charlotte, maar dat kan ik niet doen.", zei hij. Ik perste mijn lippen op elkaar en kruiste mijn armen voor mijn borst. "Hoe kom ik er anders achter of Arthur ook iets voor Emilie heeft?", vroeg ik. Max haalde zijn schouders op en zijn blauwe ogen twinkelden toen hij me aankeek. "Laat het los. Als hij iets voor Emilie voelt zal hij algauw een stap zetten." Ik gooide mijn armen in de lucht. "Maar hij is zo verlegen! Misschien zet hij al helemaal geen stap!", riep ik gefrustreerd uit.

Ik kon de gedachte van Emilie die met een gebroken hart zit niet aan. Ik zal en moet mijn beste vriendin helpen. Een week geleden heeft Emilie me het opgebiecht dat ze iets voor Arthur voelde. En ze heeft nog niets geprobeert! Niets! Niets als nothing, nada, noppes, 0%. En ik heb het gevoel dat ik me er meer in opwind dan Emilie zelf. Het positieve nieuws is, ik heb haar en Arthur al een paar blikken zien uitwisselen!

Hallelluja!

Max pakte beide schouders van me vast. Hij keek me indringend aan. "Charlotte, het is niet jouw relatie. Dat is hun zaak."

"Maar Emilie is wel mijn beste vriendin en ik wil haar helpen", snauwde ik naar hem. Max leek het minst aangedaan door mijn uitbarsting.

"Dat snap ik, maar laat ze doen. Ze moeten zelf verliefd worden. Geforceerd is nooit goed.", zei hij kalm. Ik klemde mijn tanden op elkaar en ademde diep in en uit. Oké, misschien moet ik me er beter niet meer bemoeien. Eigenlijk heeft Max een punt. Geforceerd is nooit goed. Max gaf een kneepje in mijn arm en glimlachte naar me. Ik glimlachte terug. Net op het moment dat ik hem wilde kussen, ging de bel voor het laatste lesuur.

"Dat is ons startsein", lachtte Max en hij deed de deur open. Hij sloeg snel een arm rond mijn schouders en ik vleidde me tegen hem aan. Elke keer dat hij me aanraakte of kuste vlogen de vlinders al door mijn buik. Boy, wat hou ik van deze jongen. Als ware liefde bestaat..

*****

Mijn buik rammelde als een gek toen ik het lokaal uitstapte. Ik heb eten nodig. En snel. Altijd na school heb ik zo'n honger! Ik voel me dan als een lege ballon. Net op dat moment kwamen Emilie en Max me tegemoet, samen met Lucy en Alexander. Max sloeg meteen een arm rond mijn middel. Hij gaf me een kleine kus op mijn wang.

"Charlotte!", riep Emilie blij uit. Ze gaf me een knuffel. "Raad eens? Raad eens?", gilde ze. Ik grinnikte en sloeg mijn ogen ten hemel. "Wat is er?", vroeg ik lachend. Ze trok me uit Max' greep en trok me een eindje weg bij de groep.

"Oké, Emilie kots het uit.", zei ik. Ze rimpelde haar neus bij het woord 'kotsen', maar haar grote glimlach bleef op haar gezicht geplakt. Dit moest wel iets heel speciaal zijn. "IkhebeendatemetArtur!", gilde ze. Ik verstond er niets van. "Even herhalen. En nu trager", zei ik lachend. "Ik heb een date met Arthur!", ik begon te gillen. En op en neer te springen.