တု႐ွန္းအာအေၾကာင္း ထည့္ေျပာတဲ့အခါမွာ နလန္႐ွင္းရဲ႕ ေလသံဟာ ေလးစားမႈအရိပ္အေယာင္ေတြ ပါဝင္ေနတယ္။
ဘယ္သူမွ တု႐ွန္းအာကို တခါမွ မျမင္ဖူးၾကေသာ္လည္း မိန္းကေလးတယာက္ရဲ႕ စြမ္းအားနဲ႔ မိုရဲ႕ အင္အားဟာ ႏွစ္ဆတိုးတက္လာတာေတြ၊ သူတို႔အင္အားစုနယ္ပယ္လည္း ဘယ္ေလာက္မွန္း မွန္းဆမရေအာင္ တိုးပြားလာေစတာေတြေၾကာင့္ ဒီမိန္းကေလးဟာ ဘယ္လိုလုပ္ သာမာန္မိန္းကေလးျဖစ္ရမွာလဲ? သို႔ေပမယ့္ ဒီတု႐ွန္းအာ ေပၚလာပံုနဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္ပံုက တကယ္ကို ခန္႔မွန္းလို႔ မရႏိုင္ဘူး။ သူမနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေကာလဟလေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိေပမယ့္ သူမကို ျမင္ဖူးၿပီး အသက္႐ွင္က်န္တဲ့သူဆိုတာ တကယ္ကို ႐ွားပါးလွတယ္။
"ဝမ္ရယ္... ရက္အနည္းငယ္က မိုယုကဖန္႐ွင္း ဖို႐ွန္မင္ကို ေရာက္လာၿပီး ဝမ္ရယ္ကို ႐ွာေသးတယ္... သူက ေလလိုက္ကမ္းပါးကို ဝယ္ခ်င္ေနတာ... ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူေတြရဲ႕ ျငင္းဆန္ျခင္းကိုပဲ ခံလိုက္ရတယ္"
"ေလလိုက္ကမ္းပါးလား? ဘာလို႔သူတို႔က ေလလိုက္ကမ္းပါးကို ဝယ္ခ်င္ရတာလဲ?"
ဖုန္းခ်န္က ထရပ္လိုက္တယ္။ မိုယုက ေလလိုက္ကမ္းပါးကို ဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကို သူစိတ္ဝင္စားသြားတယ္။
"အရင္က ဝမ္ေဖးလည္း ေလလိုက္ကမ္းပါးအေၾကာင္းကို ေျပာၿပီး ေျမေနရာက မဆိုးဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တယ္... သူက ေလလိုက္ကမ္းပါးကို လိုခ်င္ၿပီး နန္းေတာ္တခုေဆာက္ခ်င္ေနတယ္"
"မိုယုက ေလလိုက္ကမ္းပါးကို ဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုတာ တျခားဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ဘူး အဲ့ေနရာက ေနရာတက် ႐ွိၿပီး လာတိုက္ရင္လည္း ခုခံရလြယ္ကူတဲ့ေနရာမို႔ပဲ... ေသခ်ာေပါက္ တု႐ွန္းအာရဲ႕ စိတ္ကူးပဲ ျဖစ္ရမယ္... ဝမ္ေဖးကလည္း ဒီေနရာကို သေဘာက်ေနတယ္ဆိုမွေတာ့ ေနာင္တခ်ိန္မွာ အျငင္းပြားစရာ မျဖစ္ေအာင္ ခုကတည္းက ျငင္းပယ္ထားမွ ျဖစ္မယ္... မင္းေကာ ဘယ္လိုထင္လဲ?"
"အမ္... သြားခ်ည္... သြားၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ခ်ည္... ငါ ဝမ္ေဖးကို အဲ့ေနရာေပးမယ္လို႔ ကတိေပးထားၿပီးၿပီလို႔... သူမက ပံုမွန္လူေတြလို ေရႊေငြလက္ဝတ္ရတနာေတြ မႀကိဳက္လို႔ ငါ့ကိုလည္း ဘာမွ မပူဆာဖူးဘူး... ဒါက ပထမဆံုး သူမရဲ႕ ေတာင္းဆိုျခင္းပဲ... ငါ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သေဘာမတူလို႔ ျဖစ္ပါ့မလဲ? ဒါ့အျပင္ ငါ သူမကို သင့္ေတာ္တဲ့ လက္ေဆာင္ ဘာတခုမွ မေပးရေသးတာ အေတာ္ၾကာၿပီ... သူမက ဒါကို သေဘာက်တယ္ဆိုမွေတာ့ ငါကလည္း သူမေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးသင့္တယ္... "
Chapter 100
शुरू से प्रारंभ करें:
