ရိေပၚ အခန္းထဲေရာက္ျပီးမ်ားမျကာမီအခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ေရွာင္းက်န့္သတိရလာသည္။
"ရိေပၚ"
"ေကာ"
ေရွာင္းက်န့္ ရိေပၚလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ျပီး အားျပဳကာထထိုင္လိုက္သည္။
"ရိေပၚ"
"ေကာ သက္သာရဲ့လား
ေခါင္းမူးေနတာမ်ိုးေတြျဖစ္လား"
ေရွာင္းက်န့္ ေခါင္းခါသည္။
မ်က္လံုးမ်ားက ရိေပၚကိုရင္မဆိုင္ရဲစြာမ်က္လြွာခ်ထားသည္။
နွစ္ေယာက္လံုး မည္သည့္စကားကိုမွမဆိုပဲခဏျကာသည္အထိတိတ္ဆိတ္ေနျကသည္။
"ရိေပၚ"
ေရွာင္းက်န့္ ေခါင္းကိုျဖည္းညင္းစြာေမာ့ျပီး ရိေပၚကိုေေခၚလာသည္။
"ဟုတ္ ေကာ"
"မင္း ငါ့အတြက္ေသရဲလား"
"..."
ရုတ္တရက္မို့ရိေပၚဘာမွျပန္မေျဖနိုင္ဘဲ ေရွာင္းက်န့္ကိုေျကာင္အစြာျကည့္ေနမိသည္။
"ငါတို့အတူတူေသျကရေအာင္"
"ေကာ"
ေရွာင္းက်န့္ မ်က္ဝန္းမ်ားကအေသအခ်ာကိုဆံုးျဖတ္ျပီးသားပံုေပၚေနသည္။
ရိေပၚ ေရွာင္းက်န့္လက္နွစ္ဖက္လံုးကို ကမန္းကတန္းဆုပ္ကိုင္ျပီး ေခါင္းခါလိုက္သည္။
"ေကာ ဘာေတြေေြးေနတာလဲ
ဒီလိုအေတြးမ်ိုးလံုးဝေတြးလို့မျဖစ္ဘူး
မိုးျပိုရင္ေတာင္ထြက္ေပါက္ရွိတယ္တဲ့
က်ြန္ေတာ္တို့အတြက္လည္း အခြင့္အေရးတစ္ခုခုေတာ့ေရာက္လာမွာပါ
အဲ့တာေျကာင့္ ေကာဒီလိုမ်ိုးစိတ္ဓာတ္က်သြားလို့မရဘူး
က်ြန္ေတာ္ေသရင္ေတာင္ ေကာကက်န္းက်န္းမာမာနဲ့ရွင္သန္ေနရမယ္
က်ြန္ေတာ္ေျပာတာနားလည္လား
ေနာက္ထပ္ ဒီလိုအေတြးမ်ိုးလံုးဝမေတြးမိေစနဲ့"
ရိေပၚ ေရွာင္းက်န့္လက္ေလးေတြကိုပြတ္သပ္ရင္း ဆက္ေျပာသည္။
"က်ြန္ေတာ္ ျမို့တစ္ျမို့ကိုသြားရမယ္
သံုးလေလာက္ျကာလိမ့္မယ္ထင္တယ္
က်ြန္ေတာ္ေဆးပညာေတြ ထပ္ေလ့လာခ်င္လို့
ျပီးေတာ့ သက္ေသအတြက္လည္းနည္းနည္းထပ္စံုစမ္းခ်င္လို့
အဲ့အေတာအတြင္းေကာက က်န္းက်န္းမာမာေနေပးေနာ္
အဲ့တာမွ က်ြန္ေတာ္ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္သက္ေသရလာရင္ လြတ္ေျမာက္ဖို့အတြက္က်ြန္ေတာ္တို့အတူတူျကိုးစားလို့ရမွာ"
