Gebroken Liefde

Hoofdstuk 8

Liva drukte de bel in en Noor opende de deur. "Jullie hadden sushi besteld?" Noor opende lachend de deur en liet Liva binnen. Liva trok haar jas en schoenen uit en volgde Noor naar de keuken. "Zijn je ouders niet thuis?" Noor schudde haar hoofd. "Nee, ze zijn uiteten met collega's." Liva knikte en zette de tas met sushi op tafel neer. Noor liep naar de trap en riep Noud. "Sorry dat ik je in je vrije weekend stoor." "Doe niet zo gek. Dat maakt helemaal niets uit. Ik ben juist blij dat je er bent en ik denk dat Noud er hetzelfde over denkt." Noor knipoogde naar Liva en liep naar de koelkast om drinken te pakken. Ze haalde een fles witte wijn uit de koelkast. "Wil je ook?" Liva knikte. "Alsjeblieft."

Noud maakte de laatste zin af en sloeg zijn document op. Hij klapte zijn laptop dicht en liep naar binnen. Zijn ouders waren uiteten met collega's. Noor zou voor het eten regelen. Hij was heel benieuwd wat ze geregeld had. Zijn buik rommelde. Hij liep naar beneden. "Wat eten w-, oh, hey", zei hij toen hij Liva zag staan. "Vind je het erg als ze mee-eet? Ze heeft sushi geregeld."

Liva keek zenuwachtig toe. Na haar berichtje had ze hem niet meer gesproken. Ze was heel erg benieuwd hoe hij op haar zou reageren. Ze snapte het als hij boos was op haar, maar stiekem hoopte ze dat hij haar niet weg zou sturen. Ze wist anders niet naar wie ze kon. Naar huis gaan, was geen optie. "Nee, het is niet erg. Ga lekker zitten." Liva glimlachte en ging aan het hoofd van de tafel zitten. Noor haalde alles uit de tas en zette het op tafel neer.

Het was gelukkig niet ongemakkelijk tussen de twee. Met zijn drieën waren ze vrolijk aan het kletsen en tussendoor aten ze de sushi. "Mag ik vragen waarom je hier naar toe bent gekomen?" Liva knikte. "Ja, ik heb ruzie thuis. Na het werk was ik wat gaan drinken met de meiden. Ik had geen zin om te koken dus had ik wat eten besteld dat rond zeven uur klaar zou staan. Ik had dus genoeg tijd om even te zitten met de meiden. Rond zeven uur had ik het eten, de sushi dus, opgehaald en was ik doorgereden naar huis. Thuis aangekomen rook ik al een aparte lucht en toen ik in de keuken aankwam, zag ik mijn ouders met Fleur aan de keukentafel zitten met een pan pasta. Fleur bood haar excuses aan, omdat ze alvast waren begonnen met eten. Ze had pasta gemaakt. Maandag had ik pasta gemaakt en toen werd ze boos, omdat dat de vierde keer in twee weken was dat ze pasta at en het kwam haar neus uit. Mevrouw had nu zelf pasta gemaakt. Dat had ik ook tegen haar gezegd en toen zei ze. Ik citeer: 'dank je wel Fleur dat je voor ons hebt gekookt."

"Alsof jij nooit voor hen kookt." Liva knikte. "Precies dat zei ik ook. Ik zei dat ik vaak zat had gekookt het afgelopen half jaar en dat ik nooit een dank je wel had gehoord voor de gerechten die ik had gekookt. Mevrouw had een keer gekookt en vroeg gelijk om de jackpot. Mijn moeder zei gelijk tegen me dat ik dat niet kon zeggen, want het was niet netjes van me." Liva rolde haar ogen en nam een hap van sushi.

"Mijn vader wilde er wat van zeggen, maar ik hield hem tegen en vertelde hem dat het niet aan hem lag. Ze wilden dat ik aan tafel kwam zitten, zodat we met zijn viertjes konden eten, net als vroeger. Ik had toen gezegd dat het afgelopen jaar, sinds papa in een rolstoel terecht was gekomen, er geen een moment was geweest dat we met zijn vieren aan tafel hadden gezeten, dus waarom ze dat nu wel wilden. Ik vroeg of er iets aan de hand was. Of ze zich schuldig voelden. Of dat ze inzagen dat ze zich achterlijk hadden gedragen het afgelopen half jaar." "Heb je dat echt gezegd?", vroeg Noor. Liva knikte. "Wauw, ik ben trots op je." Liva lachte. "Het wordt nog beter."

"Fleur ging tegen me in, natuurlijk. Ze vroeg waar ik het lef vandaan haalde om zo tegen hen te praten. Ze hadden niks mis gedaan het afgelopen half jaar. Dus ze snapte niet waarom ik me zo achterlijk gedroeg op dat moment. Ik ging tegen haar in en vroeg waar zij het afgelopen half jaar was geweest. Dat sinds papa in een rolstoel terecht was gekomen ik haar nooit had gezien. Op zijn minst twee of drie keer, maar dat was alleen om te eten en toen was ze weer weg. Ik had haar verteld dat ze zich kapot schaamde om naast papa te lopen. Dat ze bang is voor wat de toekomst ons zal brengen en ze daarom weg loopt voor alle problemen. Dat ze niks in huis doet en dat ze nu een ding heeft gedaan en gelijk om de jackpot vraagt."