Το Υβρίδιο: Η επόμενη γενιά

{16} Πρόσεχε...

<<Πρόσεχε! Σε παρακαλώ!>>

<<Μην εμπιστεύεσαι!>>

<<Θα αλλάξεις...θα αλλάξεις...η ώρα φτάνει..>>

<<Πρόσεχε γιατί θα χάσεις...>>

Η Μάντισον ξυπνάει από ένα όνειρο. Ένα πολύ περίεργο όνειρο. Κάποιος της έλεγε να προσέχει...Να προσέχει τι ακριβώς; Ποιον; Και γιατί; Σηκώνεται από το κρεβάτι και κοιτάζει την ώρα. Ήταν σχετικά νωρίς το πρωί αλλά δεν είχε όρεξη για ύπνο. Βγαίνει έξω στο μπαλκόνι και αφήνει το κρύο αεράκι να της "χαϊδέψει" όλο της το σώμα καθώς ανατριχιάζει. Κάθεται και κοιτάζει τον γαλανό ουρανό με τα κατάλευκα σύννεφα για πέπλο του. Μυρίζει την απαλή μυρωδιά του γιασεμιού σε συνδιασμό τη μυρωδιά από τα πεύκα. Μικρές πεταλούδες πετούσαν και πήγαιναν από λουλούδι σε λουλούδι. Σκέφτεται την παιδική της ηλικία. Σκέφτεται όλα τα χρόνια που πέρασαν δίχως ίχνος δύναμης. Στη σκέψη αυτή ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια της και σκύβει το κεφάλι. Ακούει μια ακόμα μπαλκονόπορτα να ανοίγει και βλέπει τον Λέο. Δεν ήξερε ότι το δωμάτιο του ήταν ακριβώς δίπλα στο δικό της...

<<Καλημέρα Μάντισον..>>λέει

<<Μερα...>>λέει και παίρνει το βλέμμα της από πάνω του.

<<Έκλαιγες;>>

<<Τι; Εγώ; Μα φυσικά όχι...πώς σου ήρθε αυτό..;>>

<<Φαίνεται στα μάτια σου...>>της λέει και εκείνη με το χέρι της τα σκουπίζει

<<Μια χαρά είμαι...>>λέει και χαμογελάει δειλά.

<<Ποτέ όμως δεν μου είπες...>>της λέει και εκείνη τον κοιτάζει ερωτηματικά <<Γιατί οι γονείς σου με έβαλαν για να σε προστατεύω; Τι το ιδιαίτερο έχεις;>>την ρωτάει και η Μάντισον τον κοιτάζει χαμένη. Μια ερώτηση που και η ίδια δεν ήξερε τι να απαντήσει. Ποτέ δεν ήξερε...

<<Δεν ξέρω...>>του λέει απλά και την κοιτάζει παραξενεμένος

<<Δεν παίζει...κάτι θα είσαι...θέλω να πω...οι γονείς σου...όλοι σου οικογένεια...εσύ;>>

<<Δεν ξέρω εντάξει;! Απλά παράτα με!>>του φωνάζει και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο θυμωμένη.

Η Κάτια είχε ξυπνήσει και ντυθεί. Αφού ντύνεται και η Μάντισον πάνε στις αίθουσες όπου είχαν το πρώτο τους μάθημα. Το μάθημα κύλησε χαλαρά. Χωρίς φασαρίες, άλλωστε ήταν και η πρώτη μερα..

<<Πάμε μια βόλτα;>>ρωτάει η Κάτια και η Μάντισον την κοιτάζει

<<Δεν είμαι πολύ καλά...αλήθεια..αν θες εσύ πήγαινε...>>