VÂYE

|62

*

"Tutturdu 'Bebeği görmeye gelelim.' diye. 'Hayır.' diyemedim."

"Aman canım, olan olmuş boş ver." dedim ve derin bir nefes aldım. "Bu sefer hali tavrı bir farklı. Bana da biraz iğneleyici konuşuyor."

"Hadi hayırlısı."

Efsun çay tepsisini eline aldığında birlikte oturma odasına geçtik.

Sevgi Teyze ve Betül, Efsun'a misafirliğe gelmişlerdi. Nazan Anne de arayıp haber verince gelmeden edememiştim ve Yağız'ı yine evde yalnız bırakmıştım.

Eğitimden döndükleri için 1 ay izni vardı ve evde dinlenerek geçirmek istiyordu.

"Ee Defne, sen nasılsın? Nasıl geçiyor hamilelik?" diye sordu Sevgi Teyze.

"İyi geçiyor, çok şükür." dedim gülümseyerek.

Betül'ün dik bakışlarını üzerimde hissedebiliyorken huzursuzca biraz kıpırdandım.

"Nazan hadi yine iyisin. 1 senede 2 torun alacaksın kucağına."

"Kızımın kızını kucağımıza aldık, sıra gelinimin yavrusunda." deyip bacağımı sıvazladı yanımda oturan Nazan Anne.

Sevgi Teyzeler akşama doğru geldiği için yaklaşık 1 saat sonra Tuğrul ve Sevgi Teyze'nin kocası geldi. Kadir Baba da geldiğinde Yağız'ı arayıp 'aşağı gelmesini' söyledim.

Ben Efsun'la birlikte mutfakta yemekleri ve masayı hazır ederken kapı çalınca elimdeki kaşıkları masaya bırakıp mutfaktan çıktım.

Kapıyı açmak için hole geçmiştim ama Betül benden önce davranıp kapıyı açmıştı zaten.

"Hoş geldin Yağız." diyen Betül sayesinde sinir vücuduma yayılırken Yağız Betül'e başıyla selam verip yanından geçti ve beni gördü.

"Hoş geldin." dedim gülümseyerek.

"Hoş buldum." deyip yanağımdan öptü ve oturma odasına girdi Yağız.

Betül'ün bozulmuş yüzüne doğru bir bakış atıp mutfağa geri döndüğümde o da peşimden gelmişti.

"Yardım lazım mı?"

"Yok Betül, sağ ol. Biz hallettik." dedi Efsun.

"Peki o zaman." deyip bana baktı Betül. "Defne, sen sanki kilo almak yerine kilo vermişsin. Kilo kaybetmek hamileliğe zararlı diyorlar. Aman dikkat et, bu bebeğe de bir şey olmasın."

Boğazıma bir yumru oturmuştu ve yutkunsam da geçmemişti.

"Ben yeterince dikkat ediyorum, sağ ol." derken sesimin titremesine engel olamadım.

Betül mutfaktan çıktığında bir anda başım dönünce yanında durduğum sandalyeye oturdum ve elimle başımı tuttum.

"Defne, iyi misin?" diye sordu Efsun. "Betül'ün söylediklerine bakma sen, kilo falan vermedin. Gayet iyisin. Bebek de iyi, çok şükür."

"Başım döndü birden, iyiyim." deyip ayağa kalktım. "Yüzümü yıkayayım."

Mutfaktan çıkıp lavaboya girdim ve ellerimi soğuk mermere yaslayıp başımı yere eğdim.

Hamileliğin verdiği duygusallık yüzünden sürekli ağlamak istiyordum ve bu isteği zor dizginliyordum. Bir de üstüne bu kızın söyledikleri canımı yakıyordu.

Derin bir nefes alıp suyu açtım ve yüzümü yıkadım. Biraz daha kendime geldiğimde lavabodan çıktım.

Masaya oturduğumuzda pek bir keyfim olmadığı için sohbetlere katılmadım, çok bir şey de yiyemedim.