Not perfect at All© (Aan het verbeteren)

Hoofdstuk 28- Winkelen met de boys

"Ik lijk een slet!"

"Kom op, Charlotte! Je lijkt niet op een slet! Dit is wat ze noemen sexy!"

"Oh ja? Sinds wanneer zijn geen kleren dragen sexy?"

Nathan rolde met zijn ogen. "Je hebt kleren aan."

"Alsof dit kleren zijn!"

Maarten grinnikte om mijn en Nathan's discussie.

Ik draaide me om naar Nathan, die grijnzend tegen de muur stond. Ik wierp hem een dreigende blik toe, voordat ik neer keek op mijn kleding. De zwarte short was korter dan dat ik het ooit zou kopen.

De print van de croptop waren paarse en lichtblauwe bloemen en rond de hals zaten kleine kraaltjes, die bijna niet zichtbaar waren. Ik had een zwart vestje aan en het opgerold. Rond mijn nek zat een ketting met daaraan een fonkelend regendruppeltje. De zwarte ballerina's knelden en ik wist bijna zeker dat eens dat ik deze schoenen één dag aanhad, dat ik zeker en vast blaren zou hebben.

"Dit is een slecht idee", zuchtte ik. Nathan trok één wenkbrauw op naar me. "Het was jouw idee."

Ik kreunde en haalde gefrustreerd een hand door mijn haar. "Ja, ik weet het. Maar nu ik er zo op terug denk- denk ik dat het een slecht idee is." Ik keek onzeker naar mezelf in de spiegel. Het enigste wat goed was aan deze outfit, de short liet mijn benen beter uitkomen waardoor ze langer leken. Maarten duwde zich af van de muur en liep naar me toe.

Toen hij achter me stond, streek hij mijn haar over één schouder en keek me aan via de spiegel. Zijn blik was indringend en ik voelde mezelf klein worden onder zijn blik.

"Charlie,"begon hij en toen ik ineenkromp onder het koosnaampje, verbeterde hij zichzelf snel," Charlotte, bedoel ik, je bent prachtig. Stop met onzeker zijn. Wij zijn hier voor wraak op Max, niet?" Ik glimlachte klein. "Nou ja, wraak-" zei ik onzeker. Hoe meer we vorderden in het plan, hoe groter mijn onzekerheid groeide.

"Charlotte!" riep Sebastiaan terwijl dat hij opkeek van zijn telefoon,"Nu niet terugkrabbelen. Je gaat dit doen, punt uit." Ik keek hem verbaasd aan, terwijl zijn tweelingbroer instemmend knikte. Ik zuchtte diep en legde een hand op mijn voorhoofd terwijl ik nadacht.

Ik klemde mijn kaken op elkaar toen ik mezelf nog eens bestudeerde. Seppe en Sebastiaan knikten me bemoedigend toe, Maarten had een klein glimlachje rond zijn mond en Luke bleef maar naar mijn benen staren -wat denk ik wel een goed teken was-. En Nathan, tja, ik wist zijn mening al.

Ik kreunde en gooide mijn armen in de lucht. "Goed," riep ik uit. De tweeling klapte enthousiast in hun handen, Luke grijnsde en Maarten knikte me goedkeurend toe. Nathan integendeel, er lag een onleesbare blik in zijn ogen. Ik keek hem vragend aan en snel glimlachte hij geruststellend naar me.

Ik kneep mijn ogen lichtjes samen, maar liet het varen toen ik terug de kleedruimte instapte. Op naar de volgende outfit!

***

Ik zweette, mijn handen waren klam en mijn knieën knikte. In een normale situatie, zou je denken dat ik op een date zou gaan met mijn grootste crush. Nee, integendeel. Voor het eerst in mijn leven was ik van plan om de regels te breken. Maarten, Luke, Nathan en ik stonden allemaal in onze nieuwe outfits voor de schoolpoort. We wachtten nog op Seppe en Sebastiaan, die een beetje later waren.

Wel nu zou je denken? Wat is hier zo speciaal aan? Wel, we zijn van plan om met gewone kleren naar school te gaan.

In een uniformenschool.

Ik beet zenuwachtig op mijn lip, terwijl ik me omdraaide naar Nathan. "Dit is geen goed idee. We zouden moeten nablijven!" Nathan lachte en legde een geruststellende hand op mijn arm. "Dat zeker."