Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Oyun

Herkese merhaba :) nasılsınız? Umarım iyisinizdir.Lütfen vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin.Her türlü görüşe açığım..Beğenmezseniz anlarım.  Elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.Hatam olursa anlayışla karşılayın.Çok konuştum sanırım :D kocaman öpüldünüz keyifli okumalar :**

(Multimedia Yağmur :)

Sinirle kapıyı çarptım.Bende hata, hiç muhatap olmayacaktım onunla.Resmen kovmuştu beni! Yatağımın en ucuna oturdum.Neden hep benim başıma geliyordu bu tür şeyler? Aptaldım. Hem de çok.O benim odama geldi, konuştu ama ben ona git felan demedim.Ama o beyinsiz beni kovmuştu.Birde ördek diyor! Hayır anlamıyorum benim nerem ördek? Derin bir nefes aldım ve cama doğru yürüdüm.Kaç gündür dışarı çıkmıyordum Allah bilir.Çıkmakta gelmiyordu içimden.Kapı açıldı o sırada.Arkamı döndüm.Gelen hemşireydi.Birşey demesine izin vermeden hapı aldım elinden.Dikkatle beni izliyordu.Yutmuş gibi yaptım.Gülümsedi ve odadan ayrıldı.Elimi hızla ağzıma götürdüm ve hapı geri çıkardım.Hastaneye girdiğimden bu yana bir sürü hap verilmişti.Onları içseydim kim bilir halim nolurdu.Kaan içiyormuydu haplarını acaba? Sinirle gözlerimi yumdum.Banane ki.Düşünmekten sıkılmıştım,yorulmuştum,bıkmıştım.

Bakışlarım masanın üzerinde ki bardağa gitti.Cam bardağı Kırmak ve bileğimi kesmek istiyordum.İhtiyacım olan 10 saniyelik deli cesaretti.Gözlerimi sıkıca kapattıp, başımı iki yana salladım.Yapamazdım! Emre böyle birşey yapacağımı bilse ne kadar kızardı.Bencillik etmiş olurdum hem.Elime hiçbirşey geçmezdi. Eskiden ölümden korkardım ama şimdi aklımdan neler geçiyordu.

Gözlerimi yanan ışıklarda gezdirdim.En çok ışıldayan manzarası hoşuma gidyordu İstanbul'un.Camı açıp bağırasım geldi bir an.Herşeyin olduğu gibi bununda sınırı vardı.Duvarlar üstüme geliyordu sanki.. Her gün aynı ortamı görmek sıkıcı ve sinir bozucuydu.Fakat elden birşey gelmezdi.Kaderime boyun eymeliydim.Bu günlerde geçecekti biliyordum.Dakikalarla ve saniyelerle düşman olmuştum.Merve'yi özlemiştm.Orta okul arkadaşım.. Merve'ye sürekli Bulutu anlatıyordum..Tek sırdaşımdı Merve.  Ne kadar kavga etsekte, birbirimizi kırsakta dostluğumuz hiç bitmiyordu.Emre'de unutmuştu beni.Ölsem kimin umrunda? Çaresiz ve yalnızdım.Kocaman Dünyamda bir tek kendim kalmıştım.Belkide hayatın bir oyunuydu bu.Sessiz çığlıklarımı kimse duymuyor, bilmiyordu.

Kaan Göktürk'ten..

Kapıyı sertçe kapattı ve gitti.Bana çok sinirlenmişti.Ben buydum.Kimsenin düşüncelerini önemsemeyen kalpsizin tekiydim.Değer verdiklerim hep beni bırakıyordu.O da bıraktı beni..

Ama artık gözümde kimsenin değeri yoktu.İsterse bağırsın çağırsın umrumda olmazdı.Yağmur çok saftı, aşkın sonsuz olacağını sanan bir aptal! Sevdiği adam her kimse kafasını fena karıştırmış olmalıydı. Elimi saçlarımdan geçirdim ve kapıya doğru yöneldim.Herkes kendi Dünyasında takılıyordu.Sırıttım. Burada olmam çok saçmaydı.Herkes, "Ben deli değilim." Der.Çoğu değildir, sadece yaralıdır.İnsan kendi hatalarından dolayı hayata küser.Ama bunlar onun deli olduğu anlamına gelmez.Benim hikayemin baş rolü sevdiğim kızdı. Oyunu bitiren, onun ölümü benimde bu halim oldu.Bahçeye geldiğimde rastgele banklardan birine oturdum.Göz gezdirdim etrafa.Sıkıcıydı ortam.Bana görde değildi.Enerjili değildim eskisi gibi...  Bakışlarımı yere çevirdim.O an gözüme parlayan birşey takıldı.Ayağa kalktım ve otların arasından parlayan şeyi aldım.Bileklikti bu.Yağmur'un bilekliğiydi.Dikkatimi çeken sonsuzluk işratenin ortasında ki eksik harft oldu.Bir tarafında "Y" harfi vardı.Diğer tarafında büyük ihtimalle "B" vardı.Ama kırılmıştı harf.Yağmur bunu isteyerek atmıştı.Tahmin etmek zor değildi,aşkı yeni öğreniyordu.Hayat devam ederken Yağmur,kendini çıkmaz sokaklara sokuyordu.Aklıma gelen fikirle gülümsedim o an.Bilekliği cebime attım ve banka oturdum yeniden.

Yağmur'dan..

Geçmeyen zaman ve saatin tık tık ilerleyen sesi..

Kafayı yemek üzereydim.Herkes dışarıda hayatını yaşarken ben ise dört duvarın içine mahkum olmuştum.Bunun tek sorumlusu Bulut'tu! Kelime kalmamıştı içimde söyleyecek.Dağılmıştım.. Günden güne eriyordum.Her gece dua ediyordum buradan çıkmak için.Soğuktu burası, çok üşüyordum.Kendi yalnızlığmda çürüyecektim.Peki sonra nolacaktı? Geride bir tek Emre kalırdı.Beni önemseyen başka kimsem yoktu ki.Ailem'in olmasını çok istemiştim yanımda.Anne sevgisi nedir bilmiyordum veya bir babanın o sıcacık kollarına sarılmak nasıl bir duyguydu? Babam annemin ölümünden sonra gitmişti.Beni düşünmeden,tanımadığım biriyle hayatına devam etmişti.Küçükken yere düşüp ağlardım,  kaldırmazdı babam.Annem hemen koşardı bana.Babam annem'i görünce karşı çıkardı.

"Yanında hep biz olmayacağız, bırak kendi kalkmayı öğrensin"derdi.

İstediğim sadece sevgiydi çok mu zor şey istemiştim?

Annem..

Sevda Öztürk.Esmerdi annem.Uzun boyluydu.O sıcak gülümsemesini yüzünden eksik etmezdi.Kanser olduğunu bilmiyordum.Küçüktüm o zaman.Annemi kaybettikten bir kaç gün sonra babam demişti annemin kanser olduğunu.Arka bahçemizde ki büyük ağacın arkasına geçip ağlamıştım.Babam beni bulduğunda bodruma kitlemişti.Sırf 1 saatliğine ortadan kayboldum diye soğukta ve karanlıkta bırakmıştı.Aradan baya zaman geçmişti.Babam yeni bir kadın almıştı hayatına.Önemsemedim babamda beni önemsemedi.Genç kız olduğumda tek düşüncem derslerim ve okulum olmuştu.Bulut girdi sonra hayatıma. Arkadaşım,abim, sevgilim. Kısaca herşeyim olmuştu.Çok mutluydum onunla. Tarif edilemez bir mutluluk.Ayrılacağımız gün beni aradı.O sıra Merveyle kafede takılıyorduk.Hızla sahil kenarına gittim.Önce şaşırmıştım.O ilk gelen olurdu hep.  Bu sefer farklı bir manzarayla karşılaşmıştım.Ama sonra...

Akıttığım göz yaşları beyaz yastığı göl etmişti adeta.Benim hikayem böyleydi. Acı ve hüzün doluydu.Ayağa kalktım zar zor. Aynada ki görüntümü tahmin etmek zor değildi.

"Hey ördek?"

Bakışlarımı kapıya çevirdim. Gelen Kaandı.Umursamadım.Kızacak durumda değildim şu an.

"Benimle konuşmuyorsun demek?"

Geri zekalı.Cidden geri zekalıydı bu çocuk! son dediğinden sonra ukalaca davranmayı nasıl başarabiliyordu anlamıyordum.

"Pekala, o zaman ben konuşayım sen dinle."

Bana doğru yürüdü.Aramızda çok az mesafe vardı.Yüzüne bakmamaya çalıştım.

"Biliyormusun,bende sana ait birşey var."

Kaşlarımı çattım.Ne demek istiyordu bu?

"Anlamadığını biliyorum ördek.Ama bu anlamana yardımcı olur ha?"

Elini cebine götürdü.

"Bak"

Gözlerim kocaman açıldı.BİLEKLİĞİM! Almaya yeltendim fakat başarısız oldum!

"Ver şunu! "

Yapışıktı bedenlerimiz. Hızla geri çekildim.Kahkaha attı.

"Tamam vereceğim"

Başımı devam et dercesinde salladım.

"Ama küçük bir oyun oynayacağız ördek."