Gebroken Liefde

Hoofdstuk 4

De volgende ochtend werd Liva al om half zeven wakker. Op haar gemak kleedde Liva haar aan en liep naar beneden. Liva zorgde ervoor dat het ontbijt klaar stond op tafel en ging op de bank zitten. Ze zette de tv aan en keek wat naar het nieuws.

Omdat Liva's vader niet meer op de bovenste verdieping kon slapen, was de garage omgebouwd tot slaap- en badkamer. Zo kon haar vader hier zelf naar toe en hoefde hij niet telkens naar boven om te slapen of zich te kunnen wassen.

De bel ging. Liva zette de tv uit en liep naar de voordeur. "Hey", begroette Liva Noor en liet haar binnen. "Je kan je jas hier ophangen", zei Liva en liet de kapstok zien. Noor hing haar jas op en liep Liva achterna. Samen liepen ze naar de slaapkamer van Pim. Liva klopte op de deur en deed de deur langzaam open. Ze liep naar binnen en zag dat haar vader nog sliep. Liva schoof de gordijnen voorzichtig open en liep terug naar haar vader. Ze schudde hem zachtjes heen en weer om hem wakker te krijgen. Langzaam gingen de ogen van haar vader open. "Goedemorgen." Pim zuchtte even en ging op zijn rug liggen. Noor kwam erbij staan. "Goedemorgen meneer van Dam. Het is tijd voor uw medicijnen. Wilt u ze eerst innemen of zullen we u eerst wassen?" "Noem me alsjeblieft Pim. Anders voel ik me zo oud. Geef me eerst mijn medicijnen maar." "Ik laat jullie wel even alleen. Als er iets is, moet je me maar roepen." Liva liep de kamer uit en liep door naar de woonkamer.

"Oh mijn god Liva! Ik moet je echt iets vertellen." Liva keek via haar mobiel naar haar beste vriendin. "Wat is er?" Evy kreeg een glimlach op haar gezicht. "Ik ben dus al een tijdje aan het praten met een jongen." Liva kreeg een glimlach op haar gezicht. "Hoe lang al?" "Een maandje, denk ik." "En dan vertel je het me nu pas?" Evy haalde haar schouders op. "Het betekende niks in het begin, maar we praten nu al een maand en we beginnen elkaar leuk te vinden. We hebben ook al een keer afgesproken." "Ik ben echt heel blij voor je Eef." Evy glimlachte en keek weg.

"Wat is er?" Liva kende die blik. Evy verzweeg iets voor haar. "Nou, hij vroeg of ik vanavond met hem en zijn vrienden wilde afspreken. Ik heb gezegd dat ik even met jou moest overleggen, omdat wij zogenaamd iets hadden afgesproken. Ik heb tegen hem gezegd dat je het goed vond en we samen komen vanavond." Liva's mond viel open. "En dat kan je niet even overleggen? Je weet dat ik met mijn vader zit Evy. Ik kan hier niet zomaar weg!" Evy keek weg. "Ik weet het Liva. Maar ik dacht dat je het misschien wel fijn vond om even weg te zijn van huis. Je vader vindt het ook niet fijn als jij speciaal voor hem thuis blijft en niet meer leuke dingen gaat doen." "Oh, je weet nu ook al hoe wij ons voelen en wat wij vinden."

"Ik snap dat je boos bent Liev, daar heb je alle recht op. Ik had met je moeten overleggen. Ik was alleen zo blij dat hij met me wilde afspreken. Toen ik hoorde dat hij met zijn vrienden bedoelde, stresste ik hem. Ik ben zo bang dat zijn vrienden mij niet leuk gaan vinden en ik buiten de groep val. Ik hoopte dat jij met me mee wilde. Dan was het minder ongemakkelijk geweest. Ik snap het als je niet meer mee wilt." Liva zuchtte. "Ik snap het wel. Maar ik had het gewoon fijn gevonden als je had overlegd." Evy knikte. "Het spijt me en dat zal ik de volgende keer zeker doen." "Liva?", werd vanuit de slaapkamer geroepen. "Sorry Eef, ik moet hangen. Ik bel je zo terug ja?" Evy knikte en hing op.

Liva liep naar de slaapkamer en zag haar vader en Noor op bed zitten. "Wat is er?" "Wil jij zijn rolstoel pakken?" Liva knikte en liep naar de gang om de rolstoel te pakken. "Moet ik helpen met hem erin tillen?" Noor schudde haar hoofd. "Als jij weer naar school bent, ben je er ook niet om me te helpen." "Is er iets?", vroeg Pim. Liva schudde haar hoofd. "Nee hoor." "Liev." Pim keek haar streng aan. Liva zuchtte. "Evy heeft een leuke jongen ontmoet. Ze wilde vanavond met hem en zijn vrienden afspreken en had al toegezegd dat ze zou komen samen met mij. Dat heeft ze gedaan zonder te overleggen en daar ben ik boos om geworden. Ze heeft haar excuses wel aangeboden, maar ik weet niet of ik wel ga." "Waarom niet?" "Omdat ik jou dan alleen moet laten. Je hebt alleen mij nog en ik wil je niet in de steek laten." "Lieve schat, je weet dat je voor mij niet thuis hoeft te blijven. Noor is hier tot zes uur. Zij kleedt mij om en zorgt ervoor dat ik straks alleen nog maar mijn bed in hoef. Mama is vanavond op tijd thuis dus die kan me daarbij helpen. Ik wil dat je Evy nu opbelt en zegt dat je meegaat vanavond."