အခန္း (၃၁)
“ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ က်ဴး။ မ်က္ႏွာ မေကာင္းဘူး ”
Video Call ကေန တဆင့္ ေမးမိလိုက္တာ မတင္မက် စိတ္ေတြနဲ႔။ မွိန္ေဖ်ာ့ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက က်ဴး မပီသလိုက္တာ။ ေရစိုေနတဲ့ ဆံပင္ကို တဘက္နဲ႔ သုတ္ရင္း လပ္ေတာ့ ေရွ႕မွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
“ ယြင္းေရာ မေတြ႕ပါလား ”
က်ဴးရဲ႕ မူမမွန္ေနျခင္းက စိုးရိမ္လိႈင္းကို ရိုက္ပုတ္ နႈိးလိုက္သလိုပဲ။ သူငယ္ခ်င္းရယ္လို႔ လက္ညိွဳး ထိုးျပစရာလူက က်ဴးမွာ ကိုယ္ပဲရွိတာ ကိုယ္ အသိဆံုး။ ဇယားရႈပ္ေတြနဲ႔ ေထြၿငိတတ္လည္း က်ဴးက စိတ္ရဲ႕ ေဝးရာမွာပဲ ထားပစ္ခဲ့တာခ်ည္း။ က်ဴးဘက္က စိတ္ရင္းမွန္နဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့သူဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရတြက္ရင္ေတာင္ တစ္ဖက္ မျပည့္တာ အေသအခ်ာ။ အစြဲအလမ္းႀကီးတတ္တဲ့ က်ဴးက ဘယ္လို ႀကိဳးမ်ိဳးကိုမွ ဘယ္သူ႔အတြက္ရယ္လို႔ မက်စ္ျဖစ္ေတာ့တာ ႏွစ္ေတြ ခ်ီခဲ့တဲ့အထိ။
“ မရွိဘူး။ ကိုကို မရွိဘူး ခါး ”
တိုးေဖ်ာ့ေနတဲ့ ဒီအသံ။ ပုတ္ခတ္လိုက္တဲ့ မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္ေတြ။ ေသခ်ာတယ္။ က်ဴး တစ္ခုခု ျဖစ္ေနၿပီ။ ကားေသာ့နဲ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ ေကာက္ဆြဲခ်ိန္မွာပဲ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ဖန္ခြက္နဲ႔ ေဆးတခ်ိဳ႕။ ဂရုစိုက္ေပးမယ့္သူ မရွိတာနဲ႔ ေပေတဇာတ္ကို ခင္းက်င္းေနၿပီ။
“ ငါ အခု ထြက္လာၿပီ။ အိမ္မွာပဲ ေစာင့္ေန ”
သံေယာဇဥ္ေတြ အနားသတ္ ညီေနတဲ့အခါ တြယ္ၿငိမိတာ သဘာဝပဲ။ ေမတၱာမွာ အေရအတြက္ေတြ မလိုပါဘူး။ စစ္မွန္ေနဖို႔သာ အေရးပါတယ္။
*********
“ မနက္ျဖန္ေတာ့ ျပန္မွ ျဖစ္မယ္ ေဖေဖ ”
ေဖေဖ့ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္း ကိုယ့္ဘက္က အေျခအေနကို ထုတ္ျပျဖစ္တယ္။
“ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္က သူ႔တာဝန္ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားလို႔ မရဘူး။ ျပန္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖ မွာတာေတာ့ မေမ့ပစ္နဲ႔ ”
“ စိတ္ခ်ပါ ”
“ က်ဴး ေရွ႕မွာ သားရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို ထုတ္မျပမိေအာင္ သတိထားပါ။ က်ဴးအေပၚ ထားတဲ့ သားရဲ႕ ေမတၱာကိုလည္း ရင္ထဲမွာပဲ ေခါက္သိမ္းထား။ ဒါမွပဲ က်ဴးရဲ႕ အေျဖကို ေဖေဖတို႔ သိႏုိင္မယ္ ”
