SMTMCT 2: Is Good To Be Back [Marriage Series #2](Under Editing)

Chapter 43 👑

Dalawa tao mahal sa buhay ang nawala sa isang araw. Dalawa tao importante sa lahat. Dalawang tao ni minsan hindi dapat nila maranasan ang ganito bagay. Puno nang iyakan, sigaw ng mga tao naging parte ng buhay sa dalawa.

Naka upo lang ako sa harapan ng kabaong ni Brian habang ang mama nila Brian ay halos mawalaan na ng hininga sa nang-yayari sa dalawa niya anak. Nasa likod ko si Ate London hawak ang wheelchair ko, hindi pa ako maayos dahil sa baril nakuha ko may iilan galos rin ako sa katawan.

Tulala ako nakatigin sa harapan. Kahit mga pinsan ko ng tataka sa nangyayari sa akin ni minsan si Michael ang lalapit bigla na lang ako mapapaluha wala sa oras. Dahil innosente sila sa sobra gulo ng buhay ko nang gamit pa ako ng innosente tao. Nakaka guilty lalo na ang mama nila Brian hindi natatahimik sa kaka sigaw sa pangalan nila dalawa.

“Gumising kayo! Hindi maganda biro ito Millie at Brian!”

 

“Mga anak ko!”

Mas lalo ako lihim napapaiyak masyado miserable ang kanila ina. Paano pag sa akin nangyari ang ganito bagay? Ganito rin ba ang kalabasan sa pagmamatay ako. Masyado masakit ilan beses na rin ako sinusubokan kausapin ni Kuya Dennis pero tulala lang ako naka tigin sa kanya habang umiiyak.

“K-krisha wala na s-sila.” Na iiyak bigkas ni mama sa akin sabay yakap napahikbi ako dahil kahit ni minsan wala ginawa masama sa akin si Brian.

Ilang taon na ang dumaan sa amin lahat. Ng bago buhay kami ng patuloy parin ako sa pag momodel at ng hahanap nang iba't ibang information pa tungkol sa Mafia Games namin masyado masekreto ang tao kalaban namin kahit ni utak ko at ng iba ko pa kasama hindi pa namin mahahanap ang main location niya.

Ang pamilya ni Brian lumuwas papunta Canada para kalimotan ang masasama na ganap dito sa bansa namin. Noong una naging malungkot ako dahil ng dahil sa plano namin kaya namatay si Brian. Si Millie naman kahit hindi kami gaano close dalawa naging isa rin siya sa anti-fan ko sa pag momodel.

Napaligon ako dahil may bigla tumatawag sa cellphone ko. Pagkatigin ko gulat ako napatigin at napa isip sa naging mahaba na panahon ngayon lang nila ako ulit tinawagan.

“Hello? Tita?”

“Diba dapat mama Krisha. Na miss kita can we talk?”

Sinabi niya sa akin kung saan kami mag kikita dalawa noong una ng da-dalawa isip pa ako kung pupunta ba ako o hindi. Maybe she still treat me as her daughter in law. Kasal nga kami ni Brian but its pake dahil kasal ako kay Michael sa kanya parin ako dahil siya ang naging una asawa ko at we didn't sign the annulment paper.

“Kamusta ka na hija?” magalak tanong sa akin ni tita este ni mama pala.

“I'm ok m-ma still the same kinakalimotan ko parin si Brian.” Mahina ko sabi sabay baling sa kanya.

Who have never imagine sa panahon noon galit na galit siya sa akin ngayon ang bait niya na maybe she misses her son and daughter. Hindi ko rin inaakala magiging ganito kami sa isa't isa.

“I have some favor to ask hija.” Naka ngiti niya tanong sabay hawak sa mga kamay ko.

“Anything po ano yun?”

 

“Can you be the leader of our clan? Infact asawa ka parin ni Brian right hija.”

Tulala ako napatigin sa kanya. Ito na makukuha ko na ang pag le-lead sa pamilya nila Brian. And this is what our waiting for dahil anytime pwede sumogod sa amin ang kalaban lalo nafefeel nila war ang na ngangamoy war.