Gebroken Liefde

Hoofdstuk 1

Verrassing! 2 dagen eerder dan ik eigenlijk had gepland, maar hier is alvast het eerste hoofdstuk voor jullie!
Ik wil hier gelijk mededelen dat ik maar 1 dag in de week ga updaten (op dinsdag) in plaats van 2 dagen. Er is in de tussentijd namelijk veel gebeurd privé. Dat is ook 1 van de redenen waarom ik ervoor heb gekozen om eerder naar huis te gaan. Ik vertrek op 10 mei in plaats van 25 juni. Door alles wat er is gebeurd, heb ik geen tijd gehad om verder te schrijven. Nou heb ik wel een flinke voorraad, maar ik wil niet het risico lopen dat ik over een paar weken weer vastloop en jullie op mij moeten wachten. De komende weken zal ik ook niet echt tijd hebben om te schrijven aangezien ik al mijn spullen in moet pakken en alles moet regelen voordat ik naar huis kom. Ik hoop dat jullie het begrijpen.
Geniet van het eerste hoofdstuk!

Zuchtend stapte Liva haar bed uit. Ze had vakantie van school, maar een echt vakantiegevoel had ze niet. Ze moest vandaag werken. Eigenlijk moest ze heel de vakantie werken. Echt vakantie kon je het dus niet noemen. Liva pakte haar kleding die ze aan wilde trekken en nam het mee naar de badkamer. Ze draaide de deur op slot en trok haar pyjama uit om vervolgens onder de douche te stappen.

Nadat Liva zich had aangekleed en had ontbeten, maakte ze haar tas klaar en stapte ze op de fiets. De stad was maar een paar minuten van haar huis verwijderd. Ze werkte namelijk in de Open32. Daar werkte ze nu twee jaar als weekendhulp. Ze had het daar erg naar haar zin en ze had super leuke collega's. Vaak gingen ze na werktijd wat drinken of een hapje eten in de stad. Het enige nadeel was dat ze in de vakantie vaak ingepland werd zonder te overleggen. Liva was alleen een verlegen meisje en durfde hier niets van te zeggen. Het was nu namelijk kerstvakantie en ze moest bijna heel de vakantie werken, op de kerstdagen en nieuwjaarsdag na. Liva had een week eerder vakantie dan andere scholieren. Liva had examens gehad en die had ze allemaal gehaald. Ze hoefde deze week alleen maar naar school voor herkansingen en als je geen herkansing had, betekende het dat je drie weken kerstvakantie had. Liva had hard voor haar examens geleerd. Ze kon een week extra vakantie wel gebruiken.

Na 5 minuten gefietst te hebben, kwam Liva aan op haar werk. Ze werd vriendelijk begroet door haar collega's. Ze klokte in door haar vinger te scannen en liep naar achter. Ze moest altijd een kwartier van tevoren op het werk zijn. Liva hing haar jas op en deed haar sjaal in de mouw van haar jas. Haar muts stopte ze in haar jaszak. Het was maandag 18 december en het was hartstikke koud. Echt druk verwachte ze het deze week nog niet. Pas vanaf het weekend verwachten ze pas een drukte in verband met kerst.

Na een kwartier rustig te hebben gezeten, legde Liva haar mobiel weg en liep ze de winkel in. Ze liep gelijk door naar de filiaalmanager van de winkel. "Hey Elise", begroette Liva haar. Elise keek op en zag Liva staan. "Hey meid, hoe is het met je?" "Ja, het gaat goed. Vakantie hè, dus dan gaat het altijd goed", zei Liva lachend. Elise schudde lachend haar hoofd. "En hoe is het thuis?" Liva glimlachte. "Het gaat wel. Hetzelfde als altijd. Mama werkt en papa zit thuis." "En Fleur?" "Die vlucht voor de problemen en zit telkens bij vriendinnen thuis." Elise schudde haar hoofd. "Je moet echt met haar gaan praten Liva. Het kan niet dat je alles zelf doet, terwijl zij het gezellig heeft bij haar vriendinnen." Liva haalde haar schouders op. "Weet ik ook wel, maar ik heb gewoon geen zin in gezeik. Het is goed zo. Iedereen is gelukkig." Elise schudde haar hoofd. "Dat is niet waar en dat weet je zelf ook. Jij gaat eronder lijden. Je moet ook aan jezelf en aan je schoolwerk denken. Straks zit jij met een burn-out thuis. Daar zitten je ouders ook niet op te wachten." Liva knikte. Ze wist dat Elise gelijk had. Ze durfde het alleen niet te zeggen, want ze wist hoe haar zus hierop ging reageren. "Nou, nu lekker gaan werken. Even je gedachten verzetten. Je mag bij de paskamer staan." Liva knikte en liep naar de paskamers om daar de klanten te helpen.

Een anderhalf jaar geleden was er ALS geconstateerd bij Liva's vader. Op een dag had hij veel spierkrampen en last van stijfheid. Er vielen steeds meer dingen uit zijn handen, omdat zijn kracht minder werd. Ze zijn naar de huisarts gegaan en na vele onderzoeken te hebben gedaan, kwam eruit dat hij ALS had. Het leek even stabiel te gaan, maar na een jaar ging het snel. Liva was thuis met haar vader toen ze opeens een klap hoorde. Ze ging naar beneden om te kijken wat het precies was toen ze haar vader zag liggen. Hij was bewusteloos geraakt en Liva had gelijk 112 gebeld. Hij kwam al snel bij, maar vertelde dat hij geen gevoel had in zijn benen. In het ziekenhuis hadden ze hem onderzocht. Hij raakte bewusteloos doordat hij verkeerd terecht was gekomen, maar het gevoel in zijn benen kwam niet meer terug. Haar vader kwam in een rolstoel te zitten en mentaal ging het toen achteruit met hem. Hij kwam in een depressie terecht, omdat hij niks meer kon. Hij was werkzaam als leerkracht op de middelbare school, maar dat kon hij niet meer doen. Hij zat alleen maar thuis en dat vond hij verschrikkelijk.