The Forgotten Queen: The Cursed Gifted

18. Future

AFTER 4 YEARS

Isa-isa kong tinignan ang mga papeles na binigay sa akin ni Ethan. Mga listahan ng mga wanted na Gifteds.

Ito ang mga magsisilbing missions ng mga estudyante ko. Magkaharap kami ngayon na nakaupo sa opisina niya para kunin ang mga ito.

"As always, thank you for the information, Ethan," sambit ko.

He smiled. "Oh, come on. Iyan na lang ang mababawi namin sa'yo sa mga ginagawa mo para sa amin at sa mga Academy," nakangiting sagot niya. "Dapat pa nga akong humingi ng pasensya dahil ikaw pa ang kailangang pumunta rito sa Nocturne Academy. If I'm not just busy, I'll personally hand these to you instead."

Napabuntong-hininga ako bago ilagay ang mga papeles sa envelope.

Sa lahat ng mga Portugal na nakilala ko ay si Ethan ang pinaka-humble—parang hindi siya galing sa mga matitigas at mahihigpit na Portugal. Siya rin ang pinaka naging kamukha ni Evan sa panahon ko.

"You don't have to, ako na lang ang pupunta, mas marami akong oras," sagot ko. "Well then, aalis na 'ko."

Hindi pa 'ko nakatatayo ay may pahabol na sambit ang lalaking kasama ko.

"W-Wait Helena," pagpigil niya.

Tinapunan ko siya ng tingin habang may kinukuha siya sa ilalim ng lamesa niya. Kumunot ang noo ko nang makitang isang regalo ito.

Nakangiti niya itong inabot sa akin. "For you."

Tinignan ko siya na para bang may mali sa ginawa niya. "For what?" tanong ko.

Mapait na napangiti si Ethan. "You're a part of our family, you know? Pero ni isang beses mula nang magkaisip ako ay hindi kita nakikitang mag-celebrate ng kaarawan mo. Hindi ka na nasanay, kada taon kitang binibigyan ng regalo. Iba't ibang araw, dahil hindi ko alam kung kailan ang kaarawan mo." Ethan showed me a soft smile.

Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Ang huling beses na nagdiwang ako ng kaarawan ko ay may mga taong nawala sa akin. Iyon na rin ang huling beses na dumagdag ang edad ko. Matapos n'on ay hindi na 'ko tumanda pa.

Ang kaarawan ko ang araw na ayokong dumadating o iniisip.

Anong silbi ng pag-celebrate pa ng kaarawan ko?

Inabot ko ang regalong binigay niya sa akin. "Thank you," tipid na sagot ko.

"You're welcome. Sana dumating ang araw na sabay-sabay nating i-celebrate ang birthday mo," nakangiting sambit ni Ethan. For a moment, I think I saw Evan.

Isang mapait lang na ngiti ang sinagot ko sa kaniya bago tuluyang umalis. Lumabas ako ng opisina ni Ethan at naglakad papalabas sa Academy. Saktong paglabas ko ay bumungad sa akin ang mga batang nagtatakbuhan.

"Hey wait!-"

Natigilan ang batang babae sa paghabol sa kasama niya nang mapunta ang tingin niya sa akin.

"Wah!!! Helena!" masiglang sambit ni Xilah.

Napaismid ako sa sarili ko. Kung kailan uwing-uwi na 'ko at gusto ko ng makainom ng tsaa ay may sakit sa ulo pang sumagabal.

"What are you doing here?" marahang tanong niya sa akin. Kaunting nakaangat ang tingin niya sa akin, malapit na niyang maabutan ang tangkad ko.

Walang gana ko siyang tinapunan ng tingin. "Ikaw, anong ginagawa mo rito? Hindi pwedeng maglaro ang mga bata sa Academy," walang ganang sambit ko.

Sumimangot sa sinabi ko si Xilah. Sunod kong tinapunan ng tingin ang batang lalaking hinahabol niya.

Tila natigilan ako nang makilala ito.