Arıza

Olmuyordu

Kendime geldiğimde ormanın ortasında Ayaz ile birlikte yerde yatıyorduk.

Endişeyle Ayaz'ın nabzını yokladım. Kalbi hala atıyordu.

"Ayaz kendine gel!" dedim hafifçe sarsarken.

Olmuyordu. Uyanmıyordu. Çok fazla elektrik almıştı.

Zorlanarak ayağa kalktım. Derin bir nefes aldım ve Ayaz'ı kolundan tutup kaldırdım.

Ayaz'ın kolunu omzuma attıktan sonra kolumu beline sardım ve yürümeye başladım.

Beş dakika bile geçmemişti ki dayanamayıp yere düştüm.

"Seni bu ormandan çıkartacağım." dedim ve Ayaz'ı tekrar ayağa kaldırdım.

Yaklaşık iki saat düşe kalka yürüdükten sonra otobana çıkmıştık.

Ayaz'ı yavaşça yere oturttum ve sırtını bir ağaca yasladı.

Otobandan arabalar hızla geçerken küfrettim. Hiçbiri bizi fark etmiyordu.

Elime bir taş aldım. İlk gelen arabaya atacaktım.

Siyah bir Porsche yoldan geçiyordu ki elimdeki taşı hızla ona fırlattım.

Siyah Porsche ve arkasından beyaz bir Mercedes durunca rahat bir nefes aldım.

Arabadan bizimkiler çıkınca derin bir nefes aldım.

"Gaye! İyi misiniz!" diye bağıran Hazal ile "Ayaz'a saatlerce elektrik verdiler. Bilinci kapandı. Onu hastaneye götürmeliyiz." dedim telaşla.

"Mete yardım et arabaya taşıyalım." diyen Çınar ile Ayaz'ı arabaya taşıdılar.

"Sen iyi misin?" diye soran Zeynep ile "Ben iyiyim." dedim.

"Üstün pek öyle gözükmüyor." diyen Beste ile "Daha kötülerini de görmüştüm." dedim.

"Hastaneye gittiğimizde sende gözükürsün." diyen Hazal ile "Aynen aynen." dedim ve Ayaz'ın yanına geçip oturdum.

Çınar şoför koltuğuna geçerken Hazal da yanındaki yolcu koltuğuna oturdu.

Ayaz'ın kafasını kucağıma yatırdım. Kerem'i doğduğuna pişman edecektim.

Sırtımdaki kırbaç izleri koltuğa yaslanmama izin vermezken vücudumdaki acılardan gözümü kapadım.

"İyi olduğuna emin misin?" diye soran Hazal'a evet anlamında kafamı aşağı yukarı salladım.

Gözlerimin kararması ile ne olduğunu anlayamadan koltukta yığıldım.