Το Υβρίδιο: Η επόμενη γενιά

{27} Η φυλάκιση

<<Γεια σας κορίτσια...με πεθυμήσατε;>>ακούνε μια φωνή πίσω τους και γυρνάνε να δουν ποιος ήταν.

<<Τι θες εσύ εδώ;>>ρωτάνε ταυτόχρονα και εκείνος γελάει σαρκαστικά.

<<Μα γλυκιά μου, Μάντισον, ακόμα να το καταλάβεις; Ακόμα να καταλάβεις ότι όλοι σε θέλουν νεκρή;>>

<<Μα γιατί; Δεν έχω κάνει τίποτα...>>

<<Ακόμα! Όμως...αν γίνει;>>

<<Δεν- δεν καταλαβαίνω>>λέει η Μάντισον και ο άντρας στρυφογυρνάει τα μάτια του

<<Ο απόγονος θα αλλάξει                      και η καταστροφή θα φτάσει.                Από δάγκωμα βρυκόλακα θα δαγκωθεί                                             
Και σε χάος θα μετατραπεί.>>της λέει και η Μάντισον γουρλώνει τα μάτια της. Κάπου το είχε ξανά ακούσει αυτό! Ήταν σίγουρη!

<<Μήπως αυτό σου λέει κάτι;>>τη ρωτάει αινιγματικά και εκείνη γυρνάει σκεφτική το κεφάλι της.

<<Εμένα μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος τι γίνεται;>>πετάγεται η Κάτια

<<Είναι μια προφητεία. Μάλιστα από όταν ήταν η μητέρα μου πριν από από 30 χρόνια. Υπήρχαν δύο. Μια αφορούσε το παρελθόν και έτσι είχε πραγματοποιηθεί και η άλλη το παρόν...>>λέει και κοιτάζει τον Τζόσουα<<Αφού έχει πραγματοποιηθεί, εμένα γιατί μου τη λες;>>

<<Γιατί, Μάντισον, δεν αφορούσε το παρόν! Αλλά το μέλλον! Η δεύτερη προφητεία αφορά εσένα! Γι'αυτό η Σαμάνθα και η μητέρα σου σου έκαναν μαγιά να μην αλλάξεις! Σε φοβούνται! Όλοι σε φοβούνται!>>λέει και η Μάντισον κοιτάζει τη Κάτια, η οποία είχε μείνει άναυδη.

<<Εγώ- εγώ δεν θα πείραζα ποτέ κανένα!>>

<<Άσε τα λόγια και έλα μαζί μου!>>της φωνάζει και την πιάνει από το μπράτσο, τραβώντας την προς μια υπόγεια φυλακή λίγο πιο κάτω. Μαζί πήρε και την Κάτια. Καθώς τις έβαλε σε διπλανά μπουντρούμια. Κλειδώνει τις πόρτες και τις κοιτάζει.

<<Ήρθε η ώρα σου Μάντισον...>>λέει ψυχρά και φεύγει. Καθώς η Μάντισον τον κοιτάζει. Ακούει τη καρδιά της να σφυροκοπά. Κάθεται στο πάτωμα και κουλουριαζει τα πόδια της σαν μικρό παιδί. Η Κάτια την κοιτάζει.

<<Μην φοβάσαι. Τίποτα δεν θα γίνει!>>της λέει για να την κάνει να αισθανθεί καλύτερα, αλλά καλά καλά ούτε εκείνη δεν το πίστευε.

<<Έχω μια ιδέα!>>αναφωνεί η Κάτια και η Μάντισον την κοιτάζει με μια ελπίδα στα μάτια της. Η Κάτια κάθεται οκλαδόν στο πάτωμα με τα χέρια της στα πόδια της. Κλείνει τα μάτια της και γέρνει, ελαφρά, το κεφάλι της προς τα πίσω.