Arıza

Çarpışma

"Eziğe bakın. Yine üstü başı iğrenç bir halde." diyen birisi ile önüme dönüp yürümeye devam ettim.

Onlar için iyi giyinmek sadece marka kıyafetler giymekten ibaret.

Size kendimi tanıtayım. Ben Gaye Korkmaz. On yedi yaşındayım.

Daha bebekken yetimhaneye verilmişim. On yaşındayken ise sırf yetim parasından yararlanabilmek için bir aile beni yanlarına aldı.

Şimdi beni geri sokağa atmamalarının tek nedeni de kafede çalışarak kazandığım paradan yararlanmak ve yemekleri yapmam.

Birisine çarpmam ile dengemi sağlayamayıp yere çakıldım.

Çamurun tam içine düşmem ile sinirle gözlerimi kapadım. Bir bu eksikti.

"İyi misin?" diye sorarak elini uzatan çarptığım çocuğun elini tutmadan kendim ayağa kalktım.

Bunu daha önce de çok yaşamıştım. Güya yardım için elimi tutup bir anda yere geri bırakıyorlardı.

Bu çocuğu daha önce hiç görmemiştim ama diğer züppeler gibi olması büyük bir ihtimaldi.

"Eziğe bakın!" diye bağıran bir kız ile çoğu kişi bana bakıp halime güldü.

Çarptığım çocuk üstündeki ceketi çıkarıp bana uzattı.

"Giy şunu. Bir daha da dikkatli ol." diyen çarptığım çocuk ile uzattığı ceketi alıp giydim.

Okulun orada "Ayaz nerede kaldın? İki saattir seni bekliyoruz!" diye bağıran bir çocuk ile çarptığım çocuk "Çatlama geldim!" diye bağırdı.

"Görüşürüz sakar kız." diyen Ayaz ile "Görüşürüz." dedim.

Yanımdan uzaklaşırken okul bahçesinden çıktım.

Verdiği ceket oldukça büyük ve komik olmuştu.

Acaba yeni öğrenci miydi? Fazlasıyla yakışıklıydı da burada okuyor olsa daha önce fark ederdim.

Gaye sen ne düşünüyorsun? Birisi sana iyilik yaptı diye iyi birisi olmayabilir.

Şimdi çalıştığın kafeye git ve evden kovulmamak için çalışıp para kazan. Yoksa sokaka bırakılır ve geberip gidersin.

Okulun yakınındaydı çalıştığım kafe. O yüzden gelmem uzun sürmüyordu.

Kafeden içeri girer girmez personel odasına yöneldim.

Okulda yapılan zorbalıklardan dolayı burada hep yedek kıyafet taşırdım.

Ayaz'ın verdiği ceketi dikkatlice çıkarıp dolabıma koydum. Yarın okula gittiğimde geri verirdim.