#ᴛᴇᴀᴍʙᴀɴᴅᴀɴᴀ {ᴇᴍɪʀ ᴇʟɪᴅᴇᴍɪʀ}

²²

Çökmüştüm. Ruh halimi anlatacak tek kelime buydu. Her şey yolunda giderken bir anda nasıl tepetaklak olabilirdi aklım almıyordu. Dün Emir ile yaşadığımız konuşma sanki gerçek değil gibiydi. Bana o şeyleri söyleyenin Emir olduğuna inanmak istemiyordum. Bana bunu yaptığına inanamıyordum. Kız ile fotoğrafını paylaştıktan 1 saat sonra tekrar kaldırmıştı ve kızı takipten çıkmıştı ama bir daha bana ne mesaj atmıştı ne de aramıştı.

Yaptığı hareketleri hiçbir şekilde anlamıyordum. Bir vardı bir yoktu. Bir iyiydi bir kötüydü. Sanki bipolar gibi davranıyordu. Her ne kadar istemesem de artık onu hayatımdan çıkarma vaktinin geldiğini anlamıştım. Kolay olmayacaktı ve acı çekecektim ama başka yapacak bir şey yoktu.

Bu sabah uyandığımda hiçbir şekilde oyuna gitmek istemiyordum. Yemek yapmak içimden gelmiyordu fakat takıma ihanet edemezdim. Bu yüzden gitmek zorundaydım. Hiç uğraşmadan bir şekilde hazırlanıp kimseye bir şey belli etmemeye çalıştım. Kahvaltıya inip diğerleri ile beraber kahvaltı yaptım. Kahvaltıdan sonra servislerin gelmesine daha olduğu için salonda televizyon izliyorduk. Sonra Furkan bana mesaj atıp dışarı çağırınca yanına gitmek için ayaklandım. Kapıdan çıktığımda kenarda beklediğini gördüm.

"Ne oldu Furkan?"

"Kanka sen iyi misin?"

"Evet neden iyi olmayayım ki?"

"Bana yalan söylemene gerek yok. Emir her şeyi anlattı."

İç çekip gözlerimi kapattım.Tekrar ağlama gibi bir hata yapamazdım çünkü çekime gidecektik.

"Konuyu biliyorsan neden iyi olup olmadığımı soruyorsun?"

"Bilmiyorum prensip olmuş. Her neyse kanka ben Emir'in böyle bir şey yapacağını hiç tahmin etmiyordum. Gerçekten çok sinirlendim. Aslında dün gelecektim ama yalnız kalman gerektiğini düşündüm."

"Furkan ben çok kötü hissediyorum. Benimle isteyerek birlikte olmamış. Sadece aklındakini unutmak içinmiş. Bu nasıl bir his tahmin edebiliyor musun?"

"Senin içindeki hisleri anlaman mümkün değil ama çok kötü bir şey olduğunu biliyorum. Emir böyle bir insan değildi. Son zamanlarda ne olduğunu gerçekten bilmiyorum ama bir şey olmuş olmalı."

"Bir şey olmamış. Sadece benden sıkıldı. Başka açıklaması yok."

"Ben öyle düşünmüyorum. Sürekli seni bana anlatırdı ve anlatırken kendinden geçerdi. Yani bildiğin sana aşıktı. Bence bunun altında başka bir şey var."

"Bilmiyorum ben artık düşünmekten yoruldum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum hatta gitmek istiyorum."

"Saçmalama. Elinden geldiğince mücadele ver."

"Yanımda kimse kalmadı. Nasıl mücadele verebilirim?"

"Ben ne güne duruyorum burada? En yakın arkadaşlarından biri ben değil miyim?"

"Öylesin ama sürekli sana mı dert yanacağım?"

"Sen benim kardeşimsin artık. Tabii ki bana dert yanacaksın. Şimdi oyuna gidiyoruz moralini bozmak,ağlamak yok. Daha sonra içini dökmek istersen akşam konuşuruz tamam mı?"

"Teşekkür ederim Furkan iyi ki varsın."

Ona kısaca sarılıp geri çekildim ve diğerleri dışarı çıkınca servislere bindik. Furkan ile arkadaş olduğum için çok şanslıydım. Çünkü o asi yapısında altında gerçekten duyarlı bir insan vardı. Yakınlarına,arkadaşlarına bir şey olduğu zaman çok ciddi bir insana dönüp destek oluyordu.