Kirpiklerim hayal kırıklığı içinde kapanıp açıldı. "Hiç mi sevemezsin beni?" dedim kısık bir sesle. Hâlâ umut kokan bir nefesle...
"Kalbi başka adama ait olan bir kadına gönül veremem!"
| bazı güller koparılmadan, solar. |
Kısa Hikâye
Şahin&Şebnem
H...
İlk bölümle karşınızdayız. Biraz heyecanlıyım. Umarım bu yolda beni yalnız bırakmazsınız.
Başladığınız saati paylaşır mısınız?
Keyifli okumalar diliyorum. Satır araları boş kalmasın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍂
Elimdeki küçük, bordo rengindeki deftere bomboş gözlerle bakmakla yetindim. Altın sarısı, kabartmalı bir yazıyla üzerinde yazanı okudum.
Aile Cüzdanı.
Aile olmak bu kadar kolay mıydı?
Sevginin olmadığı bir birliktelikten aile olunmazdı.
Bakışlarım nikâh salonunun kapısında, patronuyla konuşan adamı buldu.
Birkaç dakika önce kocam olan adam, Şahin Atabey.
Geniş omuzlarını saran, tok ve kaliteli takım elbisesinin kumaşı gövdesine gergince yapışmış, içinde bulunduğumuz anın getirisi gibi duruyordu. Siyah kumaş pantolonunun cebinde duran elini yavaşça çıkarıp kirli sakallarıyla kaplı keskin çene hattını sıvazladı. Simsiyah kaşları kavislenip alnındaki çizgiler belirdiğinde öfke esmer suratını kıskacı altına almıştı. Çenesini sıvazlamakta olan elindeki gümüş alyansla bakışlarım kendi elimi buldu.
Sağ elimde serçe parmağımın hemen yanındaki parmağımda parlayan alyansın ağırlığıyla göğsümün üzerine bir yük binmişti.
Evlenmeyi ben istememiş miydim?
Kimse dayatmamıştı bunu, bile isteye buradaydım.
Niçin içimdeki kasvet dağılmıyordu?
"Şebnem,"
Hemen arkamdan gelen tok sesle dalgınca sesin sahibine baktım. Yıllarca uzaktan uzağa sevdiğim lâkin asla gönlünün kapılarından adım atamadığım adam buradaydı.
Benden kurtulduğuna emin olmak için gelmiş olmalıydı.
Her dizi yahutta filmde baş karakterlerin arasına girmeye kalkışan bir kadın vardır ya hani...
İşte o kadınlardan biri de benim.
İntikam, hırs ve kibrin bu hayatta yegâne duygular olduğuna inandırılan ve yalnızca bunlarla yaşamaya zorlanan bir çocuk olarak yetiştirilmiştim.
Sevmenin ne demek olduğuna dair en ufak bir bilgim yokken onu görmüş ve tutulmuştum.
Ancak sevgim karşılıksız kalmış, hırsım her şeyin önüne geçtiğindeyse kendi sonumu hazırlamam kaçınılmaz olmuştu.
