Gebroken Liefde

Hoofdstuk 7

Het was zaterdag wat betekende dat het voor Liva weer tijd was om te werken. Ze had zich gisteravond nog heel schuldig gevoeld. Niet alleen naar haar vader, maar ook naar Noud. Wat moest Noud nu wel niet van haar denken? Na haar berichtje had ze niks meer van hem gehoord. Ze snapte het ook wel. Hij dacht natuurlijk dat Liva geen interesse in hem had. Liva nam het hem niet kwalijk. Het was haar eigen schuld. Ze had hem ook de situatie kunnen uitleggen, maar dat had ze niet gedaan. Ze wilde haar vader alleen niet nog een keer alleen laten en het risico lopen dat hetzelfde gebeurde als donderdagavond.

Een gesprek met haar vader en Noor had ze nog niet gehad. Liva wilde het even laten rusten en een gesprek met hen aangaan wanneer ze zich wat rustiger erover voelde. Haar moeder had Liva ook niet meer gezien. Het was nu weekend wat betekende dat Noor niet langskwam om te helpen met wassen en aankleden. In het weekend kwam er iemand anders langs om voor haar vader te zorgen.

Het was kwart voor twaalf toen Liva op het werk aankwam. Ze liep naar binnen, klokte in en liep naar achter om haar jas op te hangen. Ze ging aan tafel zitten en at haar lunch op. Om twaalf uur liep ze naar de winkel binnen en begroette haar collega's.

De dag ging gelukkig snel voorbij. Het was heel erg druk geweest in de winkel. De mensen trokken steeds meer de stad in om de laatste dingen te kopen voor kerst. Het was 23 december. Morgen was het kerstavond en ze merkten dat mensen nog snel de stad in kwamen om de laatste dingetjes te kopen die ze vergeten waren. Ze stonden dan ook met het hele team op de werkvloer. Nou was het team niet heel groot en bestonden ze uit een team van zes man. Elise was de filiaalmanager. Kelly was de assistent manager. Dan had je nog Lotte en Femke, zij waren de parttimers. Liva was samen met Nienke de weekendhulp.

Omdat het zo druk was geweest in de winkel besloten ze om met zijn zessen wat in de stad te drinken. Liva had besloten om mee te gaan. Ze had namelijk geen zin om te koken dus besloot ze om wat eten te bestellen. Op de weg terug naar huis kon ze het eten gelijk meenemen.

"Dus Liva hoe waren jouw vrije dagen?", vroeg Elise. Doordat het heel erg druk was geweest, hadden ze geen tijd gehad om bij te praten in de winkel. "Het was een beetje dubbel." "Want?"

"Toen ik woensdag thuis kwam, zat de thuishulp op de bank. Ze heet Noor en is 23 jaar oud. Samen met haar hadden we de dingen besproken. Donderdag stond ze om acht uur op de stoep. Ik had haar geholpen, maar daarna wilde ze het zelf proberen, zodat ze alvast kon leren waar alles stond. Op dat moment belde Evy mij dat ze al een maand met een leuke jongen aan het praten was. Hij wilde met haar afspreken. Hij had gevraagd of ze naar zijn huis wilde komen, want zijn vrienden zouden ook langskomen. Evy raakte toen een beetje gestresst. Ze was bang dat zijn vrienden haar niet zouden accepteren, omdat ze vier jaar jonger is. Ze had toen gezegd dat ze even met mij moest overleggen, omdat ze die avond eigenlijk met mij had afgesproken."

"Had je ook met haar afgesproken?", vroeg Lotte. Liva schudde haar hoofd. "Nee, dat had ze verzonnen. Zonder met mij te overleggen had ze toegezegd. Ik was toen boos geworden op haar, omdat ze wist van mijn situatie en ze weet dat ik niet zomaar het huis wil verlaten door papa. Ze snapte het en voelde zich erg schuldig. Ik moest toen alleen even ophangen, omdat Noor mijn hulp nodig had."

"Mijn vader zag toen gelijk dat er iets met me was. Ik had hem de situatie uitgelegd en hij vond dat ik tegen Evy moest zeggen dat ik zou komen. Hij wilde niet dat ik thuis bleef voor hem. Daarnaast zou mama 's avonds thuis zijn en zij kon hem helpen met omkleden en het in bed tillen. Ik had daarna Evy gebeld dat ik meeging. 's Avonds gingen we dus naar Brams huis en één keer raden wie daar in zijn schuur zit."

Kelly's en Elises ogen werden gelijk rood. "Nee?! Die jongen van woensdag?" Liva knikte lachend haar hoofd. "Ja." Lotte, Nienke en Femke keken de meiden vragend aan. Elise legde de situatie uit van afgelopen woensdag. "Wist je dat zij vrienden waren?" "Nee, ik had geen flauw idee. Dit was echt toeval. Noor zat er dus ook. Zij is de tweelingzus van Noud. De vriendengroep van hem was erg gezellig en het klikte ook echt tussen ons. Toen Noor mij zag, kwam ze gelijk naar mij toe. De rest vroeg zich af hoe wij elkaar al kende. Dus toen moest ik ze de situatie uitleggen. Het werd daarna heel ongemakkelijk, omdat niemand wist wat ze moesten zeggen. Ik was toen even naar buiten gegaan. Noud kwam even later ook naar buiten om te kijken of het wel goed ging met me. Daarna hadden we het over woensdag. Dat het toevallig was dat we elkaar daar troffen. Ik vertelde hem dat ik niet had verwacht dat we elkaar nog een keer zouden zien. Toen zei hij dat hij me dan waarschijnlijk wel had opgezocht. Ik vroeg hem waarom. Toen zei hij dat hij me wel beter wilde leren kennen, omdat hij me een leuk meisje vond." Terwijl Liva dit vertelde, kleurden haar wangen langzaam rood.