Chapter 13

1.7K 75 44
                                    


BABYSITTING DAKOTA
CHAPTER - 13
Words.


Ilang minuto na yata sa bibig ni Asha ang sinubo niyang pagkain, pero hanggang ngayon ay hindi niya pa din ito magawang nguyain.

Napapangiwi siya sa tuwing tititigan niya ang among kumakain ng adobong kangkong na kaharap niya sa mesa.

Ano ba naman kasi ang ginagawa nito dito? Isa pa, sa tanang panahon niyang nagtatrabaho sa bahay nito eh kahit isang beses ay hindi niya ito nakitang lumabas. O baka naman isang kalokohan lang iyon?

Pinagloloko lang ba siya nito?

Nahinto siya sa iniisip ng biglang apakan ng kanyang ina ang kanyang paa sa ilalim ng mesa.

"Aray!"

Ang kapatid niyang tahimik na kumakain at maging si Dakota na maganang kumakain ay napatingin sa kanya.

Tumikhim ang kanyang ina. "Ah... Pasensiya na kayo sa ulam namin, Sir. Ito kasi ang madaling lutu—"

Dakota stopped eating for a second and smiled at Asha's mother. "I appreciate this food, Ma'am. Thank you again for letting me in your house."

Napangiti ang Ina ni Asha. Sa isip-isip nito'y napakabait nito at maintindihin. Kahit na ba alam niyang ibang-iba ang marahil na kinakain nito sa inihanda niyang pagkain ay natutuwa siyang nagustuhan nito ang lasa ng kanyang hinanda. Sumama naman ang tingin niya sa anak na babae, kanina pa nito iniismidan ang bisita. Gusto niya tuloy itong kurutin sa singit.

Matapos silang kumain ay saglit namang lumabas ng bahay si Asha para magpahangin. Napapaisip siya kung bakit ba nandito si Dakota, ano kaya ang sadya nito? Siya ba? Marahas niyang iniling ang ulo. Bakit naman siya sasadyain nito? Sino ba siya? Napabuntong-hininga siya sa naisip.

"Asha..." A deep voice behind her called her name.

Paglingon niya ay nakita niyang nakatayo doon si Dakota. Kaagad niyang iniwas ang tingin at tumingala sa langit.

"Bakit, Sir?" Mas pinili niyang sumagot.

He stood beside her, looking at the millions stars at the dark sky. She wasn't sure on what to feel, but one thing what she figured out is that Dakota wants to talk. Maybe he just can't express his feelings straight, but she knows him better than anyone else.

"I just wanted to talk to you about something." She was right.

Hindi niya na napigilan pa ang magtanong. "Ano ang ginagawa mo dito?"

He looked down on her. "I... I'm sorry."

Napangiti siya sa sinabi nito, but she wasn't happy. "Para saan naman?"

"For the words that i've said, the things that i've done." He sincerly felt sorry but he knows, Asha won't forgive him easily.

She didn't even looked at him. Like all the times that they were together, those moments was already been tainted. The trust that she put on him was gone and it frustrates him big time.

The day Asha told him that she just wanted to go home, he was shocked at what she said. He didn't mean to say those words, to treat her badly. He, himself didn't even know whats going on. He just felt betrayed and... jealous by just watching Asha with someone else. It angers him, and he doesn't even know why.

He can't sleep that night, thinking about how could Asha just leave him? What if he can't see her anymore? He doesn't want that to happen.

So, he packed his things. Ordered that driver to go where Asha's home is. Good thing is he kept the employment papers of Asha years ago. It was a big help.

"Okay na 'yon. Sabi nga nila, it was said and done." She smiled at him. She hugged herself as the cold wind blows. "Isa pa, nakita ko ding sign 'yon para makauwi. Hindi ko nga alam na ganon ang magiging dahilan para makauwi ako." She continued sofly.

"I... let's just go back home, Asha. I don't trust anyone except you. You know how I value you as...as...as my employee." He sighed. He can't even say some good words to convince her. He looks stupid.

"How about my trust? How can you say something without even realizing you could hurt someone? Does feelings look like a toy to you? Sir?" Hindi na napigilan pa ni Asha na ilabas ang sama ng loob.

Yes, he trust him so much. For years that she was away with her family, she could say that he was the closest one to her. The years she stayed an employee, or a friend to him means a lot. Akala niya noong plano niyang mamasukan lahat ng mayayaman ay ingarata, but she was blessed to have Dakota and his brother to be her employer. They are good to her, that's why she couldn't understand why would Dakota think of her of something ridiculous.

Panic was evident on Dakota's face. Inabot niya ang kamay ni Asha at hinawakan ito ng mahigpit. "I'm sorry for treating you badly, I just couldn't handle being at home without you."

Tumaas naman ang kilay ni Asha sa sinabi nito at sa ginawa nito. "Mayaman ka, siguro naman alam niyo kung papano ulit makakahanap ng bagong katulong."

Ang maamong mukha ni Dakota ay napalitan ng inis. Binitawan niya ng pabigla ang kamay nito at pumamewang. "Do you even hear yourself?"

Nanlaki ang mata ni Asha sa naging asal nito. Anong akala nito? Katulong pa din siya nito kaya sinusungit-sungitan pa rin siya nito? Baka nakakalimutan nitong nasa bukirin siya at wala sa mansyon niyang bahay. Isa pa nagresign na siya no!

Kung kaya't pumamewang din si Asha. "Aba! Hoy, hindi mo na ako katulong no! Kahit anong pilit mo, hinding-hindi na ako babalik sa bahay mo!" Dinuro niya ang dibdib nito. "Bahala ka sa buhay mo!"

Sa inis niya ay tinalikuran niya ito. Anong akala nito? Hindi siya papatol? Aba nagkakamali yata ito ng binabangga! Porke ba—

She wasn't able to complete her thoughts when Dakota reached for her hands and wrapped his other arm on her hips. Suddenly, their face are only inches apart.

Her breathing ragged and her heart pounded triple times like it was about to explode. Napalunok siya sa pagkakatuyot ng kanyang lalamunan.

Hahalikan niya ba ako?

Ito na naman ang puso niya, para bang gusto na nitong lumabas sa dibdib niya kapag ganito sila kalapit ni Dakota.

"No one could ever replace you." He caressed her cheeks sofly, stared at her eyes deeply and whispered in her ear.

She couldn't grasp what's going on mentally and emotionally. Tingin niya'y nagwawala na ang sarili niya sa loob-loob ngunit wala siyang magawa kundi ang pumaloob sa mainit na bisig ni Dakota. Her legs wobbled underneath her causing her to be close than ever to Dakota.

"D—Dakota..."

That sentimental moment was suddenly stopped.

They jumped and parted immediately when they heard Asha's mother shouting at the top her lungs and her brother for shockingly seeing them so close together.

"Ate!"

"Jusko, mga bata kayo!"



***

ImperfectPiece

Nako po! Kaya kayong mga bata kayo, magpakabait kayo okay?Hahaha! Hello loves! ♥️

CBS#3: Babysitting Dakotaحيث تعيش القصص. اكتشف الآن