Not perfect at All© (Aan het verbeteren)

Hoofdstuk 21- Diana-camera & een grote verrassing.

Lezen jullie allemaal de A/N nog eens op het einde? Hij is belangrijk :) Veel leesplezier!

------

"Fijne verjaardag, Lucy!", riepen we allemaal in koor. Lucy glimlachtte wat onwennig en ik sloeg een arm rond haar schouders. "Kom op, blaas die kaarsjes uit!", zei ik enthousiast.

"Oh en vergeet geen wens te doen", voegde ik er nog knipogend toe.

Ik voelde me zo blij, mijn hele lijf tintelde. Het zal wel die verjaardagssfeer zijn, dat heb ik elke keer. Elke keer dat ik eens naar een verjaardagsfeest in mijn familie mocht, voelde ik me op en top. Ik bedoel, wat is er nou niet leuk aan een verjaardag? De taart, de blije mensen, de cadeautjes! (Ook als ze niet voor mij zijn, ben ik gelukkig.) Ik probeerde zo snel mogelijk mijn telefoon uit mijn zak te peuteren en snel trok ik nog een foto van de taart met de fonkelende kaarsjes erop.

Toen Lucy de kaarsjes uitblies trok ik wel zo'n 20 foto's. Je weet wel, ik bleef gewoon op het scherm duwen, waardoor die een soort van film van foto's maakte. Best wel cool, eigenlijk. Het nadeel is dat nu heel mijn gallerij volstaat met foto's die zich opvolgen met de miniseconde.

Lachend sneden we de taart aan en Lucy gaf iedereen een stuk van de overheerlijke taart. Met een plof liet ik me naast Emilie neerzakken in het warme zand en schopte mijn AllStars uit. Meteen rees Max naast me neer en ging zo dicht bij me zitten dat zijn schouder heel de tijd tegen de mijne aandrukte. Toen Emilie haar taart op had, sprong ze recht en plugde haar telefoon in op een box. Toen Justin Bieber door de boxen klonk schoot ik als een pijl omhoog. Ik trok Emilie's telefoon uit haar hand en drukte op het eerste beste liedje waar geen hartje bij stond.

Toen 'Counting Stars' van One Republic door de boxen klonk zuchtte ik opgelucht. Sinds dat Emilie een Belieber is, staat er bij elk Justin Bieber liedje op haar telefoon een hartje.

Ik stak een beschuldigende vinger naar Emilie uit. "Geen Justin Bieber deze avond.", een strenge onderliggende toon zat in mijn stem toen ik Emilie aansprak. Emilie trok een pruillipje. "Maar--", voordat ze kon protesteren onderbrak ik haar. "Je weet dat Lucy hem vreselijk vind. En zij is trouwens niet de enige." Ik hoorde achter me instemmend gemompel en ik glimlachte stralend naar Emilie. Emilie rolde met haar ogen en stompte dan naar Arthur toe, die zelf zijn lachen probeerde in te houden. Achter me hoorde ik verschillende mensen grinniken en ik keek om om hun een kwade blik toe te werpen. Meteen stopte hun gegrinnik toen ze mijn kwade blik zagen. Emilie is nog steeds mijn beste vriendin en ik tollereer het niet als er achter haar rug gelachen met haar wordt.

Glimlachend liet ik me terug op het zand neerzakken en pakte het kartonnen bortje met mijn stuk taart erop. Ik wou net een hap nemen toen ik de kleine bruine spikkels erop zag. Zand. Ik rimpelde mijn neus en zuchtend gooide ik mijn taart weg. Max, die zijn eigen stuk taart al op had, legde zijn hoofd op mijn schoot en ik ging zachtjes met mijn handen door zijn zachte, ravenzwarte haren. De zon was al aan het ondergaan toen Alexander opeens opsprong en riep:"Geschenktijd!" Er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht en wou net opstaan toen ik besefte dat Max' hoofd nog steeds op mijn benen leunde.

"Max", lachtte ik", ik denk dat je je even moet verplaatsen." Max' blauwe ogen boorden zich in de mijne en er verschenen pretlichtjes in de zijne.

"Hmm? Misschien heb ik wel een aansporing nodig."

Ik speelde zijn spelletje mee. "Zoals wat?"

Hij tuitte zijn lippen, wat zo schattig was dat ik in de lach schoot. Ik gaf hem een kleine kus op zijn zachte lippen, voordat ik zijn hoofd van mijn benen afduwde en me recht duwde.

"Hé", protesteerde hij, maar een waarschuwende blik van me stopte zijn protest. Opgewonden rende ik over het zacht heen, totdat ik aan de deur van het huisje stond waar Emilie, ik en Lucy verbleven. Lucy's ouders hadden voor iedereen een klein huisje aan het strand gehuurd, waar we nu verbleven. Ik, Lucy en Emilie sliepen in het hetzelfde huisje. Max, Alexander en Nathan (tot grote ergernis van Max) verbleven ook in hetzelfde huisje.