Prohibited Love ➼ Larry

chapter thirteen

Selam! Hayatımda sürekli güzellikler yaşadım tıpkı negatif şeyler olduğu gibi ama bugün en iyisini yaşadığımı biliyorum. Louis'yi görmeme sadece saatler varken şuan sırada olup her birinizle tanışabilmek benim için eşsiz bir deneyim.<3 Evet, öğleden sonra 1'de orada olmamız söylenmişti Taylan Bey tarafından hepimizin iyiliği için ve evet kimse bu kurala uymamış maalesef ki (Özellikle o mor saçlı kız 🥰). Sabah heyecandan 4'te uyandım yanlışlıkla ve çoktan alana giden insanların story'leriyle karşılaştım. Daha ne olduğunu anlamadan hazırlanmaya başladım o saatte ve bir yandan da birlikte gideceğim arkadaşlarımı uyandırmak zorunda kaldım arayarak. Yemin ederim o kadar heyecanlı ve korkmuştum ki o an eğer uyanmazlarsa ve sabahı beklemek zorunda kalırsak diye. Sonrasında zaten Sedef, Azra ve Duygu uyandı, söyledim erken çıkmamız gerektiğini. Annemi arayıp haber vermek, ondan daha erken bir saat için izin almak çok zordu benim açımdan çünkü saat sabahın 4'üydü? Neden insanların hakkına bu şekilde girip düzeni bozmamıza neden olduklarını anlamıyorum. Yine de onu ilk kez göreceğimiz için heyecanlanıp öne geçmek istediğimizi biliyordum bu yüzden hiçbir fanı üzmek istemediğimden yorum yapmadım. Gelin görün ki alana gittiğimde en önlerde Ruslar ve Araplar vardı? Kimseyi eleştirmiyorum ama kendi ülkemde ilk kez böyle bir deneyim yaşayabilecekken buna maruz kalmak beni biraz sinir etmedi değil. Yine de alanda kavga çıkarıp ekibi ve fanları pişman etmek istemediğimiz için hepimiz sessiz kalmaya çalıştık. Her neyse, aranızda gelemeyenlerde elbette olmuştur. Benimde en az 10 yıldır ailesinden biriymiş gibi desteklediği halde birkaç dakikalık mesafede olmasına rağmen gidemeyen arkadaşlarım var, gerek ailevi nedenler gerek maddi olsun. Teselli için falan konuşmuyorum ama bu emin olun mesafe veya sevginizin büyüklüğüyle alakalı bir durum değil maalesef. Hepsi imkân ve şansın oyunu. Bugün gidemediniz diye bir daha gidemeyecek olmuyorsunuz, eğer Lou memnun kalırsa ki aksinin olmayacağına adım gibi eminim 🤟🏿, tekrardan ülkemizi turlarına dahil edecektir. Önünüzde koca bir yol var. En azından bunu İstanbul'da olmayan bir konser olarak varsayabilirsiniz ki zaten böyle düşünmelisiniz de. Bu İstanbul'la ilgili bir durum değil. Arjantin'e de gidemedi çoğumuz, Meksika'ya da, Avusturalya, Şili, Brezilya. Yani bunu konumla ilgili olarak düşünmeyin. Sizin engeliniz konum değil, imkânlarınız. Eminim ileride kendi ayaklarınız üzerinde durduğunuzda veya doğru bir zamanda çok daha iyisine katılacaksınız. Bırakın İstanbul'u, yurt dışındakine bile gitme fırsatı yakalayabilirsiniz hatta. Sizi çok seviyorum! Keşke her birinizi oraya sokabilme şansım olsaydı. Kusura bakmayın çok konuştum ama on bir yıllık bir birikmişlik var içimde ;( Sırada kafamda gazeteyle baygınlık geçirip ölmeden önce bölümü atmak istedim evde olacak fanlar için. Her neyse keyifli okumalar, you are loved. <33

                           ♡♡♡

Yanaklarındaki ellerim ensesi ve saçlarına ulaşmışken kendini geri çekmemesi için daha sıkı tutuyordum ama anlamış olsa gerek ki o da ellerini yanaklarıma götürüp karşılık vermeye başlamıştı. Babamın burada olduğunu ve bunu yapmamdaki asıl niyetimi unutturacak kadar yavaş ve tutkulu öptüğünde zaten hızlı atmakta olan kalbim başarabilecekmiş gibi daha fazlasını deniyordu. Dudaklarımın da en az yanaklarım kadar kırmızı olduğuna emin olarak gözlerimi kapadım onun gibi.

"Tanrım! Şaka yapıyor olmalısın Harry." nihayet beklediğim tepkiyi verdiğinde hızla da odadan çıkmıştı başka bir şey demeden.

Kapı kapandıktan sonra artık geri çekilmem gerektiğini bilerek alt dudağımı onunkilerden ayırmıştım. Gözlerini açınca onları biraz büyüterek olayın şaşkınlığını yansıtıyordu.

Ne diyeceğimi bilemeden yutkunduğumda yanaklarımı kaşıyordum. Bu kadar sıcak olmaları normal değildi.

Öksürdükten sonra ellerimi indirdim. "Özür dilerim." elimi alnıma götürüp orayı ovuşturdum. "Siktir, gerçekten üzgünüm. Zorla bir şey yaptırmak istemezdim ama başka bir şey de gelmedi aklıma.