Arıza

Kurtaramadık

Hazal'dan Devam

"Kaç saat oldu, niye bu siktiğimin ameliyatı bitmedi?" diye sordum.

"Biraz daha sabret. Eminim ki doktorlar bize iyi haberleri verecekler." dedi Beste.

"Bunu kim yapmış olabilir?" diye sordu Gaye.

"Hiçbir fikrim yok." diyen Mete ile "Bunu sonra konuşsak olur mu?" diye sordum.

Herkes susunca "Ölme ihtimali var." dedim.

Gaye "Öyle deyip kendini üzme sakın." derken doktor ameliyathaneden çıktı.

"Durumu nasıl?" diye sordum endişeyle. Ona bir şey olmuş olmasından korkuyorum.

"Üzgünüz. Hastayı kurtaramadık." diyen doktor ile sinirle yakasına yapıştım.

"Ne demek kurtaramadık lan." diye bağırdım göz yaşlarımın arasından.

"Üzgünüz efendim. Hastaneye geldiğinde çok kan kaybetmişti ve kalbi atmıyor denecek kadar azdı." dedi doktor.

Doktoru bıraktım ve yere çöktüm. Ayakta duracak kadar güçlü hissetmiyordum kendimi.

"Hazal yapma böyle. Ayağa kalk." dedi Zeynep.

"Ben ne yapacağım şimdi?" diye sordum. Hayatımda tekrar sevdiğim insanı kaybetmiştim. Önce ailem sonra sevdiğim insan.

"Neden sevdiğim herkes beni terk edip gidiyor?" diye sordum.

"Hazal lütfen öyle deme." diyen Beste ile "Önce ailemi öldürdüler. Şimdi sevdiğim insanı. Sıradaki siz olursanız. Ben ne yapacağım?" dedim.

Gaye yanıma eğildi ve bana sarıldı.
"Sana söz veriyorum. Bundan sonra hiçbirimiz seni bırakmayacağız."

"Çınar'ı geri getirebilir misiniz?" diye sordum.

"Bunu yapamayız. Sen de biliyorsun." diyen Gaye ile "Biliyorum." dedim.

"Hadi gel bir elini yüzünü yıkayalım." diyen Gaye ile "Yalnız giderim." dedim ve ayağa kalktım.

"Gelmemizi istemediğine emin misin?" diye sordu Zeynep.

"Biraz yalnız kalmak istiyorum." dedim.

Kızlar tuvaletine girince lavaboya tutunup ağlamaya devam ettim.

Kalbim çok acıyordu. Çınar'ı istiyordum. Ona sevdiğimi söyleyebilmek istiyordum.

Sinirle aynaya yumruk atacaktım ki arkadan yaklaşıp elimi tuttu.