Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Annem...

Herkese merhaba =) arkadaşlar bu bölümü çok fazla zorlanarak yazdım.2 veya 3 defa sildiğim olmuştur.Yazım hatam olursa lütfen affedin,umarım beğenirsiniz yorumlarınızı eksik etmeyin.Eğer katılmak isterseniz facebook'ta grubumuz var."Aşkıma Sahip Çıkamadım(wattpad)"önceden dediğim gibi yeni bölümü veya hikayeyle ilgili herşeyi oradan takip edebilirsiniz.Neyse yine çok konuştum sanırım =D KEYİFLİ OKUMALAR ..

(Multimedia-Özgür)

Korku..

Şu an hissettiğim tek duyguydu.Biliyorum çok..tahminimiden daha çok kötü birşey olmuştu.Bulut karşımda,çocuk gibi ağlarken kalbimin sızladığını hissettim.Çocuk gibi ağlaması canımı yakıyordu.O Bulut Soykandı.Kolay kolay ağlamaz veya gözleri dolmazdı.

"Noldu?"

Titrek sesimle Bulut bize döndü.Kelimenin ağzımdan nasıl çıktığına anlam verememiştim.

"Annem.."

Diye fısıldadı.Deniz mavileri şu an göl olmuştu.Onun her akıttığı göz yaşı kalbimi yaralıyordu derinden. Bulut yere eğildi ve telefonunu alarak hızlı adımlarla kapıya gitti.Elimde tuttuğum hediye poşetini gelişi güzel bir yere fırlatıp peşinden gittim.Annesine nolmuştu? Eğer öldüyse bu sefer doktorlar değil ben bile sakinleştiremezdim Bulut'u.

"Çekil !"bağırışıyla irkildim.Hayır onun tek gitmesine izin veremezdim.

"Bende geliyorum."

Arabanın kapağını kavradığımda sert bir el beni geri çekti.

"Sakın."dişlerinin arasından çıkan korkunç fısıltı tek tek hücrelerime işlemişti.Çok sinirliydi ve en ufak cümlemde acımazdı. Bulut gözleri hala dolu bir halde arabaya bindi ve dönüp bakmadan arabayı oldukça gürültülü bir şekilde sürdü.Geriye kalan ise arabanın çıkardığı pis dumanlardı.Yere çömeldim yavaşça.Neden mutlu olamıyoduk? Neden bizde diğer insanlar gibi neşeyle huzurla hayatımızı yaşayamıyorduk ? Omzuma dokunan bir el düşüncelerimi dağıtmıştı. "Annesi söz konusu olunca kimseyi umursamaz." Sulu gözlerimle Mert'e baktım.Bulut'u en iyi Mert tanıyordu.Ve haklıydı da.Aslı hanım söz konusu olunca,Bulut için akan sular dururdu. Eve geldiğimde çıtımı çıkartmadan odama geçmiştim.Mert ve Kaan ise ortaklaşa kullandıkları evlerindeydiler.Bende oraya gidecektim fakat Emre bunun doğru olmadığını söylemişti.

"Bak canım,Bulut'un annesine ne kadar değer verdiğini sen dahil herkes çok iyi biliyor.Sende anlayış göster,Eminim gelecektir."

Kafamı gömdüğüm sulu yastığa biraz daha sokuldum.Merve'nin kurduğu cümleler nedense rahatlatmıyordu beni.Nefes almam zorlaşınca kafamı kaldırıp,Merve'ye baktım.Tebessüm ediyordu ama biliyordum sırf beni rahatlatmak içindi tüm bunlar.Sesimi çıkartmadım ve kollarımı Merveye doladım.

BULUT'TAN...

Gaza son gaz yüklenip,kavşağı hızla atlattım.Dişlerimi sıkmaktan başımın ağrıdığını hissettim.Ellerim'de direksiyonu sıkmaktan beyazlamıştı.Umursamadım ve arabanın hızını biraz daha artırdım.Annem kalp hastasıydı.Beni aradığında sesi çok az çıkmıştı.Babam olacak it herif neredeydi bilmiyordum ama anneme birşey olursa bunun tek sorumlusu babam olacaktı.Çünkü o hiçbir zaman anneme gerçek bir sevgi vermemişti.Elimi kaldırıp,öfkeyle arabanın camına vurdum.Annem şu an ne durumdaydı bilmiyordum ! Elimi telefonuma götürüp,rehberden"Bok Herif"yazısına tıkladım.Açmıyordu lanet olası! Bu sefer canına okuyacaktım onun.Annemi aradığımda oda açmadı.Korku bedenimi ele geçirmişti.Evet korkuyordum.Annem'e birşey olmasından korkuyordum.Arabanın torpito kısmından silahı aldım.Neler olacağına dair en ufak bilgiye sahip değildim.Tek düşündüğüm şey annemdi.Sonunda kapının önüne gelmiştim.Arabayı hemen park edip,kendimi dışarıya attım.Eve doğru koşarken kapının açık olduğunu fark ettim o an.İçeriye girdiğimde herşey yerli yerince duruyordu.Etrafı incelemeye başlamıştım ta ki yerde baygın yatan beden dikkatimi çekene dek.