KATRE-İ MATEM

Katre-i Matem | tanıtım

Merhaba,

Nasılsınız bakalım, ben yine yeniden yeni bir hikâyeyle geldim. ^^

Yoğun istek üzerine Şahin ve Şebnem'in hikâyesi huzurlarınızda...

1.Ekim.2020

Başladığınız saati ve tarihi paylaşır mısınız?

🍂

Katre-i Matem | Tanıtım

🍂

Yanaklarıma düşen sıcacık, haddi hesabı olmayan gözyaşlarıyla tek bir kas oynamayan, duygusuz yüzüne baktım. Kalbi merhametle dolup taşıyordu. Lâkin bana gelince her bir zerresi zift karasına bulanıyordu.

Bir bana merhametsizdi.

"Madem sevmeyecektin, öyleyse neden evlendin?" yumruklarımı hırsla göğsüne vurdum. Onun sevincini, üzüntüsünü yalnızca kendime saklamak istiyordum. Onu sadece ben görmeliydim, başkaları değil.

Gömleğinin düğmelerini iliklerinden ayıran, kemikli parmakları duraksadı. Esmer çehresi katı bir ifadeyle gerilirken, keskin yüz hatlarındaki her bir kas seğirdi.

Yüzüme bakmadan, "Odana git!" dedi emreder tonda.

Onun tarafından görülmemeye alıştığım gibi duyulmamaya da alışmıştım. Göz çemberime tutunan zayıf bir damla daha yanağıma yuvarlandı.

Çıplak göğsüne acımadan yeniden sert bir darbeyle yumruğumu vurdum. "Gitmeyeceğim!"

Ok misali sivri olan kirpikleri yavaşça birbirine yaklaşıp gözleri kısılırken, itiraz istemeyen sesiyle konuştu.

"Şebnem, dışarı çık!"

Kalbinden, odasından, ona ait olan her yerden kovuluyordum.

Omuzlarım yorgunca düştü. Halbuki bizim için çırpınıyordum. Her defasında kapının önünde onun engeline takılıp düşüyordum.

Görüşümü engelleyen yaşları hırsla elimin dışıyla sildim. Yumruklarım aynı yere sayısız defa indi. Belki kalbinde bir çatlak olurda sızarım diye. Vurdum. Tek bir kıpırtı olmadı. Pes etmedim.

"Beni görmezden geleceksen, niçin yanındayım?" diye bağırdım.

Göğsüne vurduğum ellerimi bileklerimden tutup hınç dolu darbelerimi keserken bedenimi hızla kendine çekmişti. Şiddetle onun göğsüne savrulurken burun buruna geldik. Bileklerimdeki avuç içleri tenimi narince okşuyordu.

Fiiliyatta canımı yakmazken, hissiyatta yüreğim onun ateşiyle cayır cayır yanıyordu.

Nefesi yüzüme dağılırken çatık kaşlarının altından sert bir tonla konuştu."Bu evliliğin sevgi üzerine kurulmadığını bilerek evlendik, Şebnem!"

Sık soluklarımın arasından, pişmanlıkla fısıldadım. "Bunu ben istemedim,"

Gözlerindeki ateşle, "Ulan ben mi istedim seninle evlenmeyi?" diye kükredi.

Kalbim paramparça oldu.

Kirpiklerim hayal kırıklığı içinde kapanıp açıldı. "Hiç mi sevemezsin beni?" dedim kısık bir sesle. Hâlâ umut kokan bir nefesle...

"Kalbi başka adama ait olan bir kadına gönül veremem!"

🍂

|Giriş|