Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seul'deki bir Karaoke barı, gece 02.56
O an Yena'nın gözüne, önünde parlayan karaoke ekranı çarptı. Ekrandaki yazıları inceledi ve gözlerini yanındaki kıza kaydırdı. Ardından yavaşça ağzını araladı: "Davichi seviyor musun?" Yuri, Yena'yla göz temasından kaçınarak yavaşça kafasını salladı. "Ben de" karşısındaki kızı yeniden üzmemek için laflarını özenle seçiyordu. Yuri'den tepki gelmeyince ekledi. "Nostalgia şarkısını da seviyorsun sanırım?" bu sefer Yena da göz teması kurmadı.
Belki de konuşmayı kesmeli ve Yuri'yi iç dünyasıyla yalnız bırakmalıydı. Rahatça konuşmak için fazla mı erkendi ki? Yuri yeniden tepki vermedi. Bununla beraber Yena çantasının yanındaki poşetlere uzandı ve aralarındaki en küçük poşeti eline aldı. Yanında duran kıza dönüp poşeti ona uzattı. Yuri, ilk başta fark etmedi ama sonra görüp poşeti yavaşça Yena'nın elinden aldı ve içine baktı.
Yanağından tek bir gözyaşı aktı içindekini gördükten sonra. Aynı zamanda yüzünde ufak burkuk bir gülümseme belirdi. Yena, Yuri'nin tepkisini görmek için yüzüne yaklaştı ve kızın ağladığı fark etti. Bununla beraber çantasından hızlıca bir mendil çıkarttı ve ona uzattı. Ama Yuri ona uzattığı mendile dokunmadı ve gözlerini kapatıp ağlamasını sürdürdü.
Yena mendili çantasına yeniden koyup Yuri'nin ılık gözyaşlarını eliyle sildi. Ardından geriye yaslandı ve sessiz, yumuşak bir iç çekti. "Daha fazla ağlama lütfen..." Yuri, yavaşça Yena'ya döndü ve ona sıcak ama yorgun bir gülümseme verdi. "Te-teşekkür ederim Yena..." gözünü kaçırmadı bu sefer. Kalan gözyaşlarını elinin tersiyle sildi ve derin bir nefes aldı.
Yena, saatine baktı ve eve ulaşmayı düşündüğü saatin geçtiğini fark etti. Ardından Yuri'ye baktı. Yuri gözlerini kapatmış bir şekilde oturuyordu ama hâlâ titriyordu . "Yuri..." Yena konuştu. "Seni evine bırakacağım...bana adresini söyleyebilir misin acaba?" Yuri gözlerini açtı ve kafasını iki yana salladı. "Ha-hayır, ben tek başıma gidebilirim." ayağa kalkmaya çalıştı. Masadaki içinde albüm olan poşeti eline aldı ve karaoke odasından çıkmak için kapıya doğru yöneldi. Bunu yapmasıyla beraber bir anda dengesi bozuldu.
Neyse ki Yena yanındaydı ve onu kolundan tam zamanında yakaladı. "Titriyorsun...eve tek başına gidemezsin..." Yena bunu söylediğinde Yuri kendini Yena'nın ellerinden kurtarıp doğruldu. Önce titreyen ellerine, sonra onu düşmekten kurtaran kıza baktı. Hızlı ve sessizce iç çekti, kafasını aşağı yukarı sallayıp Yena'nın onu evine götürmesine izin verdi.
Saat gece üç buçuktu. İki kız Seul Metrosunda Yuri'nin evine doğru gidiyorlardı. Yuri, Yena'nın omzunda uyuyordu. Yena da Yuri'nin telefonundan evin adresine bakıyordu. Telefona gelen bildirimleri fark etti o an. Yuri'nin ailesine ait cevapsız aramalar ve mesajlardı hepsi. Tabii diye düşündü, intihar etmeye karar versem ben de gelen aramalara cevap vermezdim.
