A Nameless Poem

part - 5

- unicode -

နေသာတဲ့မနက်ခင်းတစ်ခုမှာ ကျေးငှက်သာတကာတို့ရဲ့ တကျီကျီအော်မြည်နေသံတွေအပြင် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးက လည်း သစ်ပင်ပန်းမန်တွေနဲ့စိမ်းစိုနေသည်။

သစ်ပင်ပေါ်က စိမ်းရင့်ရင့် သစ်ရွက်လေးတွေကြား ကနေ ထိုးဖောက်ကာ နောက်ပြောက်အချို့ကလည်း သူထိုင်နေတဲ့ ဝှီးချဲပေါ်၌ ဟိုတစ်ပြောက် ဒီတစ်ပြောက်။

ထိုနောက် အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ အမျိုးသားတစ်ယောက် ကဘေးကနေပေါ်ထွက်လာပီး ဝှီးချဲပေါ်တင်ထားတဲ့လက်ကို ခပ်ဖွဖွ စုပ်ကိုင်လာသည်။

ထူးဆန်းသည်က ထိုလူ ထိုကဲ့သို့ လက်ကိုလာရောက်ကိုင်တွယ်တာကို မစိမ်းသက်နေသလို ကိုကိုယ်တိုင်ကလည်းအလိုက်အထောက် ပြန်လည် ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်သည်တဲ့။

ထို့နောက် ထိုလူ သူ့ရဲ့အရှေ့မှာ ဒူးတစ်ဖက်ထောက်လိုက်ကာထိုင်လိုက်သည်။ ထိူလူရဲ့မျက်နှာသွင်ပြင်ကိုမမြင်ရ။ထိုလူရဲ့နောက်က နေရောင်ထိုးနေသည့်ကြောင့် အမြင်တွေကခပ်ဝါးဝါး။ဘယ်သူမှန်း သေချာမသိ။

ထိုလူရဲ့လက်ဖဝါးကြီးကြီးတွေနဲ့ သူ့ရဲ့ပါးကို အုပ်ကိုင်လာကာ လက်မလေးနဲ့ ပါးပြင်ကို ပွတ်သတ်ပေးနေသည်။

ထိုကဲ့သို့ အထိအတွေ့တွေက မစိမ်းသက်နေတဲ့အပြင် ကိုနဲ့ ရင်းနှီး​တဲ့ပတ်သတ်မှုမျိုးရှိပုံရတဲ့ ထိုသူစိမ်းအမျိုးသားဟာ ဘယ်သူဘယ်ဝါဖြစ်မည်နည်း။

ဘာအကြောင်းကြောင့်များ နေရောင်ကထိုကဲ့သို့ မျက်စိစူးအောင်ထိုးနေခဲ့ရသလဲဆိုကာ မကျေမနပ်ဖြစ်မိပြန်သည်။

ထိုလူကဘယ်သူများလဲ ဟုတွေးနေရင်း မျက်လုံးအဖွင့်

" ဘုရား ! "

ယွန်းဂီတစ်ယောက် စာဖတ်ခန်းမှာထိုင်ကာ ညကအိမ်မက်အကြောင်းပြန်စဥ်းစားနေရင်း ရုတ်တရတ်မျက်လုံးဖွင့်ဖွင့်ခြင်း ဂျွန်းဂျောင်ကုရဲ့ မျက်နှာကြီး ပေါ်လာတာမို့ လန့်ဖြန့်ကာ ဘုရား တ လိုက်ခြင်းပင်။