(1)
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေႂကြက်ေနတဲ့႐ြက္ေႂကြေတြကိုရေအာင္လိုက္နင္းၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေက်ာင္းေရွ႕ကိုေရာက္လာတယ္။
ဆိုးလ္ တကၠသိုလ္....
မေျပာင္းလဲဘူး နည္းနည္းေလးမွ ေျပာင္းလဲမသြားဘူး။ ဒီျမင္ကြင္း ဒီပုံစံ ဒီအတိုင္းပဲ။
"ဂြၽတ္"
အေနာက္ကေန အရွိန္နဲ႕ပစ္ဝင္လာမႈေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္က်ိဳးသြားတဲ့ ခါးရိုးေလးရဲ႕ မခ်ိမဆန့္အသံ။
အေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း သေကာင့္သား။ ထင္ပါတယ္ေလ သည္ဝိတ္နဲ႕ဆို ဒင္းပဲရွိတာ။
"Seo ChangBinေရ မေျပာမဆိုနဲ႕သည္လိုပစ္ပစ္ဝင္မလာပါနဲ႕လား ငါ့ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အားနာပါဦး"
"ဒီခႏၶာကိုယ္ဘာမွျဖစ္မေနဘူး လာႏု႐ြျပမေနနဲ႕"
"ဘုန္း"
အေျပာေရာလက္ပါတစ္ဆက္တည္း လာနိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္း အေကာင္စားေၾကာင့္ မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီးမွာ ေနာက္ေက်ာအီစလံေဝသြားသည္။
"နာတယ္ မသာေလးရဲ႕"
ကဲ ဆဲထည့္လိုက္ၿပီ။ မနက္ခင္းကလည္း သည္ေကာင္နဲ႕ေတြ႕မွက်က္သေရကိုမရွိေတာ့ပါဘူး။
"ငါရိုက္တာ အားမပါ ပါဘူး"
"မင္းခႏၶာကိုယ္ကိုလည္း ၾကည့္ဦးေလ အားမပါဘူးေအာ္ေနေသးတယ္"
အရပ္မရွည္ရတဲ့ၾကားတဲ့ one packနဲ႕အရမ္းၾကည့္ေကာင္းေနတဲ့ Seo ChangBinကေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူျပန္ငုံ႕ၾကည့္တယ္။ လက္ေမာင္းကလည္း နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး။ စားသေလာက္က လက္ေမာင္းရယ္ ဗိုက္ရယ္မွာတင္စုေနတာ။
"ငါ့မ်ားေျပာရတယ္ရွိေသးHan Jisungရယ္ မင္းကိုမင္းလည္းျပန္ၾကည့္ပါဦး ငါနဲ႕သူမသာကိုယ္အသုဘပဲေလ
ကဲေျပာရၿပီ မနက္ခင္းမွာဆဲစကားေတြ"
ေအာ္ ဒင္းကပဲေျပာရတယ္ရွိေသး။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ငုံ႕ၾကည့္လိုက္သည္။ နည္းနည္းေလးျပည့္ေဖာင္းေနတာကလြဲရင္ မဝပါဘူး။
"မင္းကမဝင္ေသးပဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
Changbinက ေမးေငါ့ျပလို႔ေမးတယ္။
YOU ARE READING
Hannie, You are My Story
Fanfictionကျွန်တော်တို့တွေက ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ ပုံဖော်ကြပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ပုံပြင်တွေနဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော့်မှာလည်း ကိုယ်ပိုင်နာမည်နဲ့ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ရှိတယ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႕ ပုံေဖာ္ၾကပါတယ္။ ကြ...
