Το Υβρίδιο: Η επόμενη γενιά

{18} Αδερφέ μου...

Η Μάντισον κοιτάζει, σχεδόν σοκαρισμένη την κοπέλα δίπλα της και ύστερα τον Λέο. Σηκώνεται απότομα όρθια με μπερδεμένες σκέψεις. Πηγαινοερχόταν στο σαλόνι, ψιθυρίζοντας και μουρμουρόντας.

"Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν! Όχι αποκλείεται..."άρχισε να παραμιλάει και δάκρυα έρεαν από τα μάτια της. Η ανάσα της βαριά και ασηκωτη. Οι σκέψεις τις θολές. Τα μάτια της μισάνοιχτα, σχεδόν άψυχα κοιτώντας το απόλυτο κενό. Ο Λέο με την Μπλυανα την κοιτάζουν. Ξαφνικά χάνεται. Χάνεται από τα μάτια τους. Κοιτάζουν γύρω τους και πουθενά. Εμφανίζεται από πίσω τους. Τα μάτια της μαύρα. Σαν πίσσα. Το βλέμμα της σοβαρό και εκδικητικό. Ένα μειδίαμα είχε εμφανιστεί στο πρόσωπο της. Ο Λέο πάει κοντά της και εκείνη στρίβει το κεφάλι τρομαχτικά και του χαμογελάει, ενώ σηκώνει τα χέρια της. Του πιάνει το πηγούνι και φέρνει το κεφάλι της κοντά.

<<Όλα είναι ψέματα...>>του ψιθυρίζει και ύστερα καταρρέει στο πάτωμα. Το σώμα της χτυπιόταν ενώ μαύρα δάκρυα έρεαν από τα μάτια της. Η Μπλυανα τον κοιτάζει.

<<Λέο. Είναι η πιο κατάλληλη στιγμή. Ήθελες εκδίκηση! Πάρτην!>>του λέει να εκείνος την κοιτάζει ανήμπορος να αποφασίσει. Κοιτάζει τη Μάντισον και την παίρνει στην αγκαλιά του. Αμέσως το σώμα της χαλαρώνει και πέφτει στην αγκαλιά του.

<<Είσαι χαζός!>>

<<Μπλυανα, αν είναι να πάρω εκδίκηση θα το κάνω σωστά! Θα δουν όλοι τι πάει να πει πόνος...και θα γίνει με το χειρότερο τρόπο...>>της λέει ο Λέο. Η Μάντισον ανοίγει τα μάτια της και τον κοιτάζει.

<<Μην κουνηθείς. Περίμενε να σε ξαπλώσω στον καναπέ και να σου φέρω ένα ποτήρι νερό.>>της λέει ο Λέο και εκείνη απλά γνέφει.

Αφού την έβαλε να κάτσει στον καναπέ και της έφερε το νερό εκείνη κοιτάζει την Μπλυανα.

<<Όλα αυτά....είναι αλήθεια;>>ρωτάει και εκείνη σκύβει το κεφάλι<<Η μητέρα μου...μου έλεγε ψέματα; Έχω δυνάμεις;>>ρωτάει και ύστερα σκέφτεται<<Είμαι επικίνδυνη;!>> αναφωνεί και η Μπλυανα την κοιτάζει

<<Μην λες τέτοια. Κάνεις δεν ξέρει...>>

Η Μάντισον σηκώνεται και κοιτάζει τον Λέο.

<<Πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ...>> του λέει και εκείνος γνέφει.<<Χάρηκα που σε γνώρισα Μπλυανα>>της λέει και εκείνη χαμογελάει

<<Και εγώ...>>της λέει και φεύγουν για τη σχολή. Ανεβαίνουν τις σκάλες και την αφήνει έξω από την πόρτα του δωματίου της.