Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Gitme

Kısa ve öz bir konuşma yapacağım :) bir önce ki bölümde ağlayan olmuş,aynı duyguları yaşadığımıza eminim ağlayanlar için.Bazen yazarken ben bile ağlıyorum. Duygusal bir insanım ki, bazılarınında öyle olduğunu biliyorum.Umarım bölümler istediğiniz gibi ilerler.Erken olacak ama ben finali kafamda tasarladım.Hikaye için 2.kitap olsun demeye başlayanlar var.Ama ben herşeyi,sadece 1 kitaba sığdırmak istiyorum.50 veya 60'ta bitirme ihtimalim var.Ben 50 tarafındayım siz ne dersiniz bilmiyorum.Neyse yine çenem düştü, kısa ve öz demiştim ama içimdekileri size belirtmek istedim :) keyifli okumalar çok öpüldünüz :*** <3

(Zakkum-Gidiyorum Yolcu Et ile okuyun.Ve şarkı biterse kesinlikle başa sarın :))

Elimi akmakta olan yaşlara götürdüm ve usulca sildim.İnsanın sevdiği birini böyle görünce,çok üzüldüğünü hatta yıkıldığını bir kez daha iyi anlamıştım.Beynim'e giren o ağrı yine hafiften kendini belli etmişti.Bulut ve ben eski biz değildik artık.Geçen zaman,kaybolan kelimeler,yıkılmış hayaller ve duygularımız değiştirmişti bizi.Şimdi nasıl yaşardık,napardık hiç bilmiyordum.İşte hayatta bundan ibaretti bilmiyorumlar ve yaşadığımız çeşitli duygular.Peki sevdiğiniz insan gözlerinizin önünde ağlarsa ne yapardınız? Çaresizlik denen iğrenç duygu,elimi kolumu bağlıyordu adeta.Bulut'un o uzun konuşmadan sonra sessiz kalması kafamda milyon tane soru işaretini sebep oluyordu.

Tam yerimde doğrulurken,içeri giren doktor ve onun arkasında bizimkiler dikkatimi çekti.Bakışlarım saat'e gittiğinde sabah 06.00 olduğunu fark ettim.Ne ara zaman geçmişti ?

"Beyfendi lütfen geri çekilin,hastayı morga götürmeliyiz."

Yaşlı ve yorgun yüzlü doktor'un dediklerine karşılık,Bulut ne ağzını açıp birşey dedi,ne de yerinden milim kıpırdadı.

"Dostum bak onların görevleri bu.Hadi gel."

Dedi Mert.Sesinde oldukça uyku mahmurluğu vardı.

"Bulut yapma böyle.Lan hadi bize siktir et,şu kıza bak! Hadi Yağmuru'da geç doktorlara bak.Saat bilmem kaç.Anne ve baba duygusunu bu kız biliyorda anlıyorda! Kalk ve eski Bulut Soykan ol.Sen bu değilsin,olamazsı.."

Emrenin öfkeli konuşması yarım kalmıştı çünkü Bulut hızla yerinden doğrulup,Emrenin yakasını kavramıştı.Ağzım açık şaşkınca ikisine bakındım.

"Beni benden başka kimse anlayamaz! Kimin ne hayatı,ne de kendisi umrumda.Beni rahat bırakın.Seni seviyorum anne."

İlkten yüksek çıkan sesi,sonlara doğru fısıltıyla çıkmıştı.Doktorlar,Bulut'un ayağa kalkmasını fırsat bilerek Aslı hanımı götürmüşlerdi hemen.

"Lanet olsun!"

Bulut elini hızla aynaya geçirdi ve büyük adımlarla odadan ayrıldı.Olanlara daha fazla dayanamayan bedenim ise yavaşça kenara yığılmıştı.

***

"Mert saçmalama lütfen.Bayılıp ölen kaç insan gördün?"

"Şuna bakarmısın Kaan! Kıpırdamıyor çıt yok.Bulut iyice psikopatlaştı.Sonumuz ne olacak merak ediyorum açıkçası."

Kafamın dibinde ki öfkeli sesler kaşlarımın çatılmasına neden olmuştu.

"Uyanıyor susun."

Kaan,Mert ve Merve üçlüsü tartışmaya son verip merakla beni incelemeye başladılar.Kahverengi tonunda olan koltukta; Burak,Kaan,Merve,Emre ve Aras vardı.Yerimde doğrularak,hafif bir gülümseme yerleştirdim yüzüme.