dark hours | zm

SPECIAL PART

3 YIL SONRA;

Zayn kızının odasına gitti ve kapıyı yavaşça açtıktan sonra küçük kızının hızla gözlerini kapattığını gördüğünde konuştu.
"Uyuyormuş hala." dedi odanın içine girip. "Ben de ona birlikte omlet hazırlayalım mı diyecektim. Şimdi mecburen tek başıma hazırlayacağım, çok yazık oldu."

"Uyandım!" küçük kız üzerindeki örtüyü ayaklarıyla itti ve yatakta zıplamaya başladığı anda konuştu. Zayn onun yatağına adımladı ve o zıplarken elini tutup birkaç dakika daha zıplamasına yardım etti.

"Önce yüzünü yıkayalım." onu banyoya götürdü ve küçük elleriyle her yeri ıslatarak yüzünü yıkamasına izin verdi.

Havluya ellerini kuruladı ve babasının elini tutunca birlikte mutfağa geçtiler. Küçük kız babasının onu tezgaha oturtmasını beklerken çok tatlı görünüyordu. Zayn ihtiyacı olan her şeyi koyduktan sonra birlikte yemeği hazırladılar.

"Babacığım!" küçük kız kollarını babasına doğru uzattığında Zayn onu tezgahtan kucağına aldı ve bir elinde çocuğu varken diğeri ile omleti pişirdi.

Piştikten sonra kendisi ve kızı için birer tabak çıkardı ve omleti ikisine de bölüştürdü.
Bir süre sonra bitmişti ve Zayn elinden geldiğince topladıktan sonra kızının bakıcısının gelmesiyle kızı için bir bavul hazırlamasını rica etti.

Kendisi de odasına gitti ve kendi bavuluna birkaç parça kıyafet attıktan sonra kapattı. Kızının odasına geçtiğinde Karen'ın onun için bavul hazırladığını, ona kıyafetlerini giydirdiğini gördü. O saçını yaparken kızı mırıldanıyordu.

"Anneme mi gideceğiz sence?"

"Annene mi gitmek istiyorsun?"
Zayn bunu duyduğu anda konuştu ve kızının bakışları babasına döndü. "Evet!" diye bağırdı ellerini havaya kaldırıp. O sırada Karen saçlarını yapmayı bitirmişti.

"Hazırız babası."

"Hadi gidelim." Zayn onun bavulunu da aldı ikisininkini de arabanın bagajına yerleştirdi. Kızını almak için eve döndüğünde Karen ile göz göze geldi.

"İyi yolculuklar." Karen ona samimi bir şekilde gülümsedi.

"Teşekkürler."

"Dikkat edin kendinize."

"Görüşürüz Karen!" minik kızı ona sıkıca sarıldı.
"Sen ne zaman gideceksin?"

"Birazdan çıkarım." dedi Karen gözlerini Zayn'e çevirip. "Gitmeden evi toplasam iyi olur."

"Tamamdır. Tekrardan çok teşekkür ederiz."
Zayn arabaya geri döndü ve minik kızını çocuk koltuğuna oturtturdu ardından uzun yolculuklarına başladılar.

Zayn tüm bu olanlardan sonra ilk defa kardeşlerini görmeye gidiyordu.
Doniya'nın bitmek bilmeyen ısrarlarına rağmen tam 3 yıl boyunca kimseyle ne kendisi görüşmüştü ne de kızını onlara göstermişti.
Kız kardeşlerine hala çok sinirliydi ama bir şeyleri geride bırakması gerekiyordu artık.

Geneva'sız hayata her ne kadar alışamasa da küçük kızı onu bu hayatta tutan tek kişiydi.
Geneva'nın aynısıydı ki bazen bu benzerlik Zayn'in canını yakıyordu.

"Babacığım." dedi minik kız uzun bir uykudan uyandıktan sonra. "Ben çok susadım."

Zayn arabayı yolun kenarında bir yere park etti ve yanında kızının tüm yol boyunca isteyeceği şeyleri koyduğu çantadan suyu çıkardı ve ona uzattı.

İstediği kadar içtikten sonra şişeyi babasına uzatırken konuştu. "Ne kadar kaldı?"

"Az kaldı." Zayn onun elinden şişeyi aldı. "100'e kadar sayarsan gelmiş oluruz."