" Н-намайг уучилаарай, ахаа! ҮНЭХЭЭР УУЧИЛААРАЙ! Б-Би юу ч-..."
" Тайвшир хонгор минь... Тайвшир?"
Тэхён Жимин рүү аймшигтай харцаар тасралтгүй ширтээд байсанд тэрээр яахын аргагүй тэндээс явсан юм. Хэдий өрөвдөлтэй ч гэсэн энэ түүний буруу биш шүү дээ?
" Над руу хар Жонгүг. Чамд минь ямар ч буруу байхгүй ойлгосон уу? Тиймээс уйлахаа больчих, гуйя!"
Тэхён түүний эрүүнээс барьсан чигтээ духан дээр нь зөөлхөн үнсэх нь хичнээн хайр хүрэм гээч? Жонгүг яг л хүрэх төдийд гэмтчих юм шиг, харах төдийд хийсчих юм шиг, тийм л нандин нэгэн аж.
" Хэчнээн хэцүү байсан бол? Миний төлөө энэ бүгдийг хийх-..."
Жонгүг дахиад л түүнээс уучилалт гуйгаад эхэлсэнд Тэхён яахын аргагүй уруул дээр нь үнсэж орхив. Тэр чадахгүй, тэр хэзээ ч Жонгүгийг уйлж байхыг, өөрөөс нь уучилалт гуйж байхыг харж чадахгүй.
" Өнгөрсөн бүгдийг мартаад зүгээр л миний хажууд бай. Чамаасаа өөр юу ч гуйхгүй болохоор зүгээр л миний хажууд байж, намайг хайрлаж өгөөч?"
~
"Т-Тэхён... Тэхён чи яасан бэ?"
Тэхён Жонгүгийг тэр даруйд л гэртээ дагуулаад ирсэн бөгөөд хаалгаар орсон даруйдаа л түүн рүү дайрч эхэлсэн юм.
"Shhh... Би чамайг ямар их санасанаа мэдрүүлэх гэж байна."
" Г-гэхдээ тэд намайг хүлээж байгаа-..."
" Санаа зоволтгүй дээ, би тэднээс зөвшөөрөл авчихсан. Өнөө шөнө чи минийх!"
Тэхён түүнийг үг хэлэхийн завдалгүй үнсээд байсанд Жонгүг зүгээр л бууж өгөн биеэ сул тавих нь тэр.
" Энэ хэтэрхий гэнэтийн байна, Тэхён!"
"Би чамд хэлсэн шүү, битгий намайг уурлуулах гээд бай."
Тэхён түүний хувцсыг тайлж явсаар унтлагын өрөөнд орон шууд л ор луу шидэж орхив. Мэдээж энэ бүхэнд Жонгүг хараахан бэлэн биш байх бөгөөд цочролоосоо ч гарч амжаагүй байхад ийм зүйл хийнэ гэдэг нэг л таагүй санагдаад байлаа. Мөн тэр Жиминыг зүгээр л орхиод ирчихсэндээ бага зэрэг харамсах аж.
" Чиний бие, чиний хоолой, чиний нүд, чиний уруул, чиний гэх бүх зүйлсийг би маш их санасан.
М-Мөн би тэр новшоос ямар нэгэн зүйл үлдсэн эсэхийг шалгацгаая!"
Тэхён ингэж хэлээд шууд л тэлээгээ тайлан түүний гарыг ортой уяж орхив. Өнөө орой ч гайхалтай өнгөрөх нь дээ...
Жонгүг шүлсээ гүд хийтэл залгин, Тэхён руу туулайны нүдээр ширтэх бол Тэхён эсрэгээрээ арслан мэт авирлаж байсан юм.
"Ингэж хараад хэрэггүй babyboy, одоо наад заль чинь үйлчлэхгүй л болов уу?"
Тэхён ёжтой нь аргагүй инээд алдсаар Жонгүгийг дээрээс нь доош нь юу ч үлдээлгүй үнсэж эхэлсэнд тэрээр байж боломгүй ихээр амьсгаадах нь Тэхёныг улам бүр асаана.
"Хараач, миний залуугийн бяцханаа босчихсон бололтой."
"Т-Тэхён гуйя!"
Тэхён бараг л цаг орчим түүнийг өдөж хоргоогоод юу ч хийхгүй шал дэмий сэрлийг нь өдөөгөөд байсанд Жонгүг нулимс дуслуулсаар түүнээс гуйж эхлэв.
"Юуг тэрэв?"
"М-миний дотор оруулаач..."
" Би сонсохгүй байна?"
" МИНИЙ ДОТОР ОРУУЛААЧ!"
"Би сонсохгүй л байна..."
"OH, DADDY FUCK ME PLEASE!!!"
Тэхён тэр дороо ёжтой нь аргагүй инээмсэглээд түүний дотор удаанаар оруулж эхэлсэнд Жонгүг нулимс дуслуулсаар түүний дараагийн үйлдлийг хүлээнэ.
"Аав нь чамайг шагнах болно оо?"
Тэхён ингэж хэлээд шууд оруулж орхисонд Жонгүгийн ам байдаг хэмжээнээсээ хэд дахин томрон түүнээс илүү хурдлахыг гуйх аж. Түүний хурд галзуу нэмэгдэн ор давхар хөдөлж эхэлсэнд Жонгүгийн хоолой ч мөн чангарах нь тэр.
~
Бүхэл бүтэн 2 цагийн дараа тэдний халуухан ажил дуусч хоёул дээр дээрээсээ давхарлалдан унах аж. Энэ дундаас Тэхён хамгийн их ядарсан байх бөгөөд Жонгүгийн дээр хэвтсэн даруйдаа биеэ суллан унтаж орхив.
" Т-Тэхён... Чи гаргахгүй юм уу?
Э-энэ нэг л эвгүй мэдрэгдээд-..."
Тэхён хэт их ядарсандаа ч тэр үү, түүний дотроос өнөөх зүйлээ ч гаргахаа мартаж орхисон байлаа.
" Сайхан байсан уу?"
Тэхён түүний дотроос өнөөх зүйлээ гаргасны дараа ийн асуусанд Жонгүг инээд алдсаар толгой дохих нь тэр.
" Намайг уучлаарай, Тэхён?"
" Дахиж энэ сэдвийг сөхөлгүй, бүхнийг мартаад миний хажууд бай. Би чамаасаа өөр юу ч хүсэхгүй учраас энэ хүслийг минь биелүүлж чадах уу?"
"Амлаж байна. Дахиж хэзээ ч орхиж явахгүй. Үүрд гэж амлахгүй ч үхэн үхтлээ хамт байх болно."
" Би чамд хайртай."
" Би ч гэсэн танд хайртай, ахаа?"
Таныг хүндэтгэсэн: @𝚟𝚗𝚊𝚋𝚒
