(5)
"မွတ္မိေသးရဲ႕လား ကြၽန္ေတာ္တို႔ပထမဆုံး ေတြ႕တဲ့ေန႕ကိုေလ"
ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္က ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတာက္ပမလို မွိုင္းညွို႔မလိုနဲ႕လွေနေပမယ့္ Hyungရဲ႕ေတာက္ေတာက္ပပအၿပဳံးက ေဖးကူေပးထားတယ္။
မ်က္လုံးမေပၚေတာ့ေအာင္ Minho hyungၿပဳံးတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို သိပ္သေဘာက်စရာေကာင္းတယ္။ တကယ့္ျဖဴျဖဴစင္စင္ ကေလးေလးလိုပဲ။
"မွတ္မိတာေပါ့ Hannieက ဒီလိုပုစိေကြးေလးပဲရွိေသးတယ္"
Hyungက သူ႕ရဲ႕ခါးနားေလာက္ထိ လက္ကိုႏွိမ့္ၿပီးေျပာေတာ့ Jisungလက္မခံခ်င္။
"အဲ့ေလာက္မေသးပါဘူးေနာ္ ကြၽန္ေတာ္အလယ္တန္းေက်ာင္းသားျဖစ္ေနၿပီအဲ့တုန္းက"
" ဒါေပမယ့္လည္း ကေလးပဲကို "
Hyungက အရယ္တစ္ဝက္နဲ႕ထပ္ၿပီး ေျပာျပန္တယ္။ Hyungအတြက္ေတာ့ Han Jisungက အတိတ္မွာေရာ လက္ရွိမွာေရာ ကေလးသာသာပါပဲ။
Minho Hyungကို စၿပီးသိတဲ့ေန႕က Hyungအိမ္ကို ပထမဆုံးအလည္သြားတဲ့ေန႕ပဲ ျဖစ္တယ္။
(6)
မားနဲ႕ပါးတို႔က Han Jisungကိုေခၚၿပီး မိတ္ေဆြအိမ္ထမင္းစားဖိတ္ထားတာကို သြားၾကတယ္။ အဲ့ဒီအိမ္က အႀကီးႀကီးပဲ။ Han Jisungတို႔အိမ္ထက္ကိုႏွစ္ဆေလာက္ႀကီးတယ္။ အဲ့ေလာက္ခမ္းနားတဲ့ အိမ္က Han Jisung ပါးနဲ႕မားရဲ႕ မိတ္ေဆြအိမ္တဲ့။
ညစာထမင္းစားေတာ့ အဲ့ဒီအိမ္က ဦးေလးနဲ႕အန္တီက သူတို႔ရဲ႕သား Lee ByunHo နဲ႕မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ သူက Jisungထပ္ ငါးႏွစ္ေလာက္ႀကီးတယ္။ Jisung သူ႕ကိုၿပဳံးျပၿပီးပဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ လူႀကီးေတြစကားဝိုင္းထဲလည္းမပါဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာပဲ ထမင္းဆက္စားခဲ့တယ္။
"အေဒၚ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေဆးထည့္ေပးပါဦး"
သူတို႔ထမင္းစားခန္းထဲကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ စကိတ္ဘုတ္ကိုင္ၿပီးဝင္လာတယ္။ လူကလည္း ေပတလူးစုတ္ျပတ္လို႔ ဒူးေခါင္းမွာလည္းဒဏ္ရာနဲ႕။
"ဟဲ့ ဒီမွာဧည့္သည္ေတြနဲ႕ကို ဇြတ္ဆက္ဝင္လာတာပဲ။ အေဒၚႀကီးေခၚသြားလိုက္"
အကို Byunhoအေမက ေအာ္ၿပီးႏွင္ထုတ္လိုက္တယ္။ Han Jisungကအဲ့ေကာင္ေလးထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္ထိ လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
Hannie, You are My Story
Fanficကျွန်တော်တို့တွေက ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ ပုံဖော်ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပုံပြင်တွေနဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော့်မှာလည်း ကိုယ်ပိုင်နာမည်နဲ့ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ရှိတယ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႕ ပုံေဖာ္ၾကပါတယ္။ ကြ...
