CBS#3: Babysitting Dakota

Chapter 12

"Nay, nawalan na ako ng trabaho. Wala na akong pera para makapagpadala." Kaagad niya namang kinapkap ang bag niya sa parte kung saan niya isisuksok ang kanyang wallet. "Pero wala naman po tayong dapat ikabahala sa ngayon, may naipon pa naman ako at—Aray ko po!"

Sapo-sapo niya ang ulo dahil sa malakas na batok ng kanyang ina sa ulo, pasipat niyang tinignan ang kanyang ina. Nakatayo ito sa harapan niya na nakataas ang kilay at nakapaninghawak.

"Anong tingin mo sa akin? Lumpo?" Umiling-iling ang ina niya pagkatapos ay nawala na ito sa kung saang parte ng kanilang bahay.

Napangiti si Asha. Tigasin talaga ang nanay niya, kahit saang patayan pa ay ipaglalaban talaga sila nito. Alam niyang alam ng kanyang ina ang kanyang nararamdaman. Nakakahalata itong, malungkot siya sa pagkakatanggal sa trabaho pero gayon pa man makita niya lamang ito ngayon ay gumaan din ang kanyang loob. Nakakamiss nga naman bumalik sa bahay na kinakalakihan niya. Taon na din ang tinagal bago siya nakauwi.

Dumating ang hapon at naiayos na din ni Asha ang kanyang mga damit sa dati niyang kwarto. Sinamahan at tinulungan niya rin ang ina sa paghaharvest ng kalamansi dahil wala naman siyang kasama sa bahay. Gabi pa ang uwi ng kanyang kapatid galing skwela at malamang ay magugulat ito kapag nakita siya mamaya.

"Aba'y kaganda talaga ng anak mo, Glenda!" Puri ng kasamahan ng kanyang ina habang naghaharvest.

"Kanino pa ba magmamana ang anak, hindi ba?" Humalakhak pa ang nanay niya.

Napailing na lang siya sa kalokohan ng ina. Madalas talaga silang ibida nito sa mga kakilala simula pa noong bata pa siya.

"Irereto ko nga iyan sa anak kong si Renato!" Sigaw naman ni Manong Randy, kasamahan ng ina niya na akala mo'y mayroong career sa pagiging kumidyante sa sobrang kwela.

Binato naman ito ng kanyang Ina ng kalamansi. "Hoy, tigilan mo ang anak ko 'no!"

Nagtawanan ang lahat maging si Asha pagkatapos ay binilisan niya na din ang magpitas. Madalapit na din gumabi, kailangan pa nilang ipakilo ang mga naipitas bago umuwi.

Nang makita ng Ina niyang mukhang didilim na ay kaagad na nitong ipinabuhat ang mga naipitas nila sa mga kasamahan para maipakilo na ngunit natigil siya ng biglang bulungan siya ng Ina.

"Anak, pwede bang ikaw na ang magpakilo niyan doon. Sumama ka na lang sa kanila at idadaan ka na din ng service pauwi dahil madilim na. Mauuna na ako at pauwi na ang kapatid mo, sabay-sabay tayo kumain paguwi mo."

Ngumiti at nagmano siya sa ina bago ito umalis. Sumama siya sa mga kasamahan para makita ang timbang ng naipitas nila sa araw na ito. Ilang minuto lang din naman ang itinagal ay agad na din naman silang inihatid isa-isa. Gabi na din at madilim na ang langit, naeexcite tuloy siyang umuwi. Tiyak ay magugulat ang kapatid niya.

Si Asha ng huling inihatid kung kaya't inabot na siya ng kalahating oras bago makarating ng bahay. Pagkababa niya ay agad siyang nagpasalamat sa driver.

Madungis na siya at kailangan niya ng maligo. Makati ang taniman kung kayat panay ang kamot niya sa balat habang naglalakad papunta sa kanilang bahay.

Sampung hakbang o higit ng marinig niya ang malakas na boses ng kanyang kapatid na lalake sa loob ng bahay, nakasilip ito sa bintana at kumakaway sa kanya.

"Ate! Ate!" Malaki ang ngiti nito at nagmamadaling lumabas para salubungin siya.

Dinipa ni Asha ang dalawang braso para yakapin ito na siya ring ganti ng kapatid niya.

"Ate nakauwi ka na! Nasan na pasalubong ko?"

"Ang tangkad mo na ha! Mukhang humahakot ka ng chiks ha!" Ginulo niya ang buhok nito.

Kinulit pa siya nito ng ilang sandali habang nasa labas sila ng makita niya ang pagtataka sa mukha ng kanyang kapatid.

"Eh ate, sino yung kasama mo?"
Tanong nito na ikinataka niya.

"Sinong—"

Hindi na naituloy ni Asha ang sasabihin ng mapunta ang kanyang tingin sa pinto ng kanilang bahay.

Theres a man, standing with his hands inside of his pocket. Dressed with a white long sleeve shirt, partnered with black pant suit and an elegant pair of black leather shoes.

Ano ang ginagawa dito ni Dakota?

***

ImperfectPiece

And again, im back! ♥️