Bakugo X Okuyucu <3

.⋆｡⋆☂˚｡ Bölüm 3⋆｡˚☽˚｡⋆.

Belki de bu kadar umut bağlamamalıydım. Neye güvenip de bir anda ondan fazlasıyla hoşlandım, ben de bilmiyordum. Ama şuan geriye doğru dönüp baktığımda ne kadar çocukça olsa da iyi ki de ondan hoşlanmışım diyorum.

Bakugo'yu o kızla sarılırken gördüğümdeki acıyı hala çok net bir şekilde hatırlıyorum. Güneş gibi açan gülüşü, saçını arkasına attığında sanki etrafına parıltılar saçıyordu. Daha ortama gireli beş dakika olmasına rağmen herkesle çoktan arkadaş olmuştu. Mina yüzümün düştüğünü görünce endişeli bir şekilde  ''Bir şey mi oldu (y/n)''  diye sordu. Ben de bir sorun olmadığını sadece kendimi iyi hissetmediğimi söyleyerek kafeden ayrıldım. Tam kafenin kapısının önündeyken bileğimi birinin tuttuğunu hissettim. Arkamı döndüğümde ise o kırmızı gözleri gördüm.

Bir an sanki kalbim durdu sandım. Neden gitmemem için peşimden gelmişti? Beni cidden önemsiyor muydu? Neden önemsesin ki tanışalı bir gün oldu zaten? Şaşkın bakışlarımı ona yönelttiğimde aldığım cevap şuydu:

''Çantanı unutmuşsun, biraz dikkat etsene gerizekalı!'' Şaşkın bir şekilde dona kalmıştım. Bakugoya teşekkür edip çantamı aldıktan sonra tam arkamı döndüm ki yeniden bileğimi tuttuğunu hissettim, bu sefer hışımla arkamı dönüp tam ona ne var diyecekken karşımda bana endişeli bir şekilde bakan bir Bakugo buldum.

'' (y/n), eminsin dimi bir şeyin olmadığına? Kendini kötü mü hissediyorsun yoksa biri canını mı sıktı? Denki  kesin bir şey  yaptı dimi?'' 

'' Teşekkür ederim Bakugo ama iyiyim bir şeyim yok.''

''Eminsin dimi?''

'' Evet eminim.''

'' Hmm, gram ikna olmadım. O yüzden eve seni bırakacağım. İyi olduğundan emin olmak istiyorum.''

Bu kadar beni önemseyeceğini kim bilebilirdi ki? Evim kafeye biraz uzak kalmasına rağmen benle beraber bütün yolu geldi. Ne kadar ona iyi olduğumu söylesem de ikna olmadı, illa kendisi bırakması lazımmış. Yol boyunca konuştuk. Sanki ona yakınlaştığımı hissettim. Ne kadar dışarıdan sinirli, her an patlayacak gibi dursa da ona yakınlaşınca  fark ediyor insan; ne kadar etrafındaki kişileri önemsediğini, onlar için her şeyi yapacağını. Ve sinirli olmadığı zamanlar tuhaf bir şekilde insanı rahatlatan bir yanı var. 

Ve onu tanıdıkça onu daha fazla sevmemek elimde değildi. Etrafa yaydığı o tatlı karamel kokusu, sevdiği insanlar hakkında konuşurken sesinin aldığı o sakinleştirici ton,  güldüğünü belli etmemeye çalıştığı anki o küçük tebessümü...

O büyüleyici kızı sordum Bakugo'ya cevabı sadece bir arkadaş oldu. Ama gözleri öyle demiyordu. Belki de sadece paranoya olmuştum, bilemiyorum. Beni evime bıraktıktan sonra ona beklediğimden daha çok aşık olmuştum. Ama aşk çok büyük bir kelime... Buna aşk diyebilir miydim peki? 

＊* • ̩̩͙✩ • ̩̩͙ * ˚ ˚ * • ̩̩͙✩ • ̩̩͙ * ˚ ＊＊* • ̩̩͙✩ • ̩̩͙ * ˚ ˚ * • ̩̩͙✩ • ̩̩͙ * ˚ ＊＊* • ̩̩͙✩ • ̩̩͙ * ˚ ˚ * • ̩̩͙✩ • ̩̩͙ * ˚ ＊✩ • ̩̩͙ * ˚ ＊

Yehoo bu bölüm biraz içime sinmedi ama olsunduu umarım beğenmişsinizdir <33

Eğer hikayeyi beğendiyseniz, oylarsanız çok sevinirimm

Ayrıca istek fanficiniz varsa söylerseniz çoksel oluur <33