#ᴛᴇᴀᴍʙᴀɴᴅᴀɴᴀ {ᴇᴍɪʀ ᴇʟɪᴅᴇᴍɪʀ}

²¹

Dün Emir gitmişti. Yeni bir sabaha uyandığımda artık her şeyin çok farklı olduğunu hissediyordum. Dün gece birkaç kere mesaj atsam da cevap vermemişti. Uyandığım an telefonu alıp cevap var mı diye bakmıştım ama mesajımı görmemişti bile.

Meşgul olduğunu düşünüp sadece günaydın mesajı attım ve telefonumu kapatıp banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp kendime gelmeye çalıştım. Buradan çıktığımda Emir'i göremeyecek olmam aklıma geldikçe üzülüyordum. Ona o kadar alışmıştım ki her zaman yanımda olacak gibi hissediyordum.

Biraz kendime geldikten sonra üstümü giyindim. Daha sonra ayna karşısına geçip fondöten ile göz altlarımı kapattım.Dün çok ağladığım için birazcık gözlerim şişmişti. Makyaj yaparak gizleyebildiğim kadarını gizledim.

Hazırlandıktan sonra Esra abla beni çağırınca aşağı indim ve kahvaltıya oturdum. Aklımda hâlâ Emir vardı. Kızlar ne kadar üzüldüğümü bildikleri için beni biraz olsun teselli etmeye çalışmışlardı. Fakat işe yaramıyordu. Zar zor kahvaltımı yaptıktan sonra dışarı çıkıp servisleri beklemeye başladım. Ben sessizce beklerken omuzuma atılan el ile kafamı çevirdim. Furkan yanıma gelmişti ve gördüğüm kadarıyla onun da morali bozuktu. Tüm arkadaşlarımız üst üste elenmişti.

"Oyuna gitmek istemiyorum."

"Kanka ben de istemiyorum ama yapacak bir şey yok."

"Dün Emir ile hiç konuştun mu?"

"Telefonda konuştuk."

"Ama bana hiç cevap vermedi."

"Nasıl yani? Dün aktifti."

"Bilmiyorum Furkan. Emir'in davranışları son zamanlarda çok değişikti. Neden cevap vermediği hakkında hiçbir fikrim yok."

"Belki morali bozuk olduğu içindir."

"Furkan. Emir bilerek elendi."

"Ne?"

"Bana sarılırken benden özür diledi. İçerde bir şey yapmadığını ve nedenini bilmediğini söyledi."

"Bu çocuk niye böyle bir şey yaptı ki?"

"Sen farketmedin mi? Son zamanlarda çok dalgındı. Bir şeyler oluyor ama ben anlamıyorum."

"Düşünceli olduğunu farkettim ama bana hiçbir şey söylemedi."

"Bir şeyler var ama ne zaman ortaya çıkacak bilmiyorum."

"Tamam kanka. Kötü şeyler düşünme. Moralini de bozma en azından ikimiz beraberiz."

Gülümsemeye çalışıp önüme baktım ve birkaç dakika sonra gelen servislere binip yerime oturdum. Stüdyoya giderken kulaklığımı takıp müzik açtım. Şarkılar tek tek ilerlerken yolu izleyip düşünüyordum. Stüdyoya geldiğimizde kulise girip beyaz önlüğümü giydim. Kaptanlık için uğraşmak bile istemiyordum. Oyun için içeri girdiğimizde yerime geçip sessizce bekledim. Şefler Emir'in elenmesi hakkında konuşmalarını yapıp bana söz verdiler.

"Başak yeni bir haftaya başladık. Nasılsın kaptanlığı alacak mısın?"

"Şef üzgünüm. Emir'in gitmesini hiç beklemiyordum ve biz çok iyi anlaşıyorduk. Gittiği için üzüldüm ama güçlü olmaya çalışacağım. Kaptanlığı almayı istemiyorum fakat sizin karşınızda mahcup olmamak için iyi bir tabak çıkarmaya çalışacağım."

"Neden kaptan olmak istemiyorsun?"

"Bilmiyorum şefim. İstemiyorum."

Şefler daha fazla üstüme gelmemişti çünkü ne kadar üzgün olduğumu biliyorlardı. Yapılacak yemeği açıkladıktan sonra süreyi başlattıklarında fazla uğraşmadan bir tabak çıkarmaya çalıştım. Kendimi rezil edecek bir tabak yapmamıştım fakat kazanacak bir tabak da yapmamıştım.