Shackles of Melancholia (Completed)

Chapter 12

Place

"Uh.. nagugutom na ako."

Halos makalimutan ko na kung kailan ang huling kain ko.

Tumingin siya sa direksyon ko, hawak ang cellphone na nakadikit sa kanyang tenga, parang hindi siya nilulubayan kung sino man ang katawag niya.

"Sabihin mo kay Hampton na ihanda na ang lahat bago pa ako makarating doon. Hindi. May kasama ako. Oo. Mag-usap nalang tayo mamaya." Ibinaba niya ang kanyang cellphone, at muling tumawag.

"Pagkain. Para sa kanya at akin." pinatay niyang muli ito at pumasok sa isang kwarto rito sa unit niya.

He can do everything in just a phone call.

Axon... I don't know his last name is. He warned me about him, that I'd rather be with my mother than on lion's den.

Kung sa tingin ko raw ay mas ligtas ako sa kanya kaysa kay Mama, pinakamalaking pagkakamali ko raw yun sa buhay ko. Hindi naman kasi sa panganib si Mama. Ayoko lang bumalik sa dati, sa trabaho ko, sa iba't-ibang lalaki. If I could settle with one man, then be it! I'd rather serve one.

May katok sa pintuan at nakakasiguro akong pagkain iyon. Tumayo ako at tinignan ang sarili. His shirt that covering my mid-thigh and a large black jacket. Maduming paa at kamay na may galos galos pa dahil sa aksidente.

Naglakad ako patungong pintuan para sana buksan nang marinig kong bumukas ang pintuan kung saan pumasok si Axon.

Nakasuot siya ng itim na sweater na nakalihis malapit sa kanyang siko. Paired with some kind of sweatpants?

Humalukipkip siya at sumandal sa kanyang pintuan. Inangat niya ang kanyang ulo, sinesenyas na buksan ko ang pinto.

Nag-alinlangan man ay binuksan ko ito. Bumungad sa akin ang isang matangkad at payat na lalaki. Natatakpan ang kanyang mata dahil sa sombrero. Inilahad niya sa akin ang isang supot na agad ko namang tinanggap na mabigat pala. Pagkatapos n'on ay umalis siya.

Isinara ko ang pintuan at tumingin sa kanya. His eyes were broody.

"Rule number 3 Ms. Astra, don't ever open a door when there's a knock... unless it's me." Inalis niya ang pagkakahalukipkip at pagkakasandal sa pintuan.

Sinenyas niya sa akin eh!

And what? Rule number 3? What's one and two?

Tumikhim ako bago lumapit sa lamesahan kung saan siya nakaupo.

The air was always cold wherever his presence is. Your vertebrate will freeze. Ngayon pa lang na wala siyang ginagawa ay nakakatakot na. Paano pa kaya kung galit siya. I think I stepped the wrong path.

Kinuha ko ang mga pagkain sa supot at isa isang nilapag sa lamesa habang pinapanood
niya ang bawat galaw ko.

Umupo ako sa upuan tapat niya. It's a fried chickens, pastas, soup, a lasagna and a... mash potato? A mash potato?!

Walang kanin?

There's also some protein shakes, a chocolate drink and a.. what I think a fruit shake, maybe a spinach shake? Yuck!

Kinulog niya ang berdeng bote kung saan nakasisiguro akong isang spinach shake at ininom iyon na parang tubig o juice lamang.

Hindi ko namalayang nakangiwi ako habang pinapanood siyang lunukin iyon. I think one of its ingredients is a raw egg. Like yikes!

Huminga ako nang malalim at hinila ang lasagna. Sumubo ako ng isa nang inabante niya ang berdeng inumin niya sa akin.

"Try it." he said. There's a bit mocking on that. I'm sure.

Umiling ako at nginuya ang pagkain. Sumandal siya sa kanyang upuan at muling humalukipkip. His muscled forearm and biceps flexed.

"What happened today Astra?" he asked.

Nilunok ko ang pagkain at kumunot ang noo. What happened? Napansin kong hinihintay niya ako kaya naman tumuwid ako ng pagkaka-upo.

"Uh... uhm.. m-may barilan sa bahay mo... at.. napunta tayo dito.."

Yun naman ang nangyari.

"Bakit may barilan? May ideya ka kung bakit?"

His words tenses me. Bakit nga ba may barilan? Is he a criminal?

"Uhm.. h-hindi ko alam."

"May barilan, dahil sa negosyo Astra."

Bumaba ang tingin ko sa aking daliri. He's trying to kick me out. I can feel it. By elaborating his point.

Inangat ko ang aking tingin sa kanya.

"Kung sasabihin mong kriminal ka. Ayos lang."

I'm also a criminal. Prostitution. Si Mama at si Mamina, they handled this business with utmost secureness. Imagine that I'm doing this for years and it's like a normal job. A banker in a bank, a janitor in a mall, a teacher in a school. So normal.

"Dahil ba kriminal ka rin?" his voice was low, almost vibrating.

The words may hurt me like a splash of acid in my heart. But yeah, we need to be a robot.

Ayos na sana eh.

Pwede naman kasing nagdedeliver lang ako ng shabu, nagbebenta ng ilegal na baril, chop-chop na car parts. Nagtitinda ng nakaw na side mirror.

Pero hindi eh.

Isa akong babae na binibigay ang sarili sa kahit sinong lalaki para sa pera. But at least I have a degree. A degree I earned like every stabbed of words from my classmate. A degree I earned in tears at night.

"Oo," bulong ko.

"Do you really want to be with me Ms. Astrea Angra Alzate?"

I'm not even surprised he knows my full name, if he can do everything in a phone call, he could investigate me in a snap of his fingers.

And his demanding for my ultimate confirmation.

"Yes. Mr..."

"Roosevelt."

I tried to suppress my smile.

"As in Theodore Roosevelt?" I asked.

"As in Axon Roosevelt."

He's also hiding his smile.

"As in. Lights Camera Axon?!"
I hope that's not a wrong move, a wrong joke.

Tinignan niya lamang ako sa mata at naging seryoso siya.

"Hubad."

Lumaki ang mata kong tumingin sa kanya.

"Now Astra!"

"A-Axon.."

Tumayo siya sa kanyang upuan at naglakad papalapit sa akin.

"This will be your rule number 2 slut. Do as what I say."

His word was a big punch to my face.

My heart started thumping against my ribcage.

Is he a psycho? A bipolar?

Nahigit ang hininga ko nang makalapit na siya sa akin. He grabbed the collar of my shirt forcing me to stand up. Tears stung in my eyes. He tilted his head, scanning me.

Tumulo ang isang butil ng aking luha.

"Don't ever forget your place Astra."