Daddy 💜
Chapter - 1
"မမ နင္ ေျပာစမ္း နင့္ကို ယုတ္မာလိုက္တာ ဘယ္သူလဲလို႔ နင္ ေျပာစမ္းပါ "
၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေဒါသႀကီးစြာျဖင့္ ၾကမ္းျပင္မွာ ထိုင္ငိုေနတဲ့ မမလို႔ ေခၚခံရတဲ့ မိန္းကေလးရဲ႕ ပခံုးကို အားနဲ႔ ကိုင္လႈပ္ၿပီး ေမးေပမယ့္ ေခါင္းေလးခါၿပီး ငိုေနတဲ့ မမဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက ေကာင္ေလးကို အေျဖ ျပန္မေပးလာခဲ့ေပ ။
ေကာင္ေလးက ေဒါသႀကီးစြာ ေတာက္ေလးေခါက္မိလိုက္တယ္ ။
အသက္ ၁၈ ေတာင္ မျပည့္ေသးတဲ့ မမ ကို ကေလးရေလာက္ေအာင္အထိ ဘယ္သူက ေစာကာလိုက္တာလဲ....။
" ေမာင္ေလးရယ္ မမေလ မမ႐ွက္လြန္းလို႔ ေသသာေသလိုက္ခ်င္ပါတယ္ ေမာင္ေလးရယ္ "
လူ႐ုပ္မေပၚေအာင္ပင္ ဝမ္းနည္းစြာ ထိုင္ငုိေနတဲ့ မမ ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကို ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ဘာမ်ားလုပ္ေပးႏိုင္မွာလဲ..... ။
........................
ေ႐ွာင္းထံု မိဘမဲ့ ေဂဟာ........။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညသံေခါင္အခ်ိန္မွာ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ား နားခိုရာ အိပ္ေဆာင္ေလးတစ္ခုမွ လႈပ္႐ွားထြက္ေပၚလာတဲ့ အရိပ္ေလးတစ္ခု ။ ေသခ်ာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပါး႐ွပ္႐ွပ္ ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးနဲ႔ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ။ နာမည္ေလးက ဝမ္လီ ။ သူမဟာ အသက္ ၅ ႏွစ္အရြယ္ေလာက္ကတည္းက ဒီမိဘမဲ့ ေဂဟာကို ေရာက္႐ွိလာခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ သူမဟာ အရြယ္မေရာက္ေသးေပမယ့္ လိမၼာေရးျခား႐ွိတဲ့သူ တစ္ေယာက္မလို႔ တစ္ျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာတဲ့ အသက္အရြယ္နဲ႔အမ်ွ သူမထက္ ေနာက္မ ေရာက္႐ွိလာတဲ့ ကေလးငယ္မ်ားကို ျပန္ထိန္းေပးၿပီး ဒီေဂဟာေလးကို အက်ိဳးျပဳတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဂဟာေလးမွာ ဝမ္လီဆိုတဲ့ သူမေလးကို မသိတဲ့လူ မ႐ွိသေလာက္ပဲ ။ ဒါေပမယ့္ ကံဆိုးတဲ့ သူမဟာ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးအရြယ္ေပမယ့္ လူယုတ္မာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေစာ္ကားတာကို ခံခဲ့ရတယ္ ။ အဲ့လူက သူမကို ေျပာတယ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ျပန္မေျပာရဘူးတဲ့ ။ ျပန္ေျပာရင္ သတ္ျပစ္မယ္ဆိုလို႔ ႏႈတ္ပိတ္ေနရတဲ့ သူမဟာ ေဂဟာေလးမွ ထြက္လည္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ တစ္ေန႔မွာ ဘဝႀကီးဟာ ကံဆိုး မိုးေမွာင္ က်ခဲ့ရတယ္။ သူမဗိုက္ထဲမွာ ကေလးပါ႐ွိေနတယ္တဲ့ ။ အဲ့ေန႔က သူမ လမ္းလယ္ေခါင္မွာ အားရပါးရ ထိုင္ငိုမိေတာ့ သူမနဲ႔အတူ လိုက္ပါလာတဲ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ သူမထိန္းေပးေနခဲ့တဲ့ ကေလးငယ္ေလးက ေမးခြန္းထုတ္တယ္ ။ ဘယ္သူလဲတဲ့ ။ လူယုတ္မာက ဘယ္သူလဲတဲ့ ။ သူမ ဘယ္လို ျပန္ေျပာရပါ့မလဲ ကေလးရယ္ ။ ဒီမိဘမဲ့ ေဂဟာမွာ ႐ွိေနၾကတဲ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္အားကိုယ္ မကိုးႏိုင္၍ ဒီေဂဟာေလးမွာ ႐ွင္သန္ေနၾကရတဲ့ လူေတြမလား ။ ဒါေၾကာင့္ မမေျပာျပရင္လည္း သူ႔ကို ဘယ္သူမွ တြန္းလွန္ႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲ့ကေလးကိုသာ ဘယ္သူ႔မွ ျပန္မေျပာရန္ ႏႈတ္ပိတ္ၿပီး သူမ ေဂဟာေလးကို ဟန္မပ်က္ ျပန္ခဲ့လိုက္ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူမ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ။ ဒီေဂဟာေလးမွာ ေနရတာ သူမ တစ္ကယ္ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ။ ၿပီးေတာ့ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဂဟာနဲ႔ အေဝးဆံုးကို ထြက္ခြာဖို႔ ျပင္တင္ခဲ့တဲ့ သူမေလ ။ အခု လက္ထဲမွာ သူမ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အဝတ္အစားအခ်ိဳ႕ရယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ဟို လူအဆန္တဲ့ လူယုတ္မာ ေပးထားတဲ့ ေငြအခ်ိဳ႕ရယ္ယူၿပီး သူမ ထြက္ေျပးရမယ္ေလ....။
