Unicode
Section-1
ဒီနေ့ရုံးဆင်းတာစောတာကြောင့်
ယွန်ဂီhyungနဲ့ အတူပြန်ဖို့ Tradexကိုလာခဲ့လိုက်တယ်.....hyungကို အံ့သြသွားစေချင်တာကြောင့် တမင် သူလာကြိုတာကို phoneကြိုမဆက်ထား.....
hyungကားကို မြင်ရတဲ့နေမှာ parkingယူရင်း ရုံးဆင်းချိန်ကို စောင့်နေလိုက်သည် ....၅နာရီကျော်တော့ ရုံးဆင်းလာတဲ့ လူတွေကြားမှာ hyungကို ကြည့်တော့မတွေ့ရ....
၅နာရီခွဲလောက်ကျတော့မှ hyungကို တွေ့လိုက်ရတယ်...ဒါပေမယ့် တစ်ယောက်ထဲတော့မဟုတ်...ဘေးမှာ Draft teamခေါင်းဆောင် ဆိုယောင်းလည်းပါတယ်...
နှစ်ယောက်သားကားပေါ်အတူတက်သွားကြတဲ့ အထိသူငြိမ်နေမိတုန်း~ရယ်ရယ်မောမောစကားပြောရလောက်တဲ့အထိ ယွန်ဂီhyungနဲ့ ဆိုယောင်းဘယ်တုန်းကဒီလောက်ရင်းနှီးသွားတာလဲ...
hyungတို့ကားနောက်က လိုက်မောင်းရင်း
သူတွေးမိတာက ဒါအိမ်ပြန်တဲ့လမ်းမဟုတ်ဘူးဘဲ.....ဆိုယောင်းကို အခုလိုပဲ လိုက်ပို့နေကြလား....
စိတ်ထဲမှာမတင်မကျဖြစ်လာတာကြောင့် hyungဆီ phoneခေါ်တော့မကိုင်....
ဂျီမင်းဆီ phoneခေါ်ပြီးမေးကြည့်ရမယ်...
"ဟေ့ကောင် ထယ်ယောင်း ငါ့ဆီphoneဆက်လို့ပါလား....."
"အေး...ဂျီမင်း ~မင်းနဲ့ ယွန်ဂီhyung အတူတူရှိလား...ငါ phoneဆက်တာမကိုင်လို့...."
"ငါက ဂျောင်ဂုနဲ့ပြန်လာတာ....hyungက အခုတလောရုံးဆင်းတာ နည်းနည်းနောက်ကျတယ်လေ....အခုရုံးမှာနေမှာပေါ့...."
ဒါဆို ယွန်ဂီhyungနဲ့ ဂျီမင်းအတူမပြန်တာ ကြာပြီပေါ့....
"အေး..အေး...ငါ ထပ်ဆက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်...."
ဘယ်မှမသွားဘဲ ဆိုယောင်းအိမ်ကို တန်းမောင်းသွားတာကြောင့် စိတ်အေးသလိုရှိ
ပေမယ့် ဆိုယောင်းအိမ်ထဲအထိ hyungလိုက်သွားချိန်မှာတော့ သူရင်ပူလာတယ်....
၁၅မိနစ်လောက်အကြာ hyungပြန်ထွက်လာတော့မှ သူသက်ပြင်းချမိတယ်....ကိစ္စရှိလို့နေမှာပါလေလို့ ဖြေတွေးလိုက်ရင်း hyungကို phoneထပ်ခေါ်လိုက်တယ်....
ဒီတစ်ခါတော့ hyungက phoneဝင်ဝင်ချင်းကိုင်တယ်...
"အင်း...ထယ်ယောင်းပြော....."
